میمون بصری (ابوعبدالله)
ميمون بصرى، ابوعبدالله، يكى از تابعین كه حدیث غدیر را از صحابه نقل كرده، او آزاد كرده عبدالرحمن بن سمره است. احمد بن حنبل در مسند خود و نسائى در «الخصائص» و ذهبى در «ميزان الاعتدال» و ابن عبدالبرّ در «الاستيعاب» حديث غدير را از ميمون بصرى نقل كرده اند.[۱] ابن حبّان و ابن حجر[۲]: او را توثيق كرده اند.
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | ميمون بن إسحاق بن عثمان البصري |
| سرشناسی | راوی حدیث و از اصحاب امام جعفر صادق علیه السلام |
| خویشان سرشناس | عبد الرحمن بن أبي عبد الله (آزاد شده او و راوی از او)، ابو همام (پسرش)، اسماعیل بن همام (نوهاش) |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | امام جعفر صادق علیه السلام، عبدالله بن عباس، عبدالله بن عمر، براء بن عازب، عبدالله بن بریده |
| شاگردان | ابان بن عثمان، خالد الحذاء، شعبة، عوف بن أبي جبلة، ابو همام (پسرش) |
| اطلاعات فرهنگی | |
| زمینه فعالیت | روایت حدیث، فقه |
| علت شهرت | راوی معتبر حدیث از امام صادق (ع) و از اصحاب برجسته آن امام، توثیق شده توسط ابن حبان، ابن حجر و دیگر علمای رجال |
روايت حديث غدير[۳]
عن ميمون أبى عبد اللَّه، قال قال زيد بن أرقم: و أنا أسمع نزلنا مع رسول اللَّه صلى اللَّه عليه وآله بواد، يقال له وادى خم، فأمر بالصلوات، فصلاها بهجير، قال فخطبنا، و ظلل لرسول اللَّه صلى اللَّه عليه وآله بثوب على شجرة سمرة من الشمس، فقال: «أ لستم تعلمون؟ أو لستم تشهدون أنى أولى بكل مؤمن من نفسه؟» قالوا: بلى قال: «فمن كنت مولاه فعلى مولاه، اللَّهمّ وال من والاه، و عاد من عاداه».[۴]
از میمون ابو عبدالله نقل شده که گفت: زید بن أرقم گفت: من شنیدم که همراه رسول خدا صلی الله علیه و آله در درهای به نام وادی خم فرود آمدیم. پیامبر صلی الله علیه وآله دستور داد نمازها را به پا داریم، پس بهجیر آنها را اقامه کرد. سپس پیامبر صلی الله علیه وآله خطبه خواند و رسول خدا را با پارچهای از آفتاب درخت سمری سایه میدادند. پیامبر صلی الله علیه وآله فرمود: «آیا نمیدانید؟ یا شهادت نمیدهید که من از هر مؤمنی به خودش سزاوارترم؟» گفتند: بله. پیامبر صلی الله علیه وآله فرمود: «پس هر که من مولای اویم، پس علی مولای اوست. خدایا دوست بدار کسی را که او را دوست دارد، و دشمن بدار کسی را که با او دشمنی میکند.»
جایگاه راوی[۵]
ابو عبد الله ميمون بصری، آزاد شده عبد الرحمن بن سمره است که توسط ابن حبان توثیق شده و ابن حجر نیز درباره او گفته است که ميمون مورد تایید و وثوق گروهی از علما قرار گرفته است. ترمذی حدیثی از او را تصحیح کرده و طرق روایتهای او بسیار است که ابن کثیر نیز آنها را تصحیح کرده است.
نام اصلی او ميمون البصری است و عبد الرحمن که از او روایت میکند، ختن فضیل بن یسار است. علی بن احمد العقیقی میگوید که او از امام ابو عبد الله (علیه السلام) بیش از هفتصد مسئله روایت کرده و اصالتاً از کوفه به بصره آمده است. او از اصحاب امام صادق (علیه السلام) به شمار میرود و از بزرگان حدیث و رجال است. عبد الرحمن بن ابی عبدالله از قبیله کنده بوده و از بزرگان بصره محسوب میشود. او از افراد معتبری چون عبدالله بن عباس، عبدالله بن عمر و دیگران روایت کرده است.
ابن داود او را ثقه و روایتکننده هفتصد مسئله دانسته و برخی از علمای رجال نیز به فضیلت و وثاقت او تصریح کردهاند. همچنین پسر و نوه او نیز از راویان معتبر به شمار میروند. عبد الرحمن بن ابی عبدالله در بسیاری از اسناد و روایات شیعی حضور دارد و از امامان معصوم روایت کرده و نیز راویان متعددی از او روایت نقل کردهاند.
پانویس
- ↑ احمد بن حنبل: جلد ۴ صفحه ۳۷۲. الخصائص (نسائى): صفحه ۱۶. ميزان الاعتدال: جلد ۳ صفحه ۲۲۴. الاستيعاب (ابن عبدالبرّ): جلد ۵ صفحه ۲۰۹.
- ↑ مجمع الزوائد: جلد ۹ صفحه ۱۱۱. القول المسدد (ابن حجر): صفحه ۱۷.
- ↑ چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): صفحه ۱۷۹.
- ↑ عبقات الأنوار في إمامة الأئمة الأطهار جلد6 صفحه181
- ↑ معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواة. جلد 10 صفحه 322.