جعفر بن زیاد کوفی «احمر»
جعفر بن زیاد الأحمر ابوعبدالله کوفی، از راویان موثق و صدوق، از اصحاب امام صادق علیه السلام و از رؤسای شیعیان خراسان بوده است. او به داشتن گرایش آشکار به تشیع، صدق در نقل حدیث و وثاقت نزد رجالیان شیعه و اهل سنت شهرت دارد و در سال ۱۶۷ هجری قمری درگذشت.
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | ابوعبدالله جعفر بن زیاد الأحمر کوفی |
| سرشناسی | راوی حدیث، از اصحاب امام صادق علیه السلام |
| تولد | کوفه، سده دوم هجری قمری |
| وفات | ۱۶۷ هجری قمری |
| محل دفن | خراسان یا کوفه (بنا به برخی روایات) |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | منصور، مغیرة، عطاء بن السائب، بیان بن بشر و دیگران |
| شاگردان | ابن مهدی، ابن عیینه، وکیع، علی بن حکیم و جمعی از محدثان |
| مذهب | اهل سنت |
| اطلاعات فرهنگی | |
| زمینه فعالیت | روایت حدیث |
| علت شهرت | وثاقت، صداقت، گرایش آشکار به تشیع |
جایگاه راوی
جعفر بن زیاد الأحمر ابوعبدالله کوفی، یکی از راویان مشهور در سده دوم هجری بود که در منابع رجالی شیعه و اهل سنت به وثاقت، صداقت و گرایش به تشیع شناخته شده است.[۱] او از اصحاب امام صادق علیه السلام محسوب میشود و منابعی مانند رجال شیخ طوسی، او را صراحتاً در زمره اصحاب امام ذکر کردهاند.[۲] گفته شده او نه تنها امامت را آشکارا پذیرفته بود، بلکه از رؤسای شیعیان خراسان نیز بهشمار میرفت و به شیعه بودن خود تظاهر میکرد و تقیه را کمتر رعایت مینمود.[۳]
جعفر بن زیاد در منابع رجالی اهل سنت نیز مورد توجه خاص قرار گرفته است. ابن حجر،[۴] ذهبی[۵] و دیگر عالمان، او را «صدوق شیعی» دانستهاند و بسیاری همچون ابن معین، احمد بن حنبل، ابو داود، ابو حاتم و عقیلی او را صالح، ثقه و راستگو معرفی کردهاند.[۶] همچنین روایت شده که او مدتی توسط منصور دوانیقی به همراه جمعی از شیعیان در خراسان زندانی شد، زیرا خبر حمایت او از ولایت و امامت اهل بیت علیهم السلام به دستگاه خلافت رسید.[۷]
از جمله ویژگیهای جعفر بن زیاد این است که، به خاطر گرایش به شیعه و نقل روایاتی خاص در فضائل اهل بیت علیهم السلام، برخی او را «مائل عن الطریق» توصیف کردهاند.[۸] با این حال، عالمان رجالی، صحت نقل و راستگویی او را تأیید کردهاند و گفتهاند در نقل حدیث، اگرچه گاهی از ضعفا روایت داشته اما زمانی که از ثقات روایت میکرد، روایاتش قابل قبول و ارزشمند بود. او حدود سال ۱۶۷ هجری قمری درگذشت و روایات مهمی در منابع حدیثی شیعه و سنی از او نقل شده است.[۹]
روایت حدیث غدیر[۱۰]
یکی از علما و بزرگان اهل سنت که حدیث غدیر را نقل کرده جعفر بن زیاد کوفی احمر م (۱۶۵ یا ۱۶۷ ق) است.
احمد بن محمد عاصمی در «زین الفتی» حدیث غدیر را با اشاره به ماجرای احتجاج امیرالمؤمنین علیه السلام و شهادت دوازده تن از صحابه، از جعفر بن زیاد احمر نقل کرده است.[۱۱] خزرجی و ابن حجر عسقلانی و ذهبی[۱۲] ابوداوود، ابوزُرعه و نسایی او را توثیق کردهاند. ابوداوود و ترمذی و نسایی از وی روایت کردهاند.
پانویس
- ↑ تاریخ الإسلام و وفیات المشاهیر و الأعلام. ج۱۰، ص ۱۰۶
- ↑ رجال طوسی ص١٦١ رقم ٧
- ↑ میزان الاعتدال ج۱ ص۴۰۷ رقم ۱۵۰۳
- ↑ تقریب التهذیب ج۱ ص۱۳۰
- ↑ میزان الاعتدال ج۱ ص۴۰۷
- ↑ تاریخ الإسلام و وفیات المشاهیر و الأعلام. ج ۱۰، ص ۱۰۶
- ↑ تنقیح المقال فی علم الرجال. ج۱۵ ص ۱۳۲
- ↑ الکامل فی ضعفاء الرجال. ج ۲، ص ۱۴۲.
- ↑ تنقیح المقال فی علم الرجال. ج۱۵ ص ۱۳۲
- ↑ چکیده عبقات الانوار (حدیث غدیر): ص ۲۰۹.
- ↑ زین الفتی فی تفسیر سورة هل اتی (مخطوط).
- ↑ خلاصة تذهیب الکمال: ص ۵۳. تقریب التهذیب: ج ۱ ص ۱۳۰. الکاشف: ج ۱ ص ۱۸۵.