افشاگری علیه دشمنان غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

آيا اين ظلم نيست كه به افشاگرى درباره جنايات كسانى نپردازيم كه در حق همه مسلمانان بلكه همه انسان‏ها ظلم كرده‏اند؟ آيا سكوت در مقابل آنان جايز است تا راه باطل خود را حق جلوه دهند و مظلوم نمايى كنند، و از غدير و غديريان طلبكار هم باشند كه چرا در مقابل پيشبرد اهداف سقيفه سنگ اندازى مى‏ كنيد؟!!

معتقدان به غدير بايد بدانند كه غديرى بودن با بى‏تفاوتى نسبت به دشمنانش مساوى با پنبه كردن رشته‏هاى اعتقاد به ولايت است. اين را از پيامبرمان آموخته‏ايم كه با معرفى دشمنان در خطبه غدير و برخورد شديد با آنان -  به خصوص با خط نفاق - به همه آموخت كه اسلام نسبت به مخالفان غدير بى‏تفاوت نيست! پيامبرصلى الله عليه وآله به صراحت تصميم خود بر قتل امضا كنندگان صحيفه و توطئه گرانى چون معاويه را در غدير بر زبان آورد، تا به نسل‏هاى آينده اسلام بفهماند كه بازيگران با سرنوشتِ مسلمانان مستحق قتل هستند. در حقيقت آن حضرت با افشاگرى خود دو پايه اعتقادى »تَوَلّى« و »تَبَرّى« را پايه گذارى كرد.

اگر غدير عملى مى‏شد و اميرالمؤمنين‏عليه السلام خلافت را به دست مى‏گرفت، نسبت به منافقان همزيستى مسالمت آميز نشان نمى‏داد و آنان را از صحنه اجتماع مسلمين ريشه كن مى‏كرد، و اين همان چيزى بود كه منافقين از آن وحشت داشتند.

اگر به غديريان گفته شود: اهل دسيسه بالاخره اهداف خود را عملى كردند، چه پيامبرصلى الله عليه وآله برنامه‏هاى غدير را به انجام مى ‏رساند و چه نمى ‏رساند. پس چه فايده ‏اى در اين برنامه بود؟

3 جواب براى اين سؤال، ما را متوجه برنامه‏ هاى دقيق الهى در ابلاغ غدير مى‏ نمايد:

اولاً: خداوند اسلام را كامل كرد، و آنچه اراده كرد بود بدون نقصى براى بشريت فرستاد، چه مردم بپذيرند و چه نپذيرند.

ثانياً: خداوند حجت خود را تمام كرد تا مردم نگويند: چرا دين ناقصى فرستاده‏اى؟! اگر دين كامل بود ما هم در اطاعت كامل بوديم.  

ثالثاً: خداوند پايه اصيل غدير براى همه نسل‏ها تا قيامت گذاشت.

بعد از اين اگر از غديريان بپرسند: ما در شرايطى هستيم كه سقيفه غالب شده و اهداف خود را در اكثريتى از مسلمين پيش برده است. پس دفاع ما از غدير چه فايده‏اى دارد؟  

3  پاسخ پرمحتوا براى اين سؤال گوش ه‏اى از اسرار آن را روشن مى‏ كند:

اولاً: اگر دفاع نمى‏ كرديم اصل مكتب تشيع و اعتقاد به امامت زير سؤال مى ‏رفت! همين كه كسانى دفاع مى‏ كنند مكتب را نجات مى ‏دهند.

ثانياً: وقتى كسانى در مقابل غاصبين ايستاده و از حق غدير دفاع مى‏كنند بدين وسيله ثابت مى‏ كنند كه غاصبين محكوم‏اند، ولى اگر دفاع نبود دشمنان غدير سكوت طرف مقابل را حجتى به نفع خود قرار مى ‏دادند و كم كم آن را از مستندات خود قرار مى‏ دادند.

ثالثاً: نسل‏هاى بعدى كه در عددهاى ميليونى خط غدير را دنبال كرده و پيرو على‏عليه السلام بوده و هستند و خواهند بود، مرهون مدافعينِ غدير هستند، كه نگذاشتند چراغ غدير با اباطيل سقيفه خاموش شود.

 

پاسخ آن است كه اهداف پيامبرصلى الله عليه وآله را بايد در ابديت اسلام دانست، و بقاى قلب‏هايى كه با خدا و دين خدا پيوند مى‏خورند. بايد نسل‏ هاى اسلام را متوجه كرد كه چه آينده ‏اى در انتظار آنان است.

كسى كه معرفت نداشته باشد برنامه‏هاى سوئى را كه نسبت به ما روا داشته شده، از مظلوميت ما و بردن حق ما و آنچه بر سر ما آمده، چنين كسى با آنان كه اين مصائب را درباره ما مرتكب شده‏اند شريك است.

با نگاهى به افشاگرى‏هاى پيامبر و امامان غديرعليهم السلام درباره دشمنانِ آن و روشنگرى‏هاى آنان درباره معارف غدير، مى‏فهميم كه آگاه ساختن نسل‏هاى مسلمين در اين زمينه بزرگترين خدمت به آنان در اعتقاد و عملشان است، همان گونه كه صادقانه‏ترين و دلسوزانه‏ترين شيوه براى نجات غرق شدگان در گرداب سقيفه است.

اولين گام در اين باره را خود پيامبرصلى الله عليه وآله در خطبه غدير برداشت. هنوز مخالفى براى غدير شناخته نشده آن حضرت پيشاپيش 15 فراز از خطبه را صريحاً به دشمنان غدير اختصاص داد، گذشته از فرازهايى كه تلويحاً به مخالفان اشاره داشت:

۱ . مَلعونٌ مَن خالَفَهُ.هر كس با او مخالفت كند ملعون است.

۲ . لَن يَتوبَ اللَّهُ عَلى اَحَدٍ اَنكَرَ وِلايَتَهُ وَ لَن يَغفِرَ لَهُ ، حَتماً عَلَى اللَّهِ اَن يَفعَلَ ذلِكَ بِمَن خالَفَ اَمرَهُ وَ اَن يُعَذِّبَهُ عَذاباً نُكراً اَبَدَ الآبادِ وَ دَهرَ الدُّهورِ . فَاحذَروا اَنْ تُخالِفوهُ ، فَتَصلوا ناراً وَقودُهَا النّاسُ وَ الحِجارَةُ اُعِدَّت لِلكافِرينَ .هر كس ولايت او را انكار كند خداوند هرگز توبه‏ اش را نمى ‏پذيرد و او را نمى‏ بخشد. حتمى است بر خداوند كه با هر كس با او مخالفت نمايد چنين كند و او را به عذابى شديد تا ابديت و تا آخر روزگار معذب نمايد. پس بپرهيزيد از اينكه با او مخالفت كنيد و گرفتار آتشى شويد كه آتشگيره آن مردم و سنگ‏ها هستند و براى كافران آماده شده است.

۳ . مَن شَكَّ فى شَى‏ءٍ مِن قَولى هذا فَقَد شَكَّ فى كُلِّ ما اُنزِلَ اِلَىَّ ، وَ مَن شَكَّ فى واحِدٍ مِنَ الاَئِمَّةِ فَقَد شَكَّ فِى الكُلِّ مِنهُم ، وَ الشّاكُّ فينا فِى النّارِ .هر كس در چيزى از اين گفتار من شك كند در همه آنچه بر من نازل شده شك كرده است، و هر كس در يكى از امامان شك كند در همه آنان شك كرده است، و شك كننده درباره ما در آتش است.

۴ . مَلعُونٌ مَلعُونٌ ، مَغضُوبٌ مَغضُوبٌ مَن رَدَّ عَلَىَّ قَولى هذا وَ لَم‏يُوافِقهُ .   ملعون است ملعون است، مورد غضب است مورد غضب است كسى كه اين گفتار مرا ردّ كند و با آن موافق نباشد.۵ . اتَّقوا اللَّهَ اَن تُخالِفوهُ فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعدَ ثُبوتِها.   از خدا بترسيد كه با على مخالفت كنيد و در نتيجه قدمى بعد از ثابت بودن آن بلغزد.

۶ . اللّهُمَّ والِ مَن والاهُ وَ عادِ مَن عاداهُ وَ انصُر مَن نَصَرَهُ وَ اخذُل مَن خَذَلَهُ وَ الْعَن مَن اَنكَرَهُ وَ اغضِب عَلى مَن جَحَدَ حَقَّهُ .   خداوندا دوست بدار هر كس على را دوست بدارد و دشمن بدار هر كس على را دشمن بدارد، و يارى كن هر كس على را يارى كند و خوار كن هر كس على را خوار كند، و لعنت نما هر كس على را انكار كند و غضب نما بر هر كس كه حق على را انكار نمايد.

۷ . مَن لَم‏يَأتَمَّ بِهِ وَ بِمَن يَقومُ مَقامَهُ مِن وُلدى مِن صُلبِهِ اِلى يَومِ القيامَةِ وَ العَرضِ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَاولئِكَ الَّذينَ حَبِطَت اَعمالُهُم.   هر كس اقتدا نكند به او و به كسانى كه جانشين او از فرزندان من و از نسل او هستند تا روز قيامت و روز رفتن به پيشگاه خداوند عز و جل، چنين كسانى اعمالشان در دنيا و آخرت از بين رفته است.

۸ . اِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَد جَعَلَنا حُجَّةً عَلَى المُقَصِّرينَ وَ المُعانِدينَ وَ المُخالِفينَ وَ الخائِنينَ وَ الآثِمينَ وَ الظّالِمينَ وَ الغاصِبينَ مِن جَميعِ العالَمينَ.   خداوند عز و جل ما را بر كوتاهى كنندگان و بر معاندان و مخالفان و خائنان و گناهكاران و ظالمان و غاصبان از همه عالميان حجت قرار داده است.

۹ . وَ سَيَجعَلونَ الاِمامَةَ بَعدى مُلكاً وَ اغتِصاباً ، اَلا لَعَنَ اللَّهُ الغاصِبينَ المُغتَصِبينَ.   به زودى امامت را بعد از من به عنوان پادشاهى و با ظلم و زور مى‏گيرند. خداوند غاصبين و تعدى كنندگان را لعنت كند.

۱۰ . اَلا اِنَّ اَعداءَهُم هُمُ السُّفَهاءُ الغاوونَ اِخوانُ الشَّياطينِ، يوحى بَعضُهُم اِلى بَعضٍ زُخرُفَ القَولِ غُروراً.   بدانيد كه دشمنان ايشان سفهاء گمراه و برادران شياطين‏اند، كه اباطيل را از روى غرور به يكديگر مى ‏رسانند.

۱۱ . اَلا اِنَّ اَعداءَهُمُ الَّذينَ يَصلَونَ سَعيراً.   بدانيد كه دشمنان اهل بيت كسانى‏اند كه به شعله‏هاى آتش وارد مى ‏شوند.

 بدانيد كه دشمنان ايشان كسانى‏اند كه از جهنم در حالى كه مى‏جوشد صداى وحشتناكى مى ‏شنوند و شعله كشيدن آن را مى ‏بينند.

۱۳ . اَلا اِنَّ اَعداءَهُمُ الَّذينَ قالَ اللَّهُ فيهِمْ : »كُلَّما دَخَلَت اُمَّةٌ لَعَنَت اُختَها حَتّى اِذَا ادّارَكوا فيها جَميعاً قالَت اُخريهُم ِلاوليهُم رَبَّنا هؤُلاءِ اَضَلّونا فَآتِهِم عَذاباً ضِعفاً مِنَ النّارِ ، قالَ لِكُلٍّ ضِعفٌ وَ لكِن لا تَعلَمونَ».   

۱۴ . اَلا اِنَّ اَعداءَهُمُ الَّذينَ قالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ : »كُلَّما اُلقِىَ فيها فَوجٌ سَأَلَهُم خَزَنَتُها اَلَم يَأتِكُم نَذيرٌ ، قالوا بَلى قَد جاءَنا نَذيرٌ فَكَذَّبنا وَ قُلنا ما نَزَّلَ اللَّهُ مِن شَى‏ءٍ ، اِن اَنتُم اِلاّ فى ضَلالٍ كَبيرٍ ، وَ قالوا لَو كُنّا نَسمَعُ اَو نَعقِلُ ما كُنّا فى اَصحابِ السَّعيرِ ، فَاعتَرَفوا بِذَنبِهِم فَسُحقاً ِلاَصحابِ السَّعيرِ».   

 خداوند بيعت شكنان را هلاك و وفاداران را مورد رحمت قرار مى‏دهد، و هر كس بيعت را بشكند به ضرر خويش شكسته است.