ابراهیم بن مرعی مالکی (شَبرَخیتی)


برهان الدین ابراهیم بن مرعی بن عطیه شبرخیتی مصری مالکی (متوفای ۱۱۰۶ هجری قمری)[۱] از فقهای برجسته مصر بود که در فقه، حدیث و نحو تألیفاتی چون الفتوحات الوهبیة، شرح مختصر خلیل و شرح الألفیة العراقی نگاشت. او در الفتوحات الوهبیة حدیث غدیر را با عبارت من کنت مولاه فعلی مولاه نقل کرده و بر پیوستگی روایت آن در منابع اهل سنت دلالت دارد.

ابراهیم بن مرعی مالکی (شبرخیتی)
اطلاعات فردی
نام کاملبرهان‌الدین ابراهیم بن مرعی بن عطیه شبرخیتی
سرشناسیفقیه و عالم مالکی مصر
تولدمصر
وفات۱۱۰۶ هجری قمری
نحوه درگذشتغرق شدن در نیل هنگام سفر به رشید
اطلاعات علمی
استادانشیخ اجهوری، شیخ یوسف فیشی
تحصیلاتعلوم فقه، حدیث، نحو
مذهبمالکی
اطلاعات فرهنگی
زمینه فعالیتفقه، حدیث، نحو
علت شهرتتألیف آثار علمی، نقل حدیث غدیر

وثاقت راوی[۲]

ابراهیم بن مرعی از علمای برجسته مصر بود. او فقه را نزد شیخ اجهوری و شیخ یوسف فیشی آموخت و در علوم حدیث و نحو تألیفاتی داشت. کتاب «الفتوحات الوهبیّة» در شرح اربعین نووی از آثار اوست که در مصر چاپ شده است.

این عالم مالکی مذهب در علوم فقه، حدیث و اصول حدیث تبحر داشت و آثاری چون شرح مختصر خلیل، شرح الفیة عراقی و الموارد الشهیة را تألیف کرد. او هنگام سفر به رشید در رود نیل غرق شد.[۳]

شبرخیتی در کتاب «الفتوحات الوهبیّة» ذیل حدیث یازدهم، حدیث غدیر را نقل کرده است. او پس از ذکر نام علی بن ابی طالب علیه السلام می‌نویسد: «من کنت مولاه فعلیّ مولاه، اللهم وال من والاه و عاد من عاداه».[۴]

نقل حدیث غدیر توسط شبرخیتی، به عنوان یکی از علمای اهل سنت در قرن ۱۲ هجری، نشان‌دهنده استمرار روایت این حدیث در منابع اهل سنت است. این امر اهمیت حدیث غدیر و جایگاه آن در میان علمای اسلامی را تأیید می‌کند.

روایت حدیث غدیر[۵]

یکی از علما و بزرگان اهل سنت که حدیث غدیر را نقل کرده ابراهیم بن مرعی بن عطیّه مالکی، شَبرَخیتی است. شَبرَخیتی در «الفتوحات الوهبیّة» حدیث غدیر را نقل کرده است.[۶]

پانویس

  1. عبقات الأنوار فی إمامة الأئمة الأطهار؛ ج‏۷؛ ص۳۰۳
  2. الغدیر (ترجمه، ویرایش جدید)؛ ج‏۱؛ ص۲۷۸
  3. عبقات الأنوار فی إمامة الأئمة الأطهار؛ ج‏۷؛ ص۳۰۳
  4. عبقات الأنوار فی إمامة الأئمة الأطهار؛ ج‏۷؛ ص۳۰۳
  5. چکیدهٔ عبقات الانوار (حدیث غدیر): ص۲۹۳.
  6. الفتوحات الوهبیّة فی شرح الأربعین النوویة: حدیث یازدهم. برای شرح حال شَبرَخیتی ر.ک. الغدیر: ج ۱ ص ۱۴۱.