هدیه دادن به مؤمنین

از ویکی غدیر

هديه فرستادن در ايجاد محبت ميان مؤمنان نقش به سزايى دارد.

از نام‏هاى روز غدير نيز «يوم الحباء و العطية» است. هديه باعث زيادى محبت و از بين رفتن كينه ‏ها و شدت الفت بين مؤمنين مى‏ شود.

قال على‏ عليه السلام: «وهبوا لإخوانكم و عيالكم من فضله:[۱] در اين روز از فضل خداوند به برادران و عيال خود ببخشيد. در هيچ روزى از سال به اندازه اين عيد اسلامى و شيعى تأكيد بر هديه دادن به برادران دينى و نزديكان، بالأخص اهل و عيال و فرزندان نشده است.

در اين روز نثار حضرت فاطمه‏ عليها السلام را كه در شب زفاف آن حضرت در سدرةالمنتهى از درخت طوبى نثار كردند، ملائكه براى يكديگر به هديه می ‏فرستند.

حضرت امام صادق‏ عليه السلام فرموده است: تهادوا تحابّوا. فان الهدية تذهب بالضعائن:[۲] به هم هديه دهيد تا همديگر را دوست داشته باشيد. همانا هديه كينه ‏ها را از بين مى ‏برد.

ارزشمندترين هديه در روز غدير، هديه ‏اى است كه براى پيشوايان معصوم‏ عليهم السلام و به خصوص حضرت بقيةاللَّه الاعظم‏ عليه السلام فرستاده شود. البته بايد دانست كه امام‏ عليه السلام هيچ گونه نيازى به آفريده‏اى از آفريدگان ندارد، و تمام خلائق با تمام دارايى هايشان در پيشگاه امام‏ عليه السلام ناچيز اند.

حضرت امام صادق‏ عليه السلام فرموده است:

من زعم ان الامام يحتاج الى ما فى ايدى الناس فهو كافر. انما الناس يحتاجون ان يقبل منهم الامام..: [۳]هر كس گمان كند كه امام به آنچه در دست مردم است نيازمند مى‏باشد كافر است، بلكه مردم محتاج آن هستند تا امام‏ عليه السلام چيزى از ايشان بپذيرد.

مؤمن مى ‏تواند هر روز به گونه‏ هاى مختلف به پيشگاه امام زمانش هديه بفرستد؛ مانند ثواب: ذكر صلوات، خواندن سوره‏هايى از قرآن، نمازهاى مستحبى، زيارت‏ها و كارهاى مستحب فراوان ديگر، و همچنين دعاهاى فراوان براى سلامتى و تعجيل در فرج حضرتش.

قال الفياض بن محمد بن عمر الطوسى: حضرت مجلس مولانا على بن موسى الرضاعليه السلام فى يوم الغدير، و بحضرته جماعة من خواصه، قد احتبسهم عنده للافطار معه، و البسهم الصلاة و الكسوة حتى الخواتيم و النعال[۴]:

فياض نقل مى ‏كند كه در روز غدير نزد حضرت رضاعليه السلام بودم. حضرت عده‏اى از ياران خاص خويش را براى افطار نگاه داشت، و به ايشان صله و لباس و انگشتر و كفش داد.

پانویس

  1. خطبه حضرت على‏ عليه السلام در روز غدير.
  2. بحار الانوار: ج ۷۵ ص ۴۴ ح ۱، باب الهدية.
  3. الكافى: ج ۱ ص ۵۳۷ ح ۲.
  4. بحار الانوار: ج ۹۸ ص ۳۲۲، به نقل از العدد القوية.