ابورافع قبطی (مولی رسول الله صلی الله علیه و آله)


ابورافع، صحابی پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله، از قبطیان و آزادشده پیامبرصلی الله علیه وآله بود[۱] که به عنوان یکی از نخستین مسلمانان شناخته می‌شود. او از خاندان آل ابی‌رافع است که در تاریخ اسلام جایگاه ویژه‌ای دارند.

ابورافع قبطی
اطلاعات فردی
نام کاملاسلم (ابورافع)
سرشناسیصحابی پیامبر اسلام، از آزادشدگان پیامبر و یاران امام علی علیه السلام
تولدپیش از هجرت پیامبر صلی الله علیه وآله
وفاتپس از سال ۴۰ ق
اطلاعات علمی
استادانپیامبر اسلام صلی الله علیه وآله، امام علی علیه الیه السلام، عبدالله بن مسعود
شاگردانفرزندانش علی و عبیدالله بن ابورافع
اطلاعات فرهنگی
زمینه فعالیتصحابه پیامبرصلی الله علیه وآله، راوی حدیث، خزانه دار بیت‌المال در کوفه
علت شهرتآزادشده پیامبر صلی الله علیه وآله، خزانه داری بیت‌المال کوفه

زندگی‌نامه

ابورافع در ابتدا برده عباس بن عبدالمطلب، عموی پیامبرصلی الله علیه وآله، بود. عباس او را به پیامبرصلی الله علیه وآله بخشید و زمانی که ابورافع خبر اسلام آوردن عباس را به پیامبرصلی الله علیه وآله داد، رسول اکرم صلی الله علیه وآله او را به مژدگانی این خبر آزاد کرد.[۲] درباره نام اصلی او اختلاف نظر وجود دارد،[۳] اما بیشتر منابع نام او را «اسلم» دانسته‌اند.[۴]

او پیش از هجرت پیامبرصلی الله علیه وآله به مدینه مسلمان شد و از جمله کسانی بود که برای فرار از آزار کفار قریش با جعفر بن ابی‌طالب علیه السلام به حبشه مهاجرت کرد. گفته شده که او زمانی اسلام آورد که مسلمانان هنوز به سمت مسجدالاقصی نماز می‌خواندند.

مشهور است که ابورافع تا جنگ بدر در مکه ماند و پس از آن به مدینه پیوست. در مدینه، پیامبر کنیز خود سلمی را به ازدواج او درآورد[۵] و عبیدالله فرزند آنان بود. ابورافع در تمامی جنگ‌های پیامبرصلی الله علیه وآله حضور داشت[۶] و از نزدیک‌ترین یاران و امین ایشان بود[۷].

پس از وفات پیامبر صلی الله علیه وآله، ابورافع همراه امام علی علیه السلام شد[۸] و در دوران خلافت ایشان نیز نقش فعالی ایفا کرد. او در جنگ‌های امام علی علیه السلام شرکت داشت و زمانی که معاویه در شام و طلحه و زبیر در بصره با خلافت امام مخالفت کردند، ابورافع گفت که پیامبرصلی الله علیه وآله این واقعه را پیش‌بینی کرده بود و فرموده بود که علی علیه السلام بر حق است[۹].

در ۸۵ سالگی، ابورافع زمین‌ها و خانه خود را در خیبر و مدینه فروخت و همراه امام علی علیه السلام به کوفه مهاجرت کرد[۱۰]. او خزانه‌دار بیت‌المال شد[۱۱] و دو پسرش عبیدالله و علی نیز دبیری امام را بر عهده گرفتند.[۱۲] او می‌گفت: «سپاس خدای را که به منزلتی دست یافتم که هیچ‌کس به آن نرسید؛ زیرا دو بیعت کردم: عقبه و رضوان؛ به سوی دو قبله نماز گزاردم؛ و سه بار هجرت کردم.»[۱۳]

ابورافع نخستین کسی است که کتابی فقهی نوشت[۱۴]. کتاب «السنن والاحکام والقضایا»[۱۵] شامل موضوعاتی چون نماز، روزه، حج، زکات و قضاوت است که در آن احادیثی از امام علی علیه السلام نقل شده است. مسلمانان،[۱۶] به ویژه شیعیان، او را از راویان ثقه می‌دانند[۱۷].

در مورد تاریخ وفات ابورافع اختلاف نظر وجود دارد. برخی مرگ او را در زمان خلافت امام علی علیه السلام یا سال شهادت ایشان دانسته‌اند. اما بر اساس روایتی دیگر، او تا دوران امام حسن علیه السلام زنده بود و پس از بازگشت به مدینه زمین‌هایی از سوی امام حسن علیه السلام دریافت کرد[۱۸].

روایت حدیث غدیر[۱۹]

یکی از صحابه که حدیث غدیر را نقل کرده ابورافع قبطی (مولی رسول الله صلی الله علیه و آله) است. ابن عقده در «حدیث الولایة» و ابوبکر جعابی در «نخب المناقب» و خوارزمی در مقتل، ابورافع قبطی را در شمار راویان حدیث غدیر از صحابه ذکر کرده‌اند.

فضائل امیرالمؤمنین علیه السلام[۲۰]

قال أبو رافع‏: أتیت أبا ذر بالربذة أُودِّعهُ، فلمّا أردتُ الانصراف قال لی و لأُناس معی: ستکون فتنةٌ فاتّقوا اللَّه و علیکم بالشیخ علیِّ بن أبی طالب فاتّبعوه؛ فإنّی سمعت رسول اللَّه صلی الله علیه و آله یقول له: «أنت أوّل من آمن بی، و أوّل من یصافحنی یوم القیامة، و أنت الصدِّیق الأکبر، و أنت الفاروق الذی یَفْرُق بین الحقِّ و الباطل، و أنت یعسوب المؤمنین، و المال یعسوب الکافرین، و أنت أخی و وزیری، و خیر من أترک بعدی، و تنجزُ موعدی».

ابو رافع گفت برای خداحافظی به خدمت ابی ذر آمدم چون خواستم از نزد او بیرون آیم بمن و جمع همراهانم گفت: بزودی فتنه ای پدید می‌آید، از خداوند بترسید و بر شما باد که از بزرگمردی چون علی بن ابی طالب علیه السلام پیروی کنید چه من از رسول خدا صلی الله علیه وآله شنیدم که به او می‌فرمود: تو نخستین کسی هستی که بمن ایمان آوردی و در رستاخیز اولین کسی خواهی بود که با من مصافحه می‌کنی و توئی صدیق اکبر و توئی فاروقی که حق و باطل را از هم جدا می‌کند و توئی یعسوب مؤمنان، و ثروت یعسوب کافران است. و توئی برادر و وزیر من و بهتر کسی که پس از من می‌ماند و پیمان مرا نگه می- دارد.

سوره برائت[۲۱]

أبو رافع‏: بعث رسول اللَّه صلی الله علیه و آله أبا بکر ببراءة إلی الموسم؛ فأتی جبریل علیه السلام فقال: إنّه لن یؤدِّیها عنک إلّا أنت أو رجل منک، فبعث علیّا رضی الله عنه علی أثره حتی لحقه بین مکة و المدینة فأخذها، فقرأها علی الناس فی الموسم

ابو رافع گفت: رسول خدا صلی الله علیه و آله، ابوبکر را با سوره برائت به موسم حج فرستاد؛ سپس جبرئیل علیه السلام آمد و گفت: سوره برائت را جز خودت یا کسی از جانب تو نمی‌تواند تحویل دهد. (آن را در موسم حج برای مشرکین قرائت کند) پس حضرت علی علیه السلام را پس از او فرستاد تا به او برسد بین مکه و مدینه و آن نامه را از او گرفت و در موسم حج آن را به مردم خواند.

اولین مسلمان[۲۲]

أبو رافع‏، قال: صلّی النبیُّ صلی الله علیه وآله أوّل یوم الإثنین، و صلّت خدیجة آخره، و صلّی علیٌّ علیه السلام یوم الثلاثاء من الغد.

- ابو رافع گوید: پیامبر صلی الله علیه وآله روز دوشنبه ای که مبعوث شد، اول روز خودش نماز گزارد و آخر همان روز خدیجه سلام الله علیها و روز شنبه فردای آن روز علی علیه السلام.

پانویس

  1. أَبُو رَافع مولی رَسُولُ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ اسْمه أسلم کَانَ قبطیا عداده فِی أهل الْمَدِینَة شهد مَعَ علی الْجمل وصفین وَقد قیل إِن اسْمه إِبْرَاهِیم وَیُقَال یسَار وَبَعْضهمْ قَالَ هُرْمُز وَالصَّحِیح أسلم الثقات ابن حبان، جلد: 3 صفحه: 16
  2. رجال النجاشی جلد: 1 صفحه: 4
  3. أسد الغابة - ط اسماعیلیان، جلد: 1 صفحه: 41
  4. الثقات ابن حبان، جلد: 3 صفحه: 16
  5. أسد الغابة - ط اسماعیلیان، جلد: 1 صفحه: 41
  6. شهد مع رسول الله - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ - أُحُدًا، والخندق، والمشاهد بعدها، وزوجه رسول الله - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ - مولاته سلمی، فولدت له عبید الله بن أبی رافع، وشهد أبو رافع فتح مصر، وتوفی بالمدینة قبل قتل عثمان، وقیل: بعده، وکان أبو رافع مملوکًا للعباس، فوهبه لرسول الله - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ -، فلما أسلم العباس أعتقه رسول الله - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ. تهذیب الاسماء واللغات جلد: 2 صفحه: 230
  7. عن أبی رافع قال: دخلت علی رسول الله صلی الله علیه وآله [وسلم] وهو نائم أو یوحی إلیه، وإذا حیة فی جانب البیت فکرهت أن أقتلها فأوقظه فاضطجعت بینه وبین الحیة حتی إن کان منها سوء یکون إلی دونه فاستیقظ وهو یتلو هذه الآیة «إنما ولیکم الله ورسوله والذین آمنوا الذین یقیمون الصلوة ویؤتون الزکوة وهم راکعون»، ثم قال: الحمد لله الذی أکمل لعلی منیته وهنیئا لعلی بتفضیل الله إیاه. ثم التفت فرآنی إلی جانبه فقال: ما أضجعک‌ها هنا یا با رافع؟ فأخبرته خبر الحیة فقال: قم إلیها فاقتلها، فقتلتها. ثم أخذ رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله بیدی فقال: یا با رافع کیف أنت وقوم یقاتلون علیا [و] هو علی الحق وهم علی الباطل، یکون حقا فی الله جهادهم، فمن لم یستطع جهادهم فبقلبه، فمن لم یستطع فلیس وراء ذلک شیء، فقلت: ادع لی إن أدرکتهم أن یعیننی الله ویقوینی علی قتالهم. فقال: «اللهم إن أدرکهم فقوه وأعنه» ثم خرج إلی الناس فقال: «یا أیها الناس، من أحب أن ینظر إلی امینی علی نفسی وأهلی فهذا أبو رافع أمینی علی نفسی» رجال النجاشی، جلد: 1 صفحه: 5
  8. رجال النجاشی، جلد: 1 صفحه: 4
  9. قال عون بن عبید الله بن أبی رافع: فلما بویع علی وخالفه معاویة بالشام وسار طلحة والزبیر إلی البصرة قال أبو رافع: هذا قول رسول الله صلی الله علیه وآله [وسلم] سیقاتل علیا قوم یکون حقا فی الله جهادهم. رجال النجاشی، جلد: 1 صفحه: 5
  10. فباع أرضه بخیبر وداره ثم خرج مع علی علیه‌السلام، وهو شیخ کبیر له خمس وثمانون سنة رجال النجاشی، جلد: 1 صفحه: 5
  11. رجال النجاشی، جلد: 1 صفحه: 4
  12. أسد الغابة - ط اسماعیلیان، جلد: 1 صفحه: 41
  13. وقال: الحمد لله لقد اصبحت [و] لا احد بمنزلتی لقد بایعت البیعتین بیعة العقبة وبیعة الرضوان، وصلیت القبلتین وهاجرت الهجر الثلاث، قلت: وما الهجر الثلاث، قال: هاجرت مع جعفر بن ابی طالب رحمة الله علیه (رحمه‌الله) إلی ارض الحبشة، وهاجرت مع رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله إلی المدینة، وهذه الهجرة مع علی بن ابی طالب علیه‌السلام إلی الکوفة رجال النجاشی، جلد: 1 صفحه: 5
  14. کتاب السنن و الأحکام و القضایا عن أمیر المؤمنین أبوابه، الصلاة، الصیام، الحج، الزکاة، القضایا و هو لأبی رافع مولی رسول الله ص و اسمه إبراهیم، شهد حروب علی ع و کان من شیعته و صاحب بیت ماله بالکوفة و ابناه کانا کاتبین لعلی ع و بعد شهادته رجع إلی المدینة، و لم یکن له دار فقسم الحسن بن علی دار علی و أعطاه نصفها ذکره النجاشی. الذّریعة إلی تصانیف الشّیعة ط اسماعیلیان جلد: 12 صفحه: 238
  15. أخبرنا محمد بن جعفر النحوی قال: حدثنا أحمد بن محمد بن سعید قال: حدثنا حفص بن محمد بن سعید الاحمسی قال: حدثنا حسن بن حسین الانصاری قال: حدثنا علی بن القاسم الکندی، عن محمد بن عبیدالله بن أبی رافع، عن أبیه، عن جده أبی رافع، عن علی بن أبی طالب علیه‌السلام أنه کان إذا صلی قال فی أول الصلاة … وذکر الکتاب إلی آخره بابا بابا: الصلاة والصیام والحج والزکاة والقضایا. رجال النجاشی، جلد: 1 صفحه: 4
  16. أسد الغابة - ط اسماعیلیان، جلد: 1 صفحه: 41
  17. ابراهیم، أبو رافع - بالراء غیر المعجمة والفاء والعین غیر المعجمة - عتیق رسول الله (صلی الله علیه وآله)، ثقة، شهد مع رسول الله (صلی الله علیه وآله) (مشاهده)، ولزم أمیر المؤمنین (علیه السلام) من بعده، وکان من خیار الشیعة. خلاصة الاقوال، العلامة الحلی جلد: 1 صفحه: 47
  18. فلم یزل مع علی حتی استشهد علی علیه‌السلام، فرجع أبو رافع إلی المدینة مع الحسن علیه‌السلام ولا دار له بها ولا أرض، فقسم له الحسن دار علی علیه‌السلام بنصفین وأعطاه سنخ (سنح) أرض أقطعه إیاها رجال النجاشی، جلد: 1 صفحه: 5
  19. چکیده عبقات الانوار (حدیث غدیر): ص ۱۳۷.
  20. الغدیر فی الکتاب و السنة و الأدب؛ جلد‏2؛ صفحه442
  21. الغدیر فی الکتاب و السنة و الأدب؛ جلد‏6؛ صفحه488
  22. الغدیر فی الکتاب و السنة و الأدب؛ جلد‏3؛ صفحه321