شبهه اعراض صحابه از غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

شبهه اِعراضِ صحابه از حديث غدير××× 2 غدير خم و پاسخ به شبهات از كتب اهل‏سنت )انتصارى( : ج 2 ص 16  - 9. غديرشناسى و پاسخ به شبهات )رضوانى( : ص 222  - 209. بر ساحل غدير: ص 142  - 99. ×××

  از جمله ايرادهايى كه اهل‏سنت در معنى و مفهوم حديث غدير مطرح مى‏كنند اين است كه: اگر حديث غدير خم به معناى نص صريح به امامت و خلافت باشد، آن هم در حضور جمع زيادى از اصحاب رسول‏خداصلى الله عليه وآله، چگونه مى‏شود كه بزرگان صحابه كرام آن را ناديده گرفته و به آن عمل ننموده و يا بر خلاف اين دستور عمل كرده باشند؟!

جواب: غير از ادله متعدد بر فهم مقصود پيامبرصلى الله عليه وآله در حديث غدير و استدلال به آن كه فقط امامت و رهبرى جامعه اسلامى است و امر ديگرى مراد نيست، در اينجا نيز به نحو اشاره به اين ايراد پاسخ مى‏دهيم:

1-  اميرالمؤمنين‏عليه السلام در قسمتى از خطبه شقشقيه مى‏فرمايد: فرأيت ان الصبر على هاتا احجى. فصبرت و فى العين قذى و فى الحلق شجاً. ارى تراثى نهباً××× 1 نهج البلاغه )صبحى صالح( : ص 48، خطبه سوم. شرح نهج البلاغه )محمد عبده( : ج 1 ص 85 . شرح نهج البلاغه )ابن ابى‏الحديد( : ج 1 ص 151، خطبه سوم. ×××: صبر كردم در حالى كه در چشم خار و در گلو استخوانى گير كرده بود. مى‏بينم ارثم )حقم( را به تاراج مى‏برند.

مگر غير از خلافت حق ديگرى هم از امام على‏عليه السلام ضايع شده بود كه اين چنين شكايت دارد و آن را ارث و حق خود مى‏خواند××× 2 اميرالمؤمنين‏عليه السلام حق خلافت خود را تراث )ارث( مى‏داند. چنانكه در قرآن كريم كتاب، زمين، بهشت و علم را ارث خوانده است. نه ارث به معناى اموال اعتبارى، بلكه به معناى ولايت و حق تعيين شده شرعى. آيات ذيل را ملاحظه كنيد: »و ورث سليمان داوود و قال يا ايها الناس علّمنا منطق الطير« نمل /  16. »فخلف من بعدهم خلف ورثوا الكتاب« اعراف /  169. »و لقد كتبنا فى الزبور من بعد الذكر ان الارض يرثها عبادى الصالحون« انبياء /  105. »ثم اورثنا الكتاب الذين اصطفيناهم من عبادنا...« فاطر /  32. »و لقد آتينا موسى الهدى و اورثنا بنى‏اسرائيل الكتاب« غافر /  53 . در اين آيات مباركه علم و كتاب را ارث خوانده است. ×××؟! پس حضرت از ضايع شدن حق مسلم خود يعنى خلافت و امامت شكايت دارد نه مسئله ديگرى.

2-  تاريخ گواه بر اين امر است كه اگر ملاحظه كنيد خواهيد دانست كه از اين قبيل شواهد در تاريخ فراوان است. مثلا در جريان فتنه قتل عثمان -  كه همه بزرگان صحابه در مدينه حاضر بودند -  عده‏اى او را محاصره نموده و عاقبت او را كشتند. آيا از ديدگاهتان خليفه شما بر حق بوده است و كليه صحابه بر باطل؟ و يا بالعكس؟!

نمى‏دانم تك تك افراد خواننده چه خواهند گفت، اما هر چه بگويند به ما جواب مثبت خواهند داد؛ زيرا اگر بگويند خليفه سوم بر حق بوده و به او ظلم شده است، پس معلوم مى‏شود كه نسبت به امام على‏عليه السلام هم ظلم واقع شده، و يا حداقل ممكن است با وجود آن همه صحابه و يا آن همه سفارشات پيامبرصلى الله عليه وآله ظلم شده باشد و هيچ گونه استبعادى در كار نيست.

پس چگونه است كه به اصطلاح خودشان با وجود صحابه كرام درباره عثمان تصريح دارند كه ظلم شده و استبعاد نمى‏كنند، اما ظلم به امام على‏عليه السلام را غير ممكن مى‏دانند؟! كسانى كه تصور مى‏كنند با وجود عموم صحابه ممكن نيست چنين ظلمى به امام على‏عليه السلام و يا به اهل‏بيت‏عليهم السلام نبوى واقع شود، اينجاست كه بايد در تصورات خود تجديد نظر نمايند، زيرا واقعيت و حقايق تاريخى را نمى‏توان منكر شد و يا ناديده گرفت.

چنانچه اگر برعكس فرض اول جواب دهند؛ يعنى بگويند كه خليفه عثمان بر حق نبوده، باز هم معلوم مى‏شود كه امام على‏عليه السلام مظلوم بوده است، زيرا با وجود امام على‏عليه السلام خلافت به عثمان رسيده و او به عنوان خليفه مسلمين چنين وضعى را به بارآورده كه منجر به فتنه و فساد شده است.

3-  اگر در جريان جنگ‏هايى كه از سوى عده‏اى از سرشناسان صحابه عليه امام على‏عليه السلام در دوران خلافت ايشان بر پا شده بود دقت كنيد جواب را به خوبى خواهيد يافت، زيرا با وجود اينكه پيامبر اكرم‏صلى الله عليه وآله مى‏فرمايد: