ذکوان مدنی (ابوصالح)
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | أبو سهیل بن أبی صالح المدنی |
| سرشناسی | از تابعین |
| وفات | ۱۰۱ ق |
| خویشان سرشناس | آزادشده جویریه غطفانیه |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | ابوهریره، سعد بن ابیوقاص و ابنعباس |
| شاگردان | اعمش و سهیل بن ابیصالح |
| اطلاعات فرهنگی | |
| زمینه فعالیت | راوی حدیث |
| علت شهرت | زیات، روغن فروش |
ابوصالح سمان (ذَکوان) از تابعین و مشهور به مدنی، غلام آزادشده جویریه غطفانیه بود که از بسیاری از صحابه همچون ابوهریره، سعد بن ابیوقاص و ابنعباس روایت کرده و راویان بزرگی همچون اعمش و سهیل بن ابیصالح از او نقل حدیث نمودهاند. وی نزد علمای رجال، فردی ثقه و بسیار مورد اعتماد شمرده شده و ذهبی او را از بزرگترین و موثقترین مردم دانسته است. ابوصالح سمان در سال ۱۰۱ هجری قمری در مدینه درگذشت.
وثاقت راوی
ابوصالح سمان (ذَکوان)، معروف به فروشنده روغن، از تابعین بزرگ و راویان معتبر حدیث بود. وی اصالتاً غلام آزادشده قبیله غطفان یا جویریه (بانوی غطفانی) بود و در شهر مدینه زندگی میکرد. او پدر سهیل بن ابیصالح است و بسیاری از بزرگان حدیث از جمله عبدالله بن دینار، قعقاع بن حکیم، زید بن اسلم و نیز راویانی از کوفه مانند حکم، عاصم بن بهدله و سلیمان اعمش از او روایت کردهاند. ابوصالح فردی بسیار مورد اعتماد و پرکار در نقل حدیث بود و معمولاً برای تجارت روغن به کوفه سفر میکرد و در آنجا ساکن بنی اسد میشد و امامت نماز را در بنی کاهل برعهده داشت. گفته شده ریش بلندی داشت و آن را شانه میکرد.
در منابع آمده که او از بسیاری از صحابه مانند ابوهریره، سعد بن ابیوقاص، ابودرداء، ابوسعید خدری، عقیل بن ابیطالب، جابر، ابن عمرو، ابنعباس، معاویه، عایشه، امحبیبه و امسلمه حدیث نقل کرده است. فرزندانش و بسیاری از تابعین و بزرگان حدیث نیز از او روایت کردهاند. علمای علم رجال همچون ابن معین، ابوحاتم، ابوزرعه، ابن سعد، ابن حبان و عجلی همگی او را فردی ثقه، راستگو و قابل اعتماد دانستهاند. او در سال ۱۰۱ هجری قمری در مدینه درگذشت.[۱]
ذهبی در جلد اول تذکره الحفاظ، صفحه ۷۸، از احمد نقل کرده که ابوصالح سمان فردی موثق است، از جمله بزرگترین و موثقترین مردم است و در سال ۱۰۱ هجری درگذشته است.[۲] همچنین اشاره شده که در موضوع نزول آیه تبلیغ درباره علی علیهالسلام، حدیث او خواهد آمد و میتوان برای طرق روایت به صفحه ۱۰۴ همان جلد مراجعه کرد.[۳]
در کتاب المسترشد فی إمامة علی بن أبی طالب علیهالسلام آمده است:
سهیل بن ابیصالح از پدرش، از ابوهریره نقل میکند که گفت: رسول خدا صلی الله علیه وآله به علی بن ابیطالب علیه السلام نگریست و فرمود: «این، دروازه هدایت است که هر کس از آن وارد شود در امان است، و او حجت خدا بر بندگانش است.» علی مدینی در ادامه میگوید: شگفتا بر ابوهریره که چنین حدیثی را از پیامبر خدا نقل میکند، سپس با علی مخالفت میکند و با معاویه همراه میشود…[۴] در همین کتاب آمده است: ذَکوان ابوصالح سمان زیات مدنی است که در سال ۱۰۱ هجری درگذشته است.[۵]
در دلائل الإمامة نیز آمده است: او ذَکوان ابوصالح سمان زیات است که روغن و کره به کوفه میبرد. از جمعی از صحابه روایت کرده و سلیمان اعمش از او روایت نموده است.[۶]
در کتاب نوادر المعجزات میخوانیم: ابوصالح سمان، پیشوا، حافظ و حجت، ذَکوان بن عبدالله، غلام آزادشده امالمؤمنین جویریه غطفانیه بود. او از بزرگان علمای مدینه بهشمار میرفت و روغن و کره به کوفه میبرد. ابوهریره و دیگران را شنیده و مدتی ملازم او بود. پسرش و اعمش و دیگران از او روایت کردهاند. امام احمد دربارهاش گفته: «ثقه، ثقه، از بزرگترین و موثقترین مردم است.» و ابوحاتم گفته: «ثقه و حدیثش نیکوست.» او در سال ۱۰۱ هجری درگذشت.[۷][۸]
در کتاب متشابه القرآن و مختلفه (ابن شهرآشوب)، آمده است: ابوصالح سمان از ابوهریره نقل کرده است که گفت: رسول خدا صلی الله علیه وآله برای ما خطبه خواند و فرمود: «ای مردم! هر کس میخواهد مانند من زندگی کند و مانند من بمیرد، پس باید ولایت علی بن ابیطالب علیه السلام را بپذیرد و به امامان پس از او اقتدا کند.» پرسیده شد: امامان پس از شما چند نفرند؟ فرمود: «به تعداد اسباط.» یعنی به فرموده خداوند: وَ قَطَّعْناهُمُ اثْنَتَیْ عَشْرَةَ أَسْباطاً أُمَماً (و ما آنان را به دوازده سبط [قبیله] تقسیم کردیم)[۹]
روایت حدیث غدیر[۱۰]
یکی از تابعین که حدیث غدیر را از صحابه نقل کرده سمان (ذکوان) مدنی، ابوصالح (م ۱۰۱ ق) است. ابوصالح از راویان نزول آیه تبلیغ در غدیر است. ذهبی: او را توثیق کرده است.[۱۱] وی آزاد کرده جویریه بانوی غطفانی است.[۱۲]
پانویس
- ↑ الغدیر، جلد1، صفحه 113-114
- ↑ تذکره الحفاظ، جلد1 صفحه 78
- ↑ الغدیر، جلد1، صفحه 113-114
- ↑ المسترشد فی إمامة علی بن أبی طالب علیهالسلام صفحه 618
- ↑ تهذیب الکمال، جلد 8، صفحه 513، شماره 1814
- ↑ دلائل الإمامة (ط - الحدیثة)؛ صفحه 183
- ↑ نوادر المعجزات صفحه 98،
- ↑ سیر اعلام النبلاء، جلد 5، صفحه 36/10
- ↑ متشابه القرآن و مختلفه (ابن شهرآشوب)، جلد2، صفحه54،
- ↑ چکیده عبقات الانوار (حدیث غدیر): صفحه ۱۶۴.
- ↑ تذکره (ذهبی): جلد ۱ صفحه ۷۸
- ↑ دانشنامه غدیر، جلد ۱۱، صفحه ۴۲۸.