اکثریت: تفاوت میان نسخه‌ها

<big>حدود 50 آيه قرآن در 12 سوره -  كه همه در سال ‏هاى آخر عمر پيامبرصلى الله عليه وآله در مدينه نازل شده ‏اند -  درباره منافقين و برنامه‏ ها و رفتار و كردارشان است و در 15 آيه عنوان «نفاق» و «منافق»، رسماً مطرح شده<ref>آيات مربوط به منافقين عبارتند از: آل عمران/152، 167. نساء/60، 61، 81، 88، 89، 138، 139. مائده/41، 52، 60. انفال/49. توبه/64، 66، 67، 68، 73، 74، 79، 81، 83، 101، 124، 127. احزاب/12، 13، 57، 60، 61، 73. محمد/9، 16، 20، 23. فتح/6، 11. مجادله/8، 14، 20. حدید/13، 14. حشر/11، 12. منافقون/ همه آیات.</ref>و يک سوره كامل نيز به نام «منافقين» نام گذارى شده است.</big>

<big>در اين آيات به باطن كثيف آنان كه كفر محض و ضديت با خدا و رسول و دين الهى است تصريح گرديده و دو رو بودن آنان در گفتار با جمله «يَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِمْ ما لَيْسَ فِى قُلُوبِهِمْ»<ref>فتح /  11.</ref>برايشان نشانى هميشگى اعلام شده است.</big>

<big>آنگاه دستور برخورد با منافقين و تندى در رفتار با آنان مطرح شده و عنوان «طَبَعَ اللَّه عَلى قُلُوبِهِمْ»<ref>محمد صلى الله عليه وآله /  16. </ref>با لعنت و كوردلى در آيه «لَعَنَهُمُ اللَّه فَأَصَمَّهُمْ وَ أَعْمى أَبْصارَهُمْ»<ref>محمد صلى الله عليه وآله /  23. </ref>بر پيشانى آنان نقش بسته است.</big>

<big>آنگاه اين لعنت با شدت بيشترى مطرح شده كه «مَلْعُونِينَ أَيْنَما ثُقِفُوا، أُخِذُوا وَ قُتِّلُوا تَقْتِيلاً».<ref>احزاب /  61 . </ref>و آن قدر مورد نفرت خداوند واقع شده ‏اند كه فرموده: «وَ لا تُصَلِّ عَلى أَحَدٍ مِنْهُمْ ماتَ أَبَداً وَ لا تَقُمْ عَلى قَبْرِهِ»<ref>توبه /  83 . </ref>«بر كسى از آنان كه مى‏ ميرد نماز مگذار و بر قبر او توقف مكن»، و پايان خط نفاق با «لِيُعَذِّبَ اللَّه الْمُنافِقِينَ وَ الْمُنافِقاتِ...»<ref>احزاب /  73. </ref>نشان داده شده است.</big>

<big>وَ سَأَلْتُ جَبْرَئيلَ انْ يَسْتَعْفِىَ لِىَ السَّلامَ عَنْ تَبْليغِ ذلِكَ الَيْكُمْ ايُّهَا النّاسُ، لِعِلْمى بِقِلَّةِ الْمُتَّقينَ وَ كَثْرَةِ الْمُنافِقينَ وَ ادْغالِ اللاّئِمينَ وَ حِيَلِ الْمُسْتَهْزِئينَ بِالاسْلامِ، الَّذينَ وَصَفَهُمُ اللَّه فى كِتابِهِ بِأَنَّهُمْ يَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِمْ ما لَيْسَ فِى قُلُوبِهِمْ وَ يَحْسَبُونَهُ هَيِّناً وَ هُوَ عِنْدَ اللَّه عَظِيمٌ وَ كَثْرَةِ اذاهُمْ لى غَيْرَ مَرَّةٍ حَتّى سَمُّونى اذُناً وَ زَعَمُوا انّى كَذلِكَ...<ref>اسرار غدير: ص139-140 بخش2.</ref></big>:

====== <big>اكثريت در 245 سال امامت</big> ======

<big>پس از اين دوران، نوبت به عصر غيبت مى‏رسد كه تا كنون حدود 1180 سال از آن مى‏ گذرد. در اين دوران اگر چه اقليت و اكثريت در نوسان بوده، ولى اين پايه همچنان محفوظ مانده كه در همه زمان‏ ها اكثريتى عظيم متعلق به مخالفينِ دينِ واقعىِ خداوند بوده و شامل غير شيعيان از مسلمانان و يهود و نصارى و بت‏ پرستان و ملحدان است، و هميشه طرفداران حق در اقليت بوده‏ اند.</big>

<big>در اين قسمت از بحثِ تفسيرى آيه «وَ لَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ» كه در خطبه اقتباس شده، به تجزيه و تحليل علمى مسئله «اكثريت» در 5 بخش مى ‏پردازيم، تا اين پايه اعتقادى را با الهام از غدير بر صفحه دل خود بنگاريم، و با قلبى مطمئن از اقليت بودن خود و اكثريت مخالفينِ امامت [[ائمه اثنی عشر|ائمه ‏عليهم السلام]] نهراسيم.</big>

<big>درباره بسيارى از مردم نيز اين مطلب صادق است كه فرصتى براى فكر كردن و تشخيص دادن و تصميم گرفتن ندارند، و همرنگ جماعت شدن را به عنوان آسان ‏ترين راه انتخاب كرده ‏اند، بدون آنكه دغدغه ‏اى از عاقبت آن داشته باشند، چنانكه قرآن در مواردى به پيروى اين گونه گروهى از پدرانشان اشاره مى‏ كند: «إِنَّا وَجَدْنا آباءَنا عَلى أُمَّةٍ وَ إِنَّا عَلى آثارِهِمْ مُقْتَدُونَ»<ref>زخرف /  23. </ref>: «ما پدران خود را بر دينى يافتيم و به آثار آنان اقتدا مى‏ كنيم».</big>

<big>مهم اين است كه جذب اكثريت شدن دلايل بسيارى مى‏ تواند داشته باشد كه اكثر اين علل ارزش علمى و عقلايى ندارند، و از همين ديدگاه نظريات چنين اكثريتى نيز بى‏ ارزش خواهد بود. از همين جنبه است كه در چند آيه مسئله نادانى و ناآگاهى و تعقل نكردن درباره اكثريت مطرح شده و فرموده: «اكثر هم لا يَعْلَمُونَ»<ref>اعراف/187. نحل/38. روم/6، 30. غافر/57. جاثیه/26. یوسف/21، 40، 68.</ref>و «أَكْثَرُهُمْ لا يَعْقِلُونَ».<ref>مائده/103. عنكبوت/63. حجرات/4. </ref></big>

<big>در سوره بقره پس از ذكر برخى امت‏ ها كه اكثريتشان گمراه بوده و به عذاب گرفتار شدند مى ‏فرمايد: «أَ فَكُلَّما جاءَكُمْ رَسُولٌ بِما لا تَهْوى أَنْفُسُكُمُ اسْتَكْبَرْتُمْ فَفَرِيقاً كَذَّبْتُمْ وَ فَرِيقاً تَقْتُلُونَ»<ref>بقره /  87 . </ref></big>:

<big>اگر در روايات اهل ‏سنت مرورى داشته باشيم رواياتى در ارزش دادن به اكثريت با عبارت ‏هاى مختلف كه گاهى تا حد افراط است به چشم مى ‏خورد. جا دارد قبل از ريشه ‏يابى، نمونه ‏هايى از آنها را ذكر كنيم<ref>اين روايات در اين منابع قابل مراجعه است: صحيح مسلم: ح1843، 1845، 1846، 1849، 1855. کنزل العمال: ج1 ص104 و ج4 ص373 و ج5 ص751 و ج11 ص210. همچنین کنز العمال: احادیث 909، 1025، 1028، 1029، 1030، 1031، 1032، 1035، 1036، 1039، 1049، 1644، 20241، 20242، 34459، 34461. سنن ابی داود: ج1 ص206، 207 و ج3 ص18. الجامع الصغیر: ج2 ص48. فیض القدیر: ج6 ص595. کشف الخفاء: ج1 ص333-350.</ref></big>:

<big>... وَ مَنْ فارَقَ جَماعَةَ الْمُسْلِمينَ فَاقْتُلُوهُ، فَانَّ فى قَتْلِهِ صَلاحاً لِلامَّةِ؛ وَ قَدْ قالَ رَسُولُ اللَّه: »مَنْ جاءَ الى امَّتى وَ هُمْ جَميعٌ فَفَرَّقَهُمْ فَاقْتُلُوهُ، وَ اقْتُلُوا الْفَرْدَ كائِناً مَنْ كانَ مِنَ النّاسِ، فَانَّ الاجْتِماعَ رَحْمَةٌ وَ الْفُرْقَةُ عَذابٌ، وَ لا تَجْتَمِعُ امَّتى عَلَى الضَّلالِ ابَداً، وَ انَّ الْمُسْلِمينَ يَدٌ واحِدَةٌ عَلى مَنْ سِواهُمْ، وَ انَّهُ لا يَخْرُجُ مِنْ جَماعَةِ الْمُسْلِمينَ الاّ مُفارِقٌ وَ مُعانِدٌ لَهُمْ وَ مُظاهِرٌ عَلَيْهِمْ اعْدائَهُمْ، فَقَدْ اباحَ اللَّه وَ رَسُولُهُ دَمَهُ وَ احَلَّ قَتْلَهُ ... .<ref>بحار الانوار: ج 28 ص103-105. براى متن كامل صحيفه ملعونه دوم مراجعه شود به كتاب: غدير در قرآن: در ج 2 ص126-129.</ref></big>

<big>اگر تفرقه براى امت عذاب است، همان پيامبر در خطابه غدير فرمود: «لا تَضِلُّوا عَنْهُ وَ لا تَنْفِرُوا مِنْهُ (وَ لا تَفَرَّقُوا عَنْهُ)»<ref>اسرار غدير: ص 142 بخش 3. </ref>، و در فراز ديگر خطبه فرمود: «لا تَتَفَرَّقْ بِكُمُ السُّبُلُ عَنْ سَبيلِهِ».</big>

<big>اگر شيطان با جدا شوندگان از اجتماع مسلمين مى ‏دَوَد، بايد بدانيد همين شيطان بود كه در روز سقيفه برايتان جشن گرفت و بر فراز منبر با اولى بيعت كرد!<ref>كتاب سليم: ص 145.</ref></big>

<big>... وَ بَثَقا عَلَيْنا بَثْقاً فِى الاسْلامِ لا يَسْكُرُ ابَداً حَتّى يَقُومَ قائِمنا...<ref>بحار الانوار: ج 30 ص 369. </ref>: آن دو نفر شكستى در اسلام بر ما وارد كردند كه هرگز ترميم نمى ‏شود تا قائم آل محمد قيام كند.</big>

<big>افسوس كه مقدر خدا چنين بود تا امتحانى بزرگ از مردم بگيرد و تا روز آخر دنيا برگ‏ه اى اين امتحان به دست نسل‏ هاى مسلمين داده شود تا باطن خود را نشان دهند، وگرنه اين على بن ابى‏ طالب‏ عليه السلام بود كه دومى را در خانه آتش گرفته بر زمين زد و بر سينه او نشست و تصميم بر قتل او گرفت تا در همان آغاز زمين را از لوث سقيفه پاک كند، ولى اراده خداوند را به ياد آورد و فرمود: قسم به خدايى كه محمد را كرامت بخشيده، اى پسر صهاک، اگر نبود آنچه خدا نوشته و مقرر فرموده و پيمانى كه پيامبرصلى الله عليه وآله با من نموده، مى‏ دانستى كه تو نمى ‏توانى وارد خانه من شوى!<ref>كتاب سليم: ص150، 387.</ref></big>

<big>در منابع راويان همين روايات اكثريت، احاديث ديگرى ديده مى‏ شود كه كاملاً با آن ها متضاد است. نمونه معروف آن روايت «اخْتِلافُ امَّتى رَحْمَةٌ»<ref>كنز العمال: ج 1 ص 136. الجامع الصغير: ج 1 ص 13. </ref>است كه با اسناد متعدد در كتب اهل‏ سنت نقل شده است.</big>

<big>زَعَمْتُمْ انَّ الاخْتِلافَ رَحْمَةٌ! هَيْهاتَ! ابى كِتابَ اللَّه ذلِكَ عَلَيْكُمْ، يَقُولُ اللَّه تَبارَكَ وَ تَعالى «وَ لا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَ اخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْبَيِّناتُ أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ»؛ وَ اخْبَرَنا بِاخْتِلافِهِمْ فَقالَ: «لا يَزالُونَ مُخْتَلِفِينَ إِلاّ مَنْ رَحِمَ رَبُّكَ وَ لِذلِكَ خَلَقَهُمْ» اىْ لِلرَّحْمَةِ، وَ هُمْ آلُ مُحَمَّدٍ وَ شيعَتُهُمْ<ref>بحار الانوار: ج 28 ص 223. </ref></big>:

<big>قالَ رَسُولُ الله‏ صلى الله عليه وآله: مَنْ فارَقَ جَماعَةَ الْمُسْلِمينَ فَقَدْ خَلَعَ رِبْقَةَ الاسْلامِ مِنْ عُنُقِهِ. قيلَ: يا رَسُولَ الله، وَ ما جَماعَةُ الْمُسْلِمينَ؟ قالَ: جَماعَةُ اهْلِ الْحَقِّ وَ انْ قَلُّوا<ref>بحار الانوار: ج 27 ص 67 ح 1. </ref></big>:

<big>در روايتى ديگر حضرت در پاسخ همين سؤال فرمود: مَنْ كانَ عَلَى الْحَقِّ وَ انْ كانُوا عَشَرَةً<ref>معانى الاخبار: ص 154 ح 2. </ref>: كسانى كه در راه حق باشند اگرچه ده نفر باشند.</big>

<big>و در حديثى ديگر فرمود: انَّ الْقَليلَ مِنَ الْمُؤْمِنينَ كَثيرٌ<ref>بحار الانوار: ج 2 ص 266 ح 26. </ref>تعداد كم از مؤمنين بسيار است، و به عبارت ديگر: اقليت مؤمنين اكثريتند.</big>