روز غدير همانند روز عيسى عليه السلام
درباره ارتباط حضرت عیسی علیه السلام و غدیر همچنین گفته شده است: از جمله اتفاقات غدير حضور ابلیس و ديگر شياطين در غدير و گفتوگوى آنان و تشبيهکردن روز غدير توسط ابلیس به «روز آدم عليه السلام» و «روز عيسى عليه السلام» است.
توضيح اين مطلب چنين است: از جمله گفتوگوهاى شياطين با بزرگ خود ابليس اين است كه شياطين گفتند: اى آقاى ما، تو همان كسى هستى كه آدم را گمراه كردى! ولى گويا از اين پس اين امت يک امت رحمتشده محفوظ از گناه خواهند بود و ديگر تو و ما را بر اينان راهى نيست؛ چرا كه امام و پناه خود بعد از پيامبرشان به آنان شناسانده شد. ابليس گفت: واى بر شما، امروزِ شما مثل روز عيسى است! به خدا قسم مردم را درباره على گمراه خواهم كرد!
آنچه در اينجا لازم به ذكر است اينكه: شيطان براى گمراهى انسانها در جستوجوى بهانه است. او از بيراهههاى عجيبى خود را بر سر راه فرزند آدم مىرساند تا او را از راه مستقيم بهسوى جهنم بكشاند. در گفتوگويى كه روز غدير بين ابليس و شياطين ديگر رخ داده معلوم مىشود سه مقطع بسيار مهم و استثنايى براى شيطان در ضلالت خلق وجود داشته است: يكى ماجراى حضرت آدم علیه السلام در بهشت، ديگرى بدون پدر به دنيا آمدن حضرت عيسى عليه السلام و سومى سقيفه.
در اين باره چند عبارت در داستان ابليس در غدير دیده میشود: شياطين به ابليس گفتند: تو براى آدم بودهاى! ابليس به شياطين گفت: مگر نمىدانيد كه من قبلاً براى آدم بودهام. نيز گفت: واى بر شما، امروزتان مانند روز عيسى است. به خدا قسم مردم را درباره او گمراه خواهم كرد.
روز سقيفه
در روز سقیفه، كه شيطان بهعنوان بیعت با ابوبكر دست داد، نيز گفت: روزى است مانند روز آدم! همان روز شياطين به او گفتند: تو بودى كه آدم را از بهشت بيرون آوردى! آن روز كه توانست حضرت آدم عليه السلام را از بهشت بيرون كند، در واقع نسل بشريت را از بهشت اخراج كرد و آنان را اسير حيلههاى خود در دنيا نمود.
روز ولادت حضرت عيسى عليه السلام
شیطان روز ولادت حضرت عیسی علیه السلام، که بدون همسرى براى مريم اتفاق افتاد، را بهانه غلو قرار داد و آن حضرت را به عنوان الوهيت مطرح كرد و نسلهايى از بشر را با همين باور غلط مبتلا به شرک نمود و راهى جهنم كرد.
در روز غدیر
شیطان در روز غدیر هم قسم ياد كرد كه در اين باره مردم را گمراه خواهم كرد. سقيفه تحقق اين قسم ابليس بود كه تا آخر روزگار اكثريتى از انسانها را با انكار ولايت على عليه السلام راهى جهنم كرد.
در واقع اين سه روز در تاريخِ اضلالِ ابليس، پيمودن راه هزار ساله در يک شب بود كه اينگونه در خاطره آنان ثبت شده و از آن ياد مىكنند. به عبارت ديگر، هزاران زحمت شياطين در هزاران مكان و زمان و درباره هزاران انسان، با يک برنامه بنيادين و ريشهاى به انجام رسيد: ابتدا پايه ضلالت را گذاشت؛ سپس بر روى آن بناى گمراهى را بالا برد؛ پس از آن بدون نگرانى مسير ظلم و جور هموار شد.
جالب است كه خود شيطان، روز سقيفه را قابل مقايسه با روز آدم عليه السلام نمىداند و در اين باره مىگويد: آدم پيمان را شكست، اما به خداوند كافر نشد، ولى اينان هم پيمان را شكستند و هم به پيامبر كافر شدند! او كه در صدد ضلالت خلق است و درجات گمراهى را خوب مىداند، پيمانشكنان سقيفه را كافر میداند و نقض ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام را مساوى با مخالفت صريح با شخص پيامبر صلى الله عليه و آله و انکار نبوّت آن حضرت مىداند.[۱]
پانویس
- ↑ غدیر در قرآن، ج۱، ص۴۱۸-۴۲۰.