ابن ادریس شافعی

محمد بن ادریس شافعی

اطلاعات فردی
نام کامل	محمد بن إدریس بن عباس بن عثمان بن شافع
سرشناسی	امام شافعی
تولد	۱۵۰ ق، غزه
وفات	۲۰۴ ق، قاهره
اطلاعات علمی
استادان	مالک بن انس
شاگردان	احمدبن حنبل
تالیفات	الرسالة در فقه
مذهب	پایه‌گذار مذهب شافعی در اهل سنت

محمد بن ادریس شافعی، معروف به امام شافعی، یکی از بزرگ‌ترین فقهای اهل سنت و پیشوای مذهب فقهی شافعی است. او در سال ۱۵۰ هجری قمری در غزه متولد شد و در سال ۲۰۴ هجری قمری در قاهره وفات یافت.

زندگی‌نامه

محمد بن إدریس بن عباس بن عثمان بن شافع از قبیله قریش و نسل عبدمناف است که با پیامبر اسلام مشترک است، مادر او از قبیله ازد بود که برخی معتقدند او از نسل امام علی علیه السلام بوده است.

شافعی پس از مرگ پدر به مکه بازگشت. وی قرآن را در هفت سالگی حفظ کرد و کتاب «الموطأ» مالک ابن انس را نیز حفظ نمود. او نزد مالک ابن انس، محمد ابن حسن شیبانی، عبدالله ابن عباس، مسلمی زنجی آموزش دید.و از جمله شاگردان او می‌توان احمد بن حنبل را نام برد. او سفرهایی به مدینه، بغداد، یمن و مصر داشت. امام شافعی تا زمان وفات مالک در مدینه ماند سپس به یمن رفت. بعداً به بغداد بازگشت اما با آشفتگی سیاسی آنجا مجدداً به مکه برگشت. سرانجام در سال ۱۹۹ ه‍.ق وارد مصر شد جایی که تا زمان مرگش اقامت گزید.

محمد بن ادریس شافعی بیش از ۱۲۰ کتاب تألیف کرده‌است که مهم‌ترین آنها «الرساله» است که مبانی فقه خود را تشریح می‌کند. مذهب شافعی تلفیقی از روش‌های حجازی (مالکی) و عراقی (حنفی) است با تأکید بر حدیث‌ها ولی استفاده همزمان از روش‌های عقلی برای فهم دین. این مذهب طرفداران زیادی دارد.

او خلفا را ابوبکر، عمر، عثمان و علی علیه السلام می‌دانست؛ همچنین دوستدار اهل بیت پیامبر علیهم السلام بود و اشعار بسیاری برای ستایش آنها سروده‌است.

معنای مولی در کلام ابن ادریس

در کتاب «عوالم العلوم» فهرستی از راویان حدیث و شعرا و اهل لغت عامه که معنی «اولی» را معنای اصلی کلمه مولی دانسته‌اند آورده است، که یکی از آنها ابن ادریس شافعی است.