جایگاه امام علی علیه السلام در شعر و ادب فارسی با تکیه بر واقعه غدیر

چکیده مقاله:

شعر و ادب فارسی همواره تحت تاثیر حوادث و رخدادهای تاریخی _ مذهبی آثار شگرفی در دامن خود پرورش داده است و شاعران و نویسندگان فارسی زبان با الهام از زندگی انبیاء و اولیاء الهی و امامان معصوم به عنوان اسطوره های دینی به آثار خود رنگ عرفانی و مذهبی بخشیده اند؛ هر چند هدف این هنرمندان ذکر تاریخ نیست بلکه یادکرد رجال بزرگ تاریخی مانند حضرت علی(علیه السلام) را دستمایه سرودن شعر خود قرارداده اند. آن ها با بیان و وصف ویژگی ها و سجایای اخلاقی این بزرگان، الگوهای رفتاری ایده آلی در بهبود روند زندگی بشر به مخاطبان خود ارائه داده اند.

عشق و علاقه به امیرالمومنین، حضرت علی(علیه السلام)، بعد از ورود اسلام به سرزمین ایران به صورت پررنگی در دل مردم وجود داشته است در این راستا بزرگان شعر و ادب نیز کوشیده اند تا ارادت و علاقه خود را به مولای متقیان ابراز کنند چنانکه وصف ویژگی های فردی و اجتماعی حضرت علی(علیه السلام)، همراهی همیشگی او با پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله)، مجاهدت های ایشان در راه اسلام ، شجاعت و دلاوری، سخاوت و بخشندگی، جوانمردی و عدالت، علم و حکمت ایشان در پرتو ولایت و جانشینی رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) و اشاره به واقعه غدیرخم در نزد شاعران فارسی زبان از جایگاه والایی برخوردار است.

منبع

هفتمین اجلاس بین المللی دکترین جهانی دهه غدیر.