۲۶٬۰۳۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
ميرزا محمد بن معتمدخان بدخشانى حديث غدير را در «مفتاح النجا» از ابن مردويه نقل كرده است.<ref>مفتاح النجا (مخطوط).</ref> | ميرزا محمد بن معتمدخان بدخشانى حديث غدير را در «مفتاح النجا» از ابن مردويه نقل كرده است.<ref>مفتاح النجا (مخطوط).</ref> | ||
[[جلال الدین سیوطی|سیوطی]]<ref>طبقات الحفّاظ: ص ۴۱۲. همچنين ر.ك: تذكرة الحفّاظ: ج ۳ ص ۱۰۵۰. النجوم الزاهرة: ج ۴ ص ۲۵۴. تاريخ اصفهان: ج ۱ ص ۱۶۸. طبقات الداوودى: ج ۱ ص ۹۳ . شَذَرات الذهب: ج ۳ ص ۱۹۰. </ref>: ابن مردويه خبره فنّ [[احاديث مرتبط با غدير|حدیث]] و [[رجال]] بوده و در اين رشته ها كتاب نوشته است. | |||
همچنين وى از خبرگانِ صاحب تفسير و تاريخ بوده و كتاب «المستخرج على البخارى» از او است. | همچنين وى از خبرگانِ صاحب تفسير و تاريخ بوده و كتاب «المستخرج على البخارى» از او است. | ||
او از ابوسهل بن زياد قطّان و ديگران | او از ابوسهل بن زياد قطّان و ديگران حدیث شنيده است. | ||
== روايتِ نزول آيه اكمال و آيه تبليغ در غدير<ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۴۴۶، ۴۶۳. غدير در قرآن: ج ۱ ص ۸۷.</ref>== | == روايتِ نزول آيه اكمال و آيه تبليغ در غدير<ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۴۴۶، ۴۶۳. غدير در قرآن: ج ۱ ص ۸۷.</ref>== | ||
يكى از وجوه [[دلالت حدیث غدیر۱|دلالت حدیث غدیر]] بر [[امامت]] اميرالمؤمنين عليه السلام نزول [[آیه اکمال]] و [[آیه تبلیغ]] در رويداد غدير است. | يكى از وجوه [[دلالت حدیث غدیر۱|دلالت حدیث غدیر]] بر [[امامت]] اميرالمؤمنين عليه السلام نزول [[آیه اکمال و شبهات ابن کثیر|آیه اکمال]] و [[آیه تبلیغ و شبهات|آیه تبلیغ]] در رويداد غدير است. | ||
اختصاص آن به غدير هم نزد | اختصاص آن به غدير هم نزد [[شیعه]] و غير شيعه از مسلمات است، و بين مفسرين و محدثين اهل سنت مشهور است، اگر چه بعضى از آنان در صدد انحراف شأن نزول آيه بوده اند. | ||
از جمله احمد بن موسى بن مَردَوَيه اصفهانى، ابوبكر، ابن مَردَوَيه (ت ۳۲۳ - م ۴۱۰ ق) است. | از جمله احمد بن موسى بن مَردَوَيه اصفهانى، ابوبكر، ابن مَردَوَيه (ت ۳۲۳ - م ۴۱۰ ق) است. | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
ذهبى و سیوطی و زُرقانى و ابن قيم جوزيّه و تاج الدين سُبكى و سمعانى و [[ابن کثیر]] و كاتب چَلَبى و شمس الدين محمد ابن جَزَرى و دهلوى<ref>تذكرة الحفّاظ: ج ۳ ص ۱۰۵۰. العِبَر فى خبر من غَبَر: حوادث سال ۴۱۰. طبقات الحفّاظ: ص ۴۱۲. شرح المواهب اللَدنيّه: ج ۱ ص ۶۸ . زاد المعاد فى هدى خير العباد: ج ۳ ص ۵۶ . طبقات الشافعية (سُبكى) : ج ۱ ص ۳۱۷. الانساب: «الإصبهانى». تاريخ ابن كثير: ج ۷ ص ۳۵۳. كشف الظنون: ج ۱ ص ۴۳۹. الحصن الحصين من كلام سيدالمرسلين (با شرح قارى): ص ۲۰ و ۲۵. اصول الحديث (دهلوى).</ref>: | ذهبى و سیوطی و زُرقانى و ابن قيم جوزيّه و تاج الدين سُبكى و سمعانى و [[ابن کثیر]] و كاتب چَلَبى و شمس الدين محمد ابن جَزَرى و دهلوى<ref>تذكرة الحفّاظ: ج ۳ ص ۱۰۵۰. العِبَر فى خبر من غَبَر: حوادث سال ۴۱۰. طبقات الحفّاظ: ص ۴۱۲. شرح المواهب اللَدنيّه: ج ۱ ص ۶۸ . زاد المعاد فى هدى خير العباد: ج ۳ ص ۵۶ . طبقات الشافعية (سُبكى) : ج ۱ ص ۳۱۷. الانساب: «الإصبهانى». تاريخ ابن كثير: ج ۷ ص ۳۵۳. كشف الظنون: ج ۱ ص ۴۳۹. الحصن الحصين من كلام سيدالمرسلين (با شرح قارى): ص ۲۰ و ۲۵. اصول الحديث (دهلوى).</ref>: | ||
او را توثيق كرده و دقت او در ثبت و ضبط اخبار و رجال و نيز تأليفات او را به خصوص در [[تفسیر]] و [[تاریخ]] ستوده اند. وى در اصفهان و [[عراق]] از ابوسهل بن | او را توثيق كرده و دقت او در ثبت و ضبط اخبار و رجال و نيز تأليفات او را به خصوص در [[تفسیر]] و [[تاریخ]] ستوده اند. | ||
وى در اصفهان و [[عراق]] از [[ابوسهل بن زیاد قطّان]]، [[میمون بن اسحاق خراسانی]]، [[محمد بن عبدالله بن علم صفّار]]، [[اسماعیل خطبی]]، [[محمد بن علی بن دُحَیم شیبانی]]، [[احمد بن عبدالله بن دلیل]]، [[اسحاق بن محمد بن علی کوفی]]، [[محمد بن احمد بن علی اسواری]]، [[احمد بن عیسی خفاف]]، [[احمد بن محمد بن عاصم کرانی]] و طبقه ايشان [[فرهنگ غدیر در تاریخ|روایت]] كرده، و [[ابوالقاسم عبدالرحمن بن منده]] و برادرش عبدالوهّاب، ابوالخير محمد بن احمد، ابومنصور محمد بن سكرويه، ابوبكر محمد بن حسن بن محمد بن سُلَيم، ابوعبداللَّه ثقفى، ابومطيع محمد بن عبدالواحد مصرى، حمزة بن حسين مؤدِّب اصفهانى و بسيارى ديگر از او [[روایت]] كرده اند. | |||
وى كتاب هاى «التاريخ» و «التفسير» و «المسند» و «المستخرج على البخارى» را نگاشت. | وى كتاب هاى «التاريخ» و «التفسير» و «المسند» و «المستخرج على البخارى» را نگاشت. | ||
همچنين ابن مردويه ملقّب به لقب حافظ است. لقبى كه در اصطلاح دانشمندان علم | همچنين ابن مردويه ملقّب به لقب حافظ است. لقبى كه در اصطلاح دانشمندان علم [[احاديث مرتبط با غدير|حدیث]] از القاب بسيار ارزشمند است. | ||
شيخ على قارى و بدخشى و در «لواقح الأنوار» در شرح حال | شيخ على قارى و بدخشى و در «لواقح الأنوار» در شرح حال [[جلال الدین سیوطی|سیوطی]] از [[ابن حجر عسقلانی|ابن حجر]]، همگى در مورد لقب حافظ و جلالت آن سخن گفته اند.<ref>جمع الوسائل فى شرح الشمائل: ص ۷. تراجم الحفّاظ (مخطوط).</ref> | ||
== نقل غديريه حسّان بن ثابت<ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۴۷۷.</ref>== | == نقل غديريه حسّان بن ثابت<ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۴۷۷.</ref>== | ||
يكى از وجوه دلالت حدیث غدیر بر [[امامت]] و جانشينى، شعر [[حسان بن ثابت|حسّان بن ثابت]] است. | يكى از وجوه [[دلالت حدیث غدیر۱|دلالت حدیث غدیر]] بر [[امامت]] و جانشينى، شعر [[حسان بن ثابت|حسّان بن ثابت]] است. | ||
قضيه شعر سرودن حسّان بن ثابت در روز غدير خم، در مقابل و به اذن | قضيه شعر سرودن حسّان بن ثابت در روز غدير خم، در مقابل و به اذن [[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|پیامبر صلی الله علیه و آله]] را شمارى از بزرگان اهل سنت نقل كرده اند، كه از جمله آنان ابن مَردَوَيه (ت ۲۴۰ يا ۲۴۱ - م ۳۲۷ ق) است. | ||
در | در «کشف الغُمَّة» از ابن مردويه از ابن عباس نزول [[آیه تبلیغ و شبهات|آیه تبلیغ]] و حديث و ماجراى غدير را نقل كرده است. | ||
ابن عباس مى افزايد: به خدا سوگند كه ولایت على عليه السلام بر گردن قوم واجب گشت. و [[حسان بن ثابت|حسّان بن ثابت]] اشعارش را سرود. | ابن عباس مى افزايد: به خدا سوگند كه ولایت على عليه السلام بر گردن قوم واجب گشت. و [[حسان بن ثابت|حسّان بن ثابت]] اشعارش را سرود. | ||