۲۱٬۸۲۰
ویرایش
بهشت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸۷: | خط ۱۸۷: | ||
فرمود: خوشا به حال كسى كه [[ولایت]] او را بپذيرد و واى بر كسى كه با او دشمنى كند. گويا على و شيعيانش را مى بينم كه روز قيامت سوار بر شترها بين باغ هاى بهشت با جلالت برده مى شوند در حالى كه جوان سال و خوش سيما هستند و تاج بر سر با چشمان سرمه كشيده اند. | فرمود: خوشا به حال كسى كه [[ولایت]] او را بپذيرد و واى بر كسى كه با او دشمنى كند. گويا على و شيعيانش را مى بينم كه روز قيامت سوار بر شترها بين باغ هاى بهشت با جلالت برده مى شوند در حالى كه جوان سال و خوش سيما هستند و تاج بر سر با چشمان سرمه كشيده اند. | ||
نه ترسى بر آنان است و نه محزون مى شوند؛ و با رضايت پروردگار كه مهم تر و بزرگ تر است تأييد مى شوند و آن است رستگارى عظيم، تا آنكه در پناهگاه قدس از جوار پروردگار عالم ساكن شوند كه در آنجا آنچه دل بخواهد و ديده لذت ببرد برايشان آماده است و در آن دائمى خواهند بود. [[ملائکه]] به آنان مى گويند: «سلام بر شما به خاطر صبرى كه نموديد، و خوب خانه نهايى براى خود به دست آورديد». | نه ترسى بر آنان است و نه محزون مى شوند؛ و با رضايت پروردگار كه مهم تر و بزرگ تر است تأييد مى شوند و آن است رستگارى عظيم، تا آنكه در پناهگاه قدس از جوار پروردگار عالم ساكن شوند كه در آنجا آنچه دل بخواهد و ديده لذت ببرد برايشان آماده است و در آن دائمى خواهند بود. [[ملائکه]] به آنان مى گويند: «سلام بر شما به خاطر صبرى كه نموديد، و خوب خانه نهايى براى خود به دست آورديد».<ref>بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۶۷.</ref> | ||
=== موقعيت تاريخى === | === موقعيت تاريخى === | ||
| خط ۲۱۰: | خط ۲۱۰: | ||
مى بينيم كه اين چهار آيه جوانب مختلف نعمت هاى بهشتى را بيان كرده و اينک پيامبر صلى الله عليه وآله همه اين جوانب را درباره پذيرندگان «مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاهُ» كنار هم چيده به آنان هديه مى كند. | مى بينيم كه اين چهار آيه جوانب مختلف نعمت هاى بهشتى را بيان كرده و اينک پيامبر صلى الله عليه وآله همه اين جوانب را درباره پذيرندگان «مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاهُ» كنار هم چيده به آنان هديه مى كند. | ||
=== تحليل اعتقادى === | |||
در تحليل اين موقعيت [[قرآن|قرآنى]] در غدير بايد گفت: | |||
منظره ايجاد شده پس از مرگ [[حارث بن نعمان فهری|حارث فهری]] با بلاى آسمانى، يادآور بهشت و جهنم براى آن جمعيت يكصد و بيست هزار نفرى و همه نسل هاى [[تاریخ]] بود، چرا كه [[عذاب]] دنیا نمونه اى از عذاب آخرت است | |||
در | آنگاه كه در پاسخ به عصيان در برابر اوامر الهى باشد. | ||
در آنجا مردم جهنمِ دشمنان على عليه السلام را به چشم خود ديدند چنانكه حضرت فرمود: | |||
در دنباله اين توصيف اشارات قرآنى آغاز مى شود: خوف و حزنى ندارند، بالاتر از نعمت هاى بهشت، خداى بزرگ از آنان راضى است چرا كه «رَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ | شنيديد؟ ديديد؟! اكنون بهترين موقعيت براى گريزى به بهشت بود تا آن سوى قضيه را نيز در نظر خود مجسم كنند. | ||
عظمتى كه [[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|پیامبر صلی الله علیه و آله]] از كيفيت حضور شيعيان على عليه السلام ترسيم فرموده روح تازه در جان هاى خسته آنان كه از جنايت هاى [[سقیفه]] جراحت ها بر تن دارند مى دمد. | |||
ابتدا مى فرمايد: «خوشا به حالشان» ! سپس به «يُزَفُّونَ» اشاره مى كند، يعنى با عظمت و جلال آنان را مى برند. آنگاه «مُتَوَّجُونَ» را مطرح مى فرمايد كه تاجِ كرامت و شرف بر سر دارند. | |||
در دنباله اين توصيف اشارات قرآنى آغاز مى شود: خوف و حزنى ندارند، بالاتر از نعمت هاى بهشت، خداى بزرگ از آنان راضى است چرا كه «رَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ دِيناً»، و چه سعادتى از اين بالاتر كه فوز عظيم نصيبشان شده است. | |||
آنگاه مقام بهشتى آنان را فراتر از ساير اهل بهشت در جوار پروردگار و در حظيرة القدس ذكر مى نمايد، جايى كه [[خداوند]] والاترين بهشتيان را در آن جاى داده و اختيار مطلق لذات را به آنان سپرده و در واقع بهشت را به آنان ارزانى داشته است. | آنگاه مقام بهشتى آنان را فراتر از ساير اهل بهشت در جوار پروردگار و در حظيرة القدس ذكر مى نمايد، جايى كه [[خداوند]] والاترين بهشتيان را در آن جاى داده و اختيار مطلق لذات را به آنان سپرده و در واقع بهشت را به آنان ارزانى داشته است. | ||
و اين همه آنگاه مضاعف مى شود كه بدانند پايانى بر آن نيست و خالدون هست. از زيباترين فرازهاى قرآنى سلام خداوند است كه | و اين همه آنگاه مضاعف مى شود كه بدانند پايانى بر آن نيست و خالدون هست. از زيباترين فرازهاى قرآنى سلام خداوند است كه پيامبر صلى الله عليه و آله در اينجا به اولياى على عليه السلام بشارت داده است. «سلام بر شما به خاطر آنچه صبر كرديد». خوشامدگويى [[ملائکه]] از طرف خداوند بر نقطه صبر متمركز است. | ||
صبرى بزرگ، در سايه صبر على عليه السلام! تحملى به سياهى طنابى كه بر گردن صاحب ولايت انداختند! بردبارى با محتواىِ «اوَ تُضْرَبُ الزَّهْراءُ نَهْراً»؟<ref>نوائب الدهور: ج ۳ ص ۱۵۸. </ref> | |||
دندان روى جگر گذاشتن به سختىِ «صَبَرْتُ وَ فِى الْعَيْنِ قَذى وَ فِى الْحَلْقِ شَجى».<ref>مناقب ابن شهرآشوب: ج ۲ ص ۴۸. </ref> عرقِ شرمسارى با حرارتِ «فَلَقَدْ عَزَّ عَلَى ابْنِ ابى طالِبٍ انْ يَسْوَدَّ مَتْنَ فاطِمَةَ ضَرْباً فَلا يَثُورَ الى عَقيلَتِهِ وَ لا يَصِرَّ دُونَ حَليلَتِهِ».<ref>نوائب الدهور: ج۳ ص ۱۵۸. </ref> | |||
صبرى | صبرى تلخ تر از زهر، كه صداى سيلى بر چهره ماه و غلاف شمشير بر پهلو و میخ در بر سينه و تازيانه بر بازو همراه آن باشد! كمر خم شده از تحملى كه با گذشت ۷۵ شبِ تاريک از يک روزِ پر قساوت، هنگامِ غسل خونِ تازه از پهلو، خونِ كبود شده بر بازو و كتف، صداى اشک على عليه السلام را به گوش عالم برساند. | ||
صبرى | صبرى فراتر از صبر كه بر پاى [[سخنرانی|منبر]] صاحب غدير به جاى ذكر فضيلت او، [[لعن]] بر او شنيدن و اين همه خون جگر را با پاره هاى جگر به خواهر سپردن! | ||
صبرى | صبرى كه صبر از شنيدنش اشک ريز است، آنگاه كه غدير را با جوانمردان و شير خوارانش در [[کربلا]] پيش چشم كودكان و خواهرانش سر بريدند و بوسه خواهر را بر حلقوم بريده رساندند، و ديده دخترانش را بر سر بريده حسرتناک گذاشتند. | ||
صبرى كه صبر از | صبرى بزرگ تر از صبر، كه مادر صبر آن را آفريد و از کربلا تا شام با خود برد و با موى سپيد به كربلا باز گردانيد. | ||
صبرى | صبرى كه امامان غدير را جام زهر نوشانيد و كاسه اشک گرفت. صبرى كه دوازدهمين نور صابرش با ناله اى بلند مى فرمايد: | ||
«لاَنْدُبَنَّكَ صَباحاً وَ مَساءً وَ لاَبْكِيَنَّ عَلَيْكَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً»، و به عظمت آن بانو قسم ياد مى كند كه «لا تَرانِى اتَّخَذْتُ لا وَ عُلاها، بَعْدَ بَيْتِ الاحْزانِ بَيْتَ سُرُورٍ». | |||
سلام بر صبرى كه چهارده قرن سيلاب اشک به همراه آورده، و درود بر شيعيان على عليه السلام كه كاسه چشمشان پر از خونِ دل است. | سلام بر صبرى كه چهارده قرن سيلاب اشک به همراه آورده، و درود بر شيعيان على عليه السلام كه كاسه چشمشان پر از خونِ دل است. | ||
| خط ۲۴۲: | خط ۲۵۳: | ||
ملائكه در انتظارتان درب بهشت را گلباران مى كنند تا با قدوم شما تحيّتى بزرگ تقديمتان نمايند: «سَلامٌ عَلَيْكُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ»<big> </big>! | ملائكه در انتظارتان درب بهشت را گلباران مى كنند تا با قدوم شما تحيّتى بزرگ تقديمتان نمايند: «سَلامٌ عَلَيْكُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ»<big> </big>! | ||
== آيه «ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنا مِنْ عِبادِنا . فَمِنْهُمْ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ وَ...» | == آيه «ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنا مِنْ عِبادِنا . فَمِنْهُمْ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ وَ...»<ref>فاطر / ۳۲-۳۵ . غدير در قرآن: ج ۳ ص ۳۶۴-۳۶۹ . </ref>== | ||
يكى از جلوه هاى قرآنى غدير كه مورد غفلت قرار گرفته، فرازهاى دعا و زياراتى است كه در آنها به تبيين و | يكى از جلوه هاى قرآنى غدير كه مورد غفلت قرار گرفته، فرازهاى دعا و زياراتى است كه در آنها به تبيين و [[مفسّرین|تفسیر]] آيات مربوط به واقعه غدير پرداخته شده است. | ||
در بسيارى از دعاها و زيارات - به خصوص آنچه مربوط به شب و روز غدير است - ناگفته هايى از مسئله غدير به چشم مى خورد كه در هيچ | در بسيارى از دعاها و زيارات - به خصوص آنچه مربوط به شب و روز غدير است - ناگفته هايى از مسئله غدير به چشم مى خورد كه در هيچ [[فرهنگ غدیر در تاریخ|روایت]] ديگرى يافت نمى شود. | ||
در مواردى شأن نزول آيات و در مواردى استشهاد به آيه هاى قرآن و در مواردى مصداق قرار دادن غدير براى آيه مزبور مطرح شده است. از جمله اين موارد است: | در مواردى شأن نزول آيات و در مواردى استشهاد به آيه هاى قرآن و در مواردى مصداق قرار دادن غدير براى آيه مزبور مطرح شده است. از جمله اين موارد است: | ||
| خط ۲۵۱: | خط ۲۶۲: | ||
«ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنا مِنْ عِبادِنا، فَمِنْهُمْ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ وَ مِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَ مِنْهُمْ سابِقٌ بِالْخَيْراتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ذلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ. جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَها يُحَلَّوْنَ فِيها مِنْ أَساوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَ لُؤْلُؤاً وَ لِباسُهُمْ فِيها حَرِيرٌ. وَ قالُوا الْحَمْدُ للَّهِ الَّذِى أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنا غفور شَكُورٌ. الَّذِى أَحَلَّنا دارَ الْمُقامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لا يَمَسُّنا فِيها نَصَبٌ وَ لا يَمَسُّنا فِيها لُغُوبٌ» : | «ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنا مِنْ عِبادِنا، فَمِنْهُمْ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ وَ مِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَ مِنْهُمْ سابِقٌ بِالْخَيْراتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ذلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ. جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَها يُحَلَّوْنَ فِيها مِنْ أَساوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَ لُؤْلُؤاً وَ لِباسُهُمْ فِيها حَرِيرٌ. وَ قالُوا الْحَمْدُ للَّهِ الَّذِى أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنا غفور شَكُورٌ. الَّذِى أَحَلَّنا دارَ الْمُقامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لا يَمَسُّنا فِيها نَصَبٌ وَ لا يَمَسُّنا فِيها لُغُوبٌ» : | ||
«سپس كتاب را به كسانى از بندگانمان كه برگزيديم به ارث رسانديم. عده اى از آنان ظالم به نفس خويش بودند و عده اى ميانه رو، و عده اى پيشتاز به سوى خيرات با اجازه خدا، كه اين فضيلت بزرگ است. بهشت عدن كه وارد آن مى شوند، كه در آن با دستبند هايى از طلا و نيز با مرواريد مزين مى شوند، و لباسشان در آنجا حرير است. آنان مى گويند: خدا را شكر كه اندوه را از ما برد. پروردگار ما آمرزنده و سپاسگزار است. خدايى كه با فضل خود ما را به خانه اقامت آورد كه در آن به ما رنج و خستگى نمى رسد» . | «سپس كتاب را به كسانى از بندگانمان كه برگزيديم به ارث رسانديم. عده اى از آنان ظالم به نفس خويش بودند و عده اى ميانه رو، و عده اى پيشتاز به سوى خيرات با اجازه خدا، كه اين فضيلت بزرگ است. | ||
بهشت عدن كه وارد آن مى شوند، كه در آن با دستبند هايى از طلا و نيز با مرواريد مزين مى شوند، و لباسشان در آنجا حرير است. | |||
آنان مى گويند: خدا را شكر كه اندوه را از ما برد. پروردگار ما آمرزنده و سپاسگزار است. خدايى كه با فضل خود ما را به خانه اقامت آورد كه در آن به ما رنج و خستگى نمى رسد». | |||
اين آيه و دعاى مربوط به آن از دو بُعد قابل بررسى است: | اين آيه و دعاى مربوط به آن از دو بُعد قابل بررسى است: | ||
=== متن دعا === | |||
در نمازى كه از [[امام صادق علیه السلام]] در اعمال روز غدير وارد شده، دعايى بعد از نماز خوانده مى شود كه فرازى از آن چنين است: | در نمازى كه از [[امام صادق علیه السلام]] در اعمال روز غدير وارد شده، دعايى بعد از نماز خوانده مى شود كه فرازى از آن چنين است: | ||
| خط ۲۶۳: | خط ۲۷۷: | ||
...خدايا، زندگى ما را بهترين زندگى و مرگ ما را بهترين مردن و محل بازگشت ما را بهترين مكان قرار ده با ولايت اوليائت و بيزارى از دشمنانت، تا آنكه ما را از دنيا ببرى در حالى كه از ما راضى هستى، و با رحمت و فضل خويش دائمى بودن در بهشت و سكونت در جوارت و بازگشت به محل دائمى اقامت را بر ما واجب فرمايى؛ آنجايى كه در آن رنج و خستگى به ما نمى رسد. | ...خدايا، زندگى ما را بهترين زندگى و مرگ ما را بهترين مردن و محل بازگشت ما را بهترين مكان قرار ده با ولايت اوليائت و بيزارى از دشمنانت، تا آنكه ما را از دنيا ببرى در حالى كه از ما راضى هستى، و با رحمت و فضل خويش دائمى بودن در بهشت و سكونت در جوارت و بازگشت به محل دائمى اقامت را بر ما واجب فرمايى؛ آنجايى كه در آن رنج و خستگى به ما نمى رسد. | ||
=== نتيجه اعتقادى === | |||
در آخر اين فراز از دعاى روز غدير، آخرين قسمت از آيات مذكور تضمين شده است. در اين تضمين با تغيير ضماير جمله «الَّذِى أَحَلَّنا دارَ الْمُقامَةِ مِنْ فَضْلِهِ» در آيه، به صورت «الانابَةَ الى دارِ الْمُقامَةِ مِنْ فَضْلِكَ» آمده است و بقيه آيه لفظ به لفظ مطابق است. | در آخر اين فراز از دعاى روز غدير، آخرين قسمت از آيات مذكور تضمين شده است. در اين تضمين با تغيير ضماير جمله «الَّذِى أَحَلَّنا دارَ الْمُقامَةِ مِنْ فَضْلِهِ» در آيه، به صورت «الانابَةَ الى دارِ الْمُقامَةِ مِنْ فَضْلِكَ» آمده است و بقيه آيه لفظ به لفظ مطابق است. | ||
==== الف) بهشت و رضوان الله براى اهل ولايت ==== | |||
با توجه به اينكه [[کمال دین]] و تمام نعمت و رضايت رب، همگى براى رسيدن به بهشتى است كه نتيجه رضوان اللَّه است؛ خداوند در آيه اى از [[قرآن]] حال بندگان پذيرنده چنين دينى را بيان مى كند و ميگويد: «كتاب را براى بندگان برگزيده باقى گذاشتيم» . | با توجه به اينكه [[کمال دین]] و تمام نعمت و رضايت رب، همگى براى رسيدن به بهشتى است كه نتيجه رضوان اللَّه است؛ خداوند در آيه اى از [[قرآن]] حال بندگان پذيرنده چنين دينى را بيان مى كند و ميگويد: «كتاب را براى بندگان برگزيده باقى گذاشتيم» . | ||
| خط ۲۷۵: | خط ۲۸۷: | ||
اكنون انطباق آن آيه بر پذيرندگان ولايت در اين دعا به معناى آن است كه در واقع اهل ولايت با خيال راحت در بهشت ساكن خواهند شد و نتيجه اعتقاد خود را خواهند ديد و به راحتى و آرامش ابدى دست خواهند يافت. | اكنون انطباق آن آيه بر پذيرندگان ولايت در اين دعا به معناى آن است كه در واقع اهل ولايت با خيال راحت در بهشت ساكن خواهند شد و نتيجه اعتقاد خود را خواهند ديد و به راحتى و آرامش ابدى دست خواهند يافت. | ||
==== ب) عظمت شيعه در بهشت ==== | |||
در اينجا حديث مفصلى كه [[امام صادق علیه السلام]] از پدرانشان از اميرالمؤمنين عليه السلام نقل كرده اند<ref> بحار الانوار: ج ۶۵ ص ۷۱ ح ۱۳۱. </ref> جلوه بسيار زيبايى از اين عظمت شيعه در بهشت را به تصوير مى كشد، كه خلاصه اى از آن را مى آوريم: | |||
هنگامى كه آيه «طُوبى لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ» بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شد، [[مقداد بن عمرو کندی|مقداد]] نزد آن حضرت آمد و پرسيد: يا رسول الله، طوبى چيست؟ | |||
در | حضرت فرمودند: درختى در بهشت است كه اسب سوار تندرو صد سال زير سايه آن مى تازد و هنوز به آخر آن نمى رسد ... ، زير سايه آن مجالس شيعيان على عليه السلام است كه در آنجا جمع مى شوند. روزى از روزها كه در سايه آن گفتگو مى كنند، [[ملائکه]] همراه اسبانى نزد آنان مى آيند و آنان را دعوت مى كنند تا براى سلام به پروردگار به جاى خاصى بيايند. | ||
هر يک سوار بر آن مركب ها مى شوند و در يک صف طولانى حركت مى كنند تا به محل موعود مى رسند. در آنجا عرضه مى دارند: رَبَّنا انْتَ السَّلامُ وَ مِنْكَ السَّلامُ وَ لَكَ يَحِقُّ الْجَلالُ وَ الاكْرامُ. | |||
خداوند در پاسخ آنان مى فرمايد: انَا السَّلامُ وَ مِنِّى السَّلامُ وَ لى يَحِقُّ الْجَلالُ وَ الاكْرامُ. مرحبا به بندگانم كه سفارش مرا درباره [[اهل بیت علیهم السلام|اهل بیت]] حفظ كردند و حق مرا مراعات نمودند، و با ايمان به غيب امر مرا عملى كردند، و در همه حال نسبت به دستورات من دلسوزانه عمل كردند. | |||
آنان مى گويند: قسم به عزت و جلالت ما آن گونه كه حق عظمت توست كارى انجام نداده ايم و حق تو را ادا نكرده ايم. به ما اجازه سجده بده. | آنان مى گويند: قسم به عزت و جلالت ما آن گونه كه حق عظمت توست كارى انجام نداده ايم و حق تو را ادا نكرده ايم. به ما اجازه سجده بده. | ||
خداوند عزوجل به آنان مى فرمايد: اكنون ديگر زحمت عبادت را از شما برداشته ام و بدن هاى شما را براى آسايش به خودتان سپرده ام، چرا كه زمان بلندى بدن هايتان را به | خداوند عزوجل به آنان مى فرمايد: اكنون ديگر زحمت عبادت را از شما برداشته ام و بدن هاى شما را براى آسايش به خودتان سپرده ام، چرا كه زمان بلندى بدن هايتان را به عبادت من واداشتيد و خود را به سختى انداختيد. | ||
اكنون به آسايش و رحمت من رسيده ايد، پس هر چه مى خواهيد درخواست كنيد و از من بخواهيد تا آرزوهايتان را برآورم. امروز هم نمى خواهم جزاى اعمال شما را بدهم، بلكه با رحمت و كرامت و بخشش و شأن عظيم خود و به خاطر محبت شما به اهل بيت محمد جزايتان مى دهم. | اكنون به آسايش و رحمت من رسيده ايد، پس هر چه مى خواهيد درخواست كنيد و از من بخواهيد تا آرزوهايتان را برآورم. امروز هم نمى خواهم جزاى اعمال شما را بدهم، بلكه با رحمت و كرامت و بخشش و شأن عظيم خود و به خاطر محبت شما به اهل بيت محمد جزايتان مى دهم. | ||
[[پیامبر صلی الله علیه و آله]] در اينجا فرمود: اى [[مقداد بن عمرو کندی|مقداد]]، محبين على غرق در عطايا و مواهبى الهى مى شوند، تا آنجا كه شيعيان ضعيف و مقصر نيز از خدا به اندازه همه دنيا درخواست مى كنند و خدا به آنها عنايت مى كند | [[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|پیامبر صلی الله علیه و آله]] در اينجا فرمود: اى [[مقداد بن عمرو کندی|مقداد]]، محبين على غرق در عطايا و مواهبى الهى مى شوند، تا آنجا كه شيعيان ضعيف و مقصر نيز از خدا به اندازه همه دنيا درخواست مى كنند و خدا به آنها عنايت مى كند. | ||
با اين همه [[خداوند]] به آنان مى فرمايد: در خواسته هايتان كوتاهى كرديد و به كمتر از آنچه سزاوارتان بود راضى شديد. اكنون به موهبت هاى پروردگارتان بنگريد. | |||
اينجاست كه قبّه ها (گنبدها و طاق ها) و قصرهايى در اعلا عليين ظاهر مى شود كه از [[یاقوت]] سرخ و سبز و سفيد و زرد است و نور افشانى مى كند كه در كنار هر يک دو باغ بهشتى است. | |||
وقتى مى خواهند وارد منازلشان شوند آنان را سوار بر مركب هايى از نور مى برند. همين كه وارد منازلشان شدند [[ملائکه]] را مى يابند كه به آنان از طرف پروردگار [[تبریک|تهنیت]] مى گويند! | |||
اينجاست كه آنان اين آيه [[قرآن]] را مى خوانند و مى گويند: «الْحَمْدُ للَّهِ الَّذِى أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنا لَغَفُورٌ شَكُورٌ. الَّذِى أَحَلَّنا دارَ الْمُقامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لا يَمَسُّنا فِيها نَصَبٌ وَ لا يَمَسُّنا فِيها لُغُوبٌ» . | هنگامى كه در منازل خود جاى گرفتند به آنان گفته مى شود: آيا آنچه پروردگارتان به شما وعده داده بود حق يافتيد؟ | ||
مى گويند: بلى پروردگارا، تو از ما راضى باش. [[خداوند]] در پاسخ آنان مى فرمايد: با رضايت من از شما و با محبت اهل بيت پيامبرم به خانه من وارد شديد و با ملائكه [[مصافحه]] نموديد. | |||
گوارايتان باد! گوارايتان باد عطايى قطع نشدنى كه ناراحتى در آن نيست. | |||
اينجاست كه آنان اين آيه [[قرآن]] را مى خوانند و مى گويند: «الْحَمْدُ للَّهِ الَّذِى أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنا لَغَفُورٌ شَكُورٌ. الَّذِى أَحَلَّنا دارَ الْمُقامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لا يَمَسُّنا فِيها نَصَبٌ وَ لا يَمَسُّنا فِيها لُغُوبٌ». | |||
== آيه «وَ بَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ»<big><ref>يونس / ۲. غدير در قرآن: ج ۳ ص ۳۷۵،۳۷۴. </ref></big> == | == آيه «وَ بَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ»<big><ref>يونس / ۲. غدير در قرآن: ج ۳ ص ۳۷۵،۳۷۴. </ref></big> == | ||
يكى از جلوه هاى قرآنى غدير كه مورد غفلت قرار گرفته، فرازهاى دعا و زياراتى است كه در آنها به تبيين و | يكى از جلوه هاى قرآنى غدير كه مورد غفلت قرار گرفته، فرازهاى [[دعا]] و زياراتى است كه در آنها به تبيين و [[مفسّرین|تفسیر]] آيات مربوط به واقعه غدير پرداخته شده است. | ||
در بسيارى از دعاها و زيارات - به خصوص آنچه مربوط به شب و روز [[غدیر]] است - ناگفته هايى از مسئله غدير به چشم مى خورد كه در هيچ [[فرهنگ غدیر در تاریخ|روایت]] ديگرى يافت نمى شود. | |||
در مواردى شأن نزول آيات و در مواردى استشهاد به آيه هاى قرآن و در مواردى مصداق قرار دادن غدير براى آيه مزبور مطرح شده است. از جمله اين موارد است: | در مواردى شأن نزول آيات و در مواردى استشهاد به آيه هاى [[ارتباط غدیر با قرآن|قرآن]] و در مواردى مصداق قرار دادن غدير براى آيه مزبور مطرح شده است. از جمله اين موارد است: | ||
«وَ بَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ» : «بشارت ده آنان را كه ايمان آوردند كه براى آنان قدم پابرجايى نزد پروردگارشان است» . | «وَ بَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ»: «بشارت ده آنان را كه ايمان آوردند كه براى آنان قدم پابرجايى نزد پروردگارشان است». | ||
اين آيه و دعاى مربوط به آن از دو بُعد قابل بررسى است: | اين آيه و دعاى مربوط به آن از دو بُعد قابل بررسى است: | ||
=== متن دعا === | |||
[[امام صادق علیه السلام|امام جعفر صادق علیه السلام]] در فرازى از دعايى كه بعد از نماز [[غدیر|عید غدیر]] وارد شده مى فرمايد: | [[امام صادق علیه السلام|امام جعفر صادق علیه السلام]] در فرازى از دعايى كه بعد از نماز [[غدیر|عید غدیر]] وارد شده مى فرمايد: | ||
فَاسْأَلُكَ يا رَبِّ تَمامَ ما انْعَمْتَ عَلَيْنا... ، وَ اجْعَلْ لَنا قَدَمَ صِدْقٍ مَعَ الْمُتَّقينَ<ref | فَاسْأَلُكَ يا رَبِّ تَمامَ ما انْعَمْتَ عَلَيْنا... ، وَ اجْعَلْ لَنا قَدَمَ صِدْقٍ مَعَ الْمُتَّقينَ<ref>عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۲۱۸. الاقبال: ص ۴۷۵. </ref>: پروردگارا، از تو كامل شدن آنچه بر ما عنايت فرمودى را مى خواهم... ، و براى ما قدم پابرجايى با متقين قرار ده. | ||
=== نتيجه اعتقادى === | |||
فراز آخر آيه در قالبى ديگر در اين دعا به چشم مى خورد. با آوردن «يا رَبِّ» در اول دعا اشاره به «رَبِّهِمْ» در آخر آيه احساس مى شود؛ و كلمه «قَدَمَ صِدْقٍ» دقيقاً همان مسئله اى است كه در متن آيه مطرح شده است. | |||
=== ثبات قدم در ولايت === | |||
اين دعا به ما مى فهماند كه گذشته از پذيرفتن ولايت، ثابت قدم بودن در اين راه نيز شرط است. | |||
يعنى بايد از خدا بخواهيم ما را در راه ولايت ثابت قدم بدارد تا با اين قدم صدق به جايگاه صدق در روز قیامت برسيم، آنجا كه مى فرمايد: | |||
«إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِى جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ، فِى مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ».<ref> قمر / ۵۴ . </ref><br />پیامبر صلی الله علیه و آله در اين باره مى فرمايد: هر كس ما را دوست بدارد و محبت ما را دين خود قرار دهد، خداوند او را در بهشت با ما ساكن مى كند، فِى مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ: | |||
در جايگاه صدق نزد پروردگار مالک مقتدر.<ref>الفضائل (شاذان) : ص ۱۲۳. تفسير فرات: ص ۴۵۶. </ref> | |||
== بهشت در خطبه غدير | == بهشت در خطبه غدير<ref>سخنرانى استثنائى غدير: ص ۱۳۷-۱۴۶. </ref>== | ||
پيامبر صلى الله عليه | پيامبر صلى الله عليه و آله در فرازى از بخش اول [[خطبه غدیر]] خداوند را با نام «رَبُّ الْجِنَّة» معرفى فرمود: | ||
مُحْصِى الاَنْفاسِ وَ رَبُّ الْجِنَّةِ وَ النّاسِ: | مُحْصِى الاَنْفاسِ وَ رَبُّ الْجِنَّةِ وَ النّاسِ: | ||
| خط ۳۲۹: | خط ۳۵۵: | ||
شمارنده نَفَس ها و پروردگار جنّ و بشر. | شمارنده نَفَس ها و پروردگار جنّ و بشر. | ||
== ديدار مؤمنين در روز غدير و بهشت | == ديدار مؤمنين در روز غدير و بهشت<ref> اسرار غدير: ص ۲۴۶، ۲۵۴-۲۵۶. چهارده قرن با غدير: ص ۲۳۴،۲۳۳.</ref>== | ||
در احاديث [[اهل بیت علیهم السلام|اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام]] مراسم و برنامه هاى عامى براى همه اعياد وارد شده كه در كتب ادعيه مذكور است. گذشته از آنها براى عيد و جشن غدير دستورات خاصى از ائمه عليهم السلام وارد شده كه از جمله آنها ديدار مؤمنين در روز غدير است: | در احاديث [[اهل بیت علیهم السلام|اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام]] مراسم و برنامه هاى عامى براى همه اعياد وارد شده كه در كتب ادعيه مذكور است. | ||
گذشته از آنها براى عيد و جشن غدير دستورات خاصى از ائمه عليهم السلام وارد شده كه از جمله آنها ديدار مؤمنين در روز غدير است: | |||
[[امام رضا علیه السلام]] فرمود: هر كس در اين روز مؤمنان را زيارت كند و به ديدار آنان رود [[خداوند]] بر قبر او هفتاد نور وارد مى كند و قبر او را وسيع مى نمايد، و هر روز هفتاد هزار [[ملائکه]] در قبرش او را زيارت مى كنند و او را به بهشت بشارت مى دهند.<ref>عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۲۲۴. </ref> | |||
== شيعيان و بهشت در خطبه غدير<ref>اسرار غدير: ص ۲۱۴،۵۰. سخنرانى استثنائى غدير: ص ۲۰۱-۲۱۲ ،۲۳۳-۲۴۲.</ref>== | |||
يكى از مقامات شيعيان و محبّين [[معصومین علیهم السلام|ائمه علیهم السلام]] كه در [[خطبه غدیر]] به آن اشاره شده اين است كه بهشت جزاى نهايى ايشان است. | |||
با سلامتى و امن وارد آن مى شوند و بدون حساب در آن روزى داده مى شوند. ملائكه به پيشواز و مشايعت ايشان مى آيند و به آنان سلام مى كنند، و بشارت ابديت در بهشت را به ايشان مى دهند. | |||
حضرت در بخش هفتم [[خطبه غدیر]]، حضرت تكيه سخن را بر اثراتِ ولايت و محبت [[اهل بیت علیهم السلام]] قرار دادند و فرمودند: | |||
«اصحاب صراط مستقيم در سوره حمد شيعيان اهل بيت عليهم السلام هستند». | |||
[[ | سپس آياتى از [[قرآن]] درباره اهل بهشت تلاوت فرمودند و آنها را به شيعيان و پيروان آل محمد عليهم السلام تفسير فرمودند. | ||
آياتى هم درباره اهل جهنم تلاوت كردند و آنها را به دشمنان آل محمدعليهم السلام معنى كردند. | |||
پيامبر صلى الله عليه و آله در فرازى از بخش هفتم خطبه غدير، مستقيماً آيه ۲۲ سوره مجادله را در وصف آنان قرائت كرد كه مى فرمايد: | |||
«لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ ...» و مفهوم آن چنين بود كه دوستى خدا با دوستى دشمنان خدا جمع نمى شود. | |||
حضرت با اين آيه شرط [[برائت]] از دشمنان را براى قبول ولايت قرار داد، و متقابلاً پاداش و نشان بزرگترى را به اولياى اهل بيت عليهم السلام عطا فرمود: | حضرت با اين آيه شرط [[برائت]] از دشمنان را براى قبول ولايت قرار داد، و متقابلاً پاداش و نشان بزرگترى را به اولياى اهل بيت عليهم السلام عطا فرمود: | ||
اَلا اِنَّ اَوْلِياءَهُمُ الَّذينَ ذَكَرَهُمُ اللَّهُ فى كِتابِهِ، فَقالَ عَزَّ وَ جَلَّ: «لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَومِ الْآخِرِ يُوادُّونَ مَنْ حادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ كانُوا آبائَهُمْ اَوْ اَبْنائَهُمْ اَوْ اِخْوانَهُمْ اَوْ عَشيرَتَهُمْ، اوُلئِكَ كَتَبَ فى قُلُوبِهِمُ الايمانَ وَ اَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ وَ يُدْخِلُهُمْ جَنّاتٍ تَجْرى مِنْ تَحْتِهَا الاَنْهارُ خالِدينَ فيها رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ اوُلئِكَ حِزْبُ اللَّهِ اَلا اِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ» : | اَلا اِنَّ اَوْلِياءَهُمُ الَّذينَ ذَكَرَهُمُ اللَّهُ فى كِتابِهِ، فَقالَ عَزَّ وَ جَلَّ: «لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَومِ الْآخِرِ يُوادُّونَ مَنْ حادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ كانُوا آبائَهُمْ اَوْ اَبْنائَهُمْ اَوْ اِخْوانَهُمْ اَوْ عَشيرَتَهُمْ، اوُلئِكَ كَتَبَ فى قُلُوبِهِمُ الايمانَ وَ اَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ وَ يُدْخِلُهُمْ جَنّاتٍ تَجْرى مِنْ تَحْتِهَا الاَنْهارُ خالِدينَ فيها رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ اوُلئِكَ حِزْبُ اللَّهِ اَلا اِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»: | ||
بدانيد كه دوستان اهل بيت كسانى اند كه خداوند در كتابش آنان را ياد كرده و فرموده است: «لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ يُوادُّونَ مَنْ حادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ ...»: | |||
«نمى يابى قومى را كه به خدا و روز قيامت ايمان آورده باشند، و در عين حال با كسانى كه با خدا و رسولش ضدّيت دارند روى دوستى داشته باشند، اگر چه پدرانشان يا فرزندانشان يا برادرانشان يا فاميلشان باشند. | |||
آنان اند كه ايمان در قلوبشان نوشته شده و خداوند آنان را با روحى از خود تأييد فرموده و ايشان را به بهشتى وارد مى كند كه از پايين آن نهرها جارى است و در آن دائمى خواهند بود. | |||
خدا از آنان راضى است و آنان از خدا راضى هستند. آنان حزب [[خداوند]] هستند. بدانيد كه حزب خدا رستگارند». | |||
همچنين پيامبر صلى الله عليه وآله در فرازى ديگر از بخش هفتم [[خطبه غدیر]] وعده بهشت براى دوستان اهل بيت عليهم السلام را بيان نمود. | |||
حضرت با ادغام آيه ۴۶ سوره حجر: «اُدْخُلُوها بِسَلامٍ آمِنينَ»، و آيه ۷۳ سوره زمر: | |||
«حَتّى اِذا جاؤُوها وَ فُتِحَتْ اَبْوابُها قالَ لَهُمْ خَزَنَتُها سَلامٌ عَلَيْكُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوها خالِدينَ» فرمود: | |||
«بدانيد اولياء و دوستان امامان كسانى هستند كه با سلامتى و در حال امن وارد بهشت مى شوند و [[ملائکه]] با سلام به ملاقات آنان مى آيند و مى گويند: «سلام بر شما، پاكيزه شديد. پس براى هميشه داخل بهشت شويد»: | |||
اَلا اِنَّ اَوْلِياءَهُمُ الَّذينَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ بِسَلامٍ آمِنينَ . تَتَلَقّاهُمُ الْمَلائِكَةُ بِالتَّسْليمِ يَقُولُونَ: سَلامٌ عَلَيْكُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوها خالِدينَ: | اَلا اِنَّ اَوْلِياءَهُمُ الَّذينَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ بِسَلامٍ آمِنينَ . تَتَلَقّاهُمُ الْمَلائِكَةُ بِالتَّسْليمِ يَقُولُونَ: سَلامٌ عَلَيْكُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوها خالِدينَ: | ||
بدانيد كه دوستان ايشان كسانى اند كه با سلامتى و در حال امن وارد بهشت مى شوند، و ملائكه با سلام به ملاقات آنان مى آيند و مى گويند: «سلام بر شما، پاكيزه شديد، پس براى هميشه داخل بهشت شويد» . | بدانيد كه دوستان ايشان كسانى اند كه با سلامتى و در حال امن وارد بهشت مى شوند، و ملائكه با سلام به ملاقات آنان مى آيند و مى گويند: | ||
«سلام بر شما، پاكيزه شديد، پس براى هميشه داخل بهشت شويد». | |||
حضرت در فرازى ديگر ورود بى حساب به بهشت را مژده داد و آيه ۴۰ سوره غافر: «فَاُولئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ يُرْزَقُونَ فيها بِغَيْرِ حِسابٍ» مورد استناد قرار گرفت و حضرت فرمود: «بدانيد كه اولياى اهل بيت كسانى اند كه بهشت براى آنان است و بدون حساب در آن روزى داده مى شوند» . | حضرت در فرازى ديگر ورود بى حساب به بهشت را مژده داد و آيه ۴۰ سوره غافر: «فَاُولئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ يُرْزَقُونَ فيها بِغَيْرِ حِسابٍ» مورد استناد قرار گرفت و حضرت فرمود: | ||
«بدانيد كه اولياى اهل بيت كسانى اند كه بهشت براى آنان است و بدون حساب در آن روزى داده مى شوند». | |||
اَلا اِنَّ اَوْلِياءَهُمْ، لَهُمُ الْجَنَّةُ يُرْزَقُونَ فيها بِغَيْرِ حِسابٍ. | اَلا اِنَّ اَوْلِياءَهُمْ، لَهُمُ الْجَنَّةُ يُرْزَقُونَ فيها بِغَيْرِ حِسابٍ. | ||
| خط ۳۶۲: | خط ۴۱۲: | ||
بدانيد كه دوستان ايشان كسانى هستند كه بهشت براى آنان است و در آن بدون حساب روزى داده مى شوند. | بدانيد كه دوستان ايشان كسانى هستند كه بهشت براى آنان است و در آن بدون حساب روزى داده مى شوند. | ||
همچنين پيامبر صلى الله عليه | همچنين پيامبر صلى الله عليه و آله در فرازى از يازدهمين و آخرين بخش از [[خطبه غدیر]]، پذيرفتن [[ولایت]] و [[بیعت با امامان علیهم السلام در غدیر|بیعت]] در غدير را مساوى بهشت بيان كرد. | ||
حضرت بار ديگر با اشاره به آيه ۷۱ سوره احزاب | حضرت بار ديگر با اشاره به آيه ۷۱ سوره احزاب: | ||
«الَّذينَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فى سَبيلِ | «وَ مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ فازَ فَوْزاً عَظيماً» بر اطاعت و ولايت پذيرى و تسليم در برابر خدا و رسول و على و امامان بعد از او تأكيد كرد. سپس با اشاره به آيه ۲۰ و ۲۱ سوره توبه: | ||
«الَّذينَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فى سَبيلِ اللهِ بِاَمْوالِهِمْ وَ اَنْفُسِهِمْ اَعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَ اللهِ وَ اُولئِكَ هُمُ الْفائِزونَ يُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُمْ بِرَحْمَةٍ مِنْهُ وَ رِضْوانٍ وَ جَنّاتٍ لَهُمْ فيها نَعيمٌ مُقيمٌ»، به سبقت گيرندگان در امر مهم ولايت نشان بهشت عنايت كرد. | |||
در مقابل به مردم گوشزد كرد كه رضاى الهى را در نظر بگيرند، چرا كه اگر همه اهل زمين كافر شوند ضررى به خداوند نمى رسد، و در اين باره به دو آيه اشاره كرد: | در مقابل به مردم گوشزد كرد كه رضاى الهى را در نظر بگيرند، چرا كه اگر همه اهل زمين كافر شوند ضررى به خداوند نمى رسد، و در اين باره به دو آيه اشاره كرد: | ||
| خط ۳۸۰: | خط ۴۳۲: | ||
اى مردم، هر كس خدا و رسولش و على و امامانى را كه ذكر كردم عليهم السلام اطاعت كند به رستگارى بزرگ دست يافته است. | اى مردم، هر كس خدا و رسولش و على و امامانى را كه ذكر كردم عليهم السلام اطاعت كند به رستگارى بزرگ دست يافته است. | ||
اى مردم، كسانى كه براى [[بیعت]] با او ([[امیرالمؤمنین | اى مردم، كسانى كه براى [[بیعت]] با او ([[امیرالمؤمنین علی علیه السلام|امیرالمؤمنین علیه السلام]]) و قبول ولايت او و سلام كردن به عنوان «اميرالمؤمنين» با او، سبقت بگيرند آنان رستگارانند و در باغ هاى نعمت خواهند بود. | ||
اى مردم، سخنى بگوييد كه به خاطر آن خداوند از شما راضى شود، و اگر شما و همه كسانى كه در زمين هستند كافر شوند به خدا ضررى نمى رسانند. | اى مردم، سخنى بگوييد كه به خاطر آن خداوند از شما راضى شود، و اگر شما و همه كسانى كه در زمين هستند كافر شوند به خدا ضررى نمى رسانند. | ||
| خط ۳۸۶: | خط ۴۳۸: | ||
عناوين بر گرفته از آيات غدير در معرفى فرهنگ غدير در ماجرا و [[خطبه غدیر]] و كلمات معصومين عليهم السلام، ۲۲ عنوان است كه به ترتيب از كليات آغاز مى شود و با در نظر گرفتن مراحل وقوع ماجراى غدير به دنبال يكديگر اتفاق افتاده است. يكى از آنها «روز برات بهشت» است: | عناوين بر گرفته از آيات غدير در معرفى فرهنگ غدير در ماجرا و [[خطبه غدیر]] و كلمات معصومين عليهم السلام، ۲۲ عنوان است كه به ترتيب از كليات آغاز مى شود و با در نظر گرفتن مراحل وقوع ماجراى غدير به دنبال يكديگر اتفاق افتاده است. يكى از آنها «روز برات بهشت» است: | ||
غدير پايان يک انتظار براى به دست آوردن براتِ بهشت بود. | غدير پايان يک انتظار براى به دست آوردن براتِ بهشت بود. [[ولایت ائمه علیهم السلام|ولایت اهل بیت علیهم السلام]] كليد جنت بود كه جز خدا كسى نمى توانست آن را در دست مردم گذارد، و اين گونه است كه در بهشت خواهند گفت: «الْحَمْدُ للَّهِ الَّذِى هَدانا لِهذا وَ ما كُنَّا لِنَهْتَدِىَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللَّهُ».<ref> اعراف / ۴۳. </ref> | ||
== قصر غدير در بهشت<ref> اسرار غدير: ص ۲۴۱-۲۴۳. چهارده قرن با غدير: ص ۲۳۲،۲۳۱. </ref>== | |||
در آسمان ها روز غدير را مى شناسند و اكنون آغاز پانزدهمين قرنى است كه حتى در يک سال آن جشن غدير ترک نشده است. از جمله نثار [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت زهرا علیها السلام]] در جشن غدير در آسمان هاست: | |||
[[امام رضا علیه السلام]] از پدرشان [[امام کاظم علیه السلام|امام موسى بن جعفر علیه السلام]] از جدشان [[امام صادق علیه السلام]] نقل مى فرمايند كه فرمودند: | |||
روز غدير نزد اهل آسمان مشهورتر از اهل زمين است. خداوند تعالى در بهشت قصرى خلق فرموده كه بناى آن خشتى از نقره و خشتى از طلا است. | |||
در آن قصر صد هزار اتاق سرخ رنگ و صد هزار خيمه سبز رنگ وجود دارد و خاک آن از مشک و عنبر است. در آن قصر چهار نهر جارى است: نهرى از شراب و نهرى از آب و نهرى از شير و نهرى از عسل. | |||
در كناره اين نهرها درختانى از انواع ميوه ها قرار دارد، و بر آن درختان طيورى هستند كه بدن هاى آنها از لؤلؤ و بال هايشان از ياقوت است و به انواع صداها مى خوانند. | |||
[[ | روز غدير كه فرا مى رسد اهل آسمان ها وارد اين قصر مى شوند و تسبيح و تقديس و [[تهلیل]] مى گويند. آن پرندگان هم به پرواز در مى آيند و خود را به آب مى زنند، و سپس در آن مشک و عنبر مى غلطند. | ||
آنگاه كه [[ملائکه]] جمع شدند بار ديگر به پرواز در مى آيند و آن عطرها را بر آنان مى پاشند. ملائكه در روز غدير «[[نثار فاطمه سلام الله علیها|نثار فاطمه علیها السلام]]»<ref> نثار فاطمه عليها السلام همان ميوه هاى درخت طوبى است كه در شب زفاف حضرت، به امر الهى از آن درخت در آسمانها پخش شد و ملائكه آنها را به عنوان يادگار برداشتند. بحار الانوار: ج ۴۳ ص ۱۰۹. </ref> را به يكديگر [[هدیه]] ميدهند. | |||
وقتى آخرين ساعات روز غدير فرا مى رسد ندا مى آيد: «به مراتب و درجات خود برگرديد كه به احترام محمد صلى الله عليه و آله و على عليه السلام تا سال آينده در چنين روزى، از لغزش و خطر در امان خواهيد بود».<ref>بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۶۳. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۲۲۱. </ref> | |||
== ورود غدير و قربان و فطر و جمعه به بهشت<ref>اسرار غدير: ص ۲۳۳-۲۳۵.</ref>== | |||
احاديثى در فضيلت [[غدیر|عید غدیر]] و اهميت خاص آن در مقايسه با ساير اعياد و نيز احياى غدير از لسان معصومين عليهم السلام وارد شده كه از جمله آنها احياى غدير توسط [[امام صادق علیه السلام]] است. | |||
از جمله حضرت فرمود: | |||
روز قيامت چهار روز را مانند عروس به پيشگاه الهى مى برند: عيد فطر، عيد قربان، روز جمعه، عيد غدير. «روز غدير خم» در مقابل عيد قربان و فطر مانند ماه بين ستارگان است. | |||
خداوند تعالى بر غدير [[ملائکه]] مقربين را موكل مى كند كه رئيسشان [[جبرئیل]] است، و انبياء مرسلين را كه رئيسشان حضرت محمد صلى الله عليه و آله است، و اوصياء منتجبين را كه رئيسشان [[امیرالمؤمنین علی علیه السلام|امیرالمؤمنین علیه السلام]] است، و اولياء خود را كه رئيسشان [[سلمان فارسی(محمّدی)|سلمان]] و [[ابوذر غفاری|ابوذر]] و [[مقداد بن عمرو کندی|مقداد]] و [[عمار بن یاسر عنسی (ابوالیقظان)|عمار]] هستند. اينان «غدير» را همراهى مى كنند تا آن را وارد بهشت نمايند.<ref>عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۲۱۲. </ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||