آيه ۷۱ زخرف و غدیر
آیه ۷۱ سوره زخرف آیهای در خطبه غدیر برای وصف حال امیرالمؤمنین و شیعیانش در بهشت.
 | |
| مشخصات آیه | |
|---|---|
| نام سوره | زخرف |
| شماره آیه | ۱۹ |
| محتوای آیه | |
| مکان نزول | مکه |
| موضوع | وصف حال امیرالمؤمنین و شیعیانش در بهشت. |
| ترتیل آیه ترجمه صوتی | |
بستر استفاده از آیه ۷۱ سوره زخرف در رخداد غدیر چنین ترسیم شده است:[۱] پس از اعتراض حارث بن نعمان فهری در غدیر به امر امامت و ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام و نزول سنگ آسمانی بر او و کشته شدنش، پیامبر صلی الله علیه و آله خطاب به جمعیت فرمود: آیا با چشم خود دیدید؟ گفتند: آری. فرمود: آیا با گوش خود شنیدید؟ گفتند: آری. سپس فرمود: «خوشا به حال کسی که علی را دوست بدارد، و وای به حال کسی که با او دشمنی کند. گویا علی و شیعیانش را میبینم که در روز قیامت سوار بر شترانی به طرف باغهای بهشت برده میشوند، در حالی که چهرههایشان جوان و تاج بر سر و سرمه کشیدهاند».
حضرت در ادامه سخنانش، پس از اشاره به آیه ۴۹ سوره اعراف و آیه ۷۲ سوره توبه، آیه ۷۱ سوره زخرف را قرائت فرمود: 
فیها ما تَشْتَهیهِ الاَنْفُسُ وَ تَلَذُّ الاَعْیُنُ؛ در آنجا آنچه دلها آن را بخواهند و دیدگان را خوش آید [هست]
اشاره کردند و سپس فرمود: «بهشتی که آنچه دل طلب کند و چشم لذت ببرد در آن آماده است، و در آنجا همیشگی خواهند بود».[۲]
پانویس
منابع
- اسرار غدیر؛ محمدباقر انصاری، تهران: نشر تک، ۱۳۸۴ش.
- بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار؛ محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بیروت: دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
- چهارده قرن با غدیر (اتمام حجتها، بحثهای علمی، مناظرات، میراث مکتوب، شعر و ادب، یادگارها و یادبودها)؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۷۹ش.
- عوالم العلوم و المعارف و الأحوال من الآیات و الأخبار و الأقوال؛ عبدالله بن نورالله بحرانی اصفهانی، تحقیق: محمدباقر موحد ابطحی اصفهانی، قم: مؤسسة الإمام المهدی علیه السلام، ۱۳۸۲ش.
- واقعه قرآنی غدیر: گزارش سفر یکماهه پیامبر برای اعلان ولایت در سایه آیات قرآنی؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۶ش.