تاجیکستان: تفاوت میان نسخه‌ها

اگر دل غدير را بشكافى فرمان بازگشت براى آنان كه جلوتر از على عليه‏ السلام در حركتند و دستور سرعت براى آنان كه عقب مانده ‏اند مى ‏يابى.

اگر با غدير سخن بگويى برايت خواهد گفت كه پيامبر صلى ‏الله‏ عليه‏ و‏آله دست على عليه ‏السلام را بالا برد تا مسلمانان پشتيبان دست او باشند؛ و

گوشزد خواهد كرد كه دست على عليه ‏السلام آن دستى است كه اگر بالا باشد دست رسول خدا صلى ‏الله‏ عليه و‏آله بالاست. غدير با تابلوى طلايى خودمى ‏گويد: دست على عليه‏ السلام را ـ كه بالاست ـ بالا ببريد تا بالا برويد؛ و عهد كنيد كه براى بلند كردن اين دست خواهيد ايستاد.

هر برگ از دفتر غدير ملاک و معيار مؤمن واقعى است. چند قرن است كه فرياد غدير بلند است كه چرا از نصرت ولايت دست كشيده‏ ايد و با اين همه به نصرت الهى اميدواريد؟

غدير اگرچه بيابانى پر از سكوت به نظر مى‏ آيد، ولى هر روززنده ‏تر از ديروزش، به خاطر مى‏ سپارد آنان را كه عهد كردند و ثابت قدم ماندند، و يا آنان كه اين عهد را شكستند.

غدير خود را براى محكمه عدل الهى در قيامت آماده مى‏ كند، تا از پيمان شكنان شكايت كند و براى ثابت قدمان گواهى دهد.

غدير شاهد هميشه تاريخ است كه در پيشگاه خدا سخن خواهد گفت.

دلم روانه غدير است و يادم در بند خاطراتش! تصور مى ‏كنم در غدير خم هستم جايى كه چند قرن قبل، ميزبان رسول خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏آله و اولياى او و كاروان حاجيان خانه خدا بود. آرام آرام روى شن هاى غدير قدم مى‏ گذارم، و در درياى دل خاطره ‏هاى آن روز را مرور مى‏ كنم.

به آبگيرِ خُم نزديک مى‏ شوم. در اين بيابان شنزار و تفتان، وجود آب در خُم براى مسافران و كاروان ها مايه اميدوارى است، تا لبهاى چسبيده و حلق ‏هاى خشكيده را سيراب كنند، و با حماسه‏ اش روح تشنه اهل حقيقت را از پيام غديرش آبيارى كند.

اكنون كه در اين وادى قدم مى ‏زنم، به هر طرف كه مى ‏روم خاموشى و سكوت است. غدير غريب شده و سكوت اختيار كرده است. ديگر آن شور و هيجان را ندارد. ديگر كاروانى مثل آن كاروان مهمانش نمى ‏شود. گويى زخم خورده و داغديده است.

مى‏ خواهم با غدير صحبت كنم، ولى چگونه خاموشى را بشكنم، و سكوت را بر هم بزنم؟ مثل اينكه غدير هم آن قدر ميل به صحبت ندارد. گويا از هر همنشينى خوشش نمى ‏آيد! او همنشين صادق و صميمى مى ‏خواهد. با اين همه مظلوميت كه غدير بر خود ديده، قلبش نازک شده است. پس من هم او را آرام صدا مى ‏زنم:

چرا در روز عيد ساكتى؟ چرا از عيدت خبرى نيست؟ چرا تو را به جاى جشن و سرور، غرق در غصه و غم با دلى پر از درد و الم مى‏ بينم؟

در جاى جاى تو بوى ولايت را مى ‏يابم، و در تک تک شن هاى تو گواهى اطاعت را. اگر چه درباره ات خوانده‏ ام و شنيده‏ ام، ولى براى لحظه‏ اى گفتگو با تو و همدمى و هم رازى با اسرارت به ديدار تو آمده‏ ام. براى شنيدن ترانه ‏ات، و صحبت از پيام غريبانه‏ ات، به حرف بيا كه رهايت نمى‏ كنم. براى گوش دادن به رازهاى نهفته‏ ات عاشقانه آمده‏ ام؛ پس مرا بپذير.

كجا هستند آنانكه پيام مرا شنيده ‏اند و اين روز را عيد بزرگ مى‏ دانند؟

من پيام جاودانه ‏اى داشتم، و جمعيت انبوهى مأمور به ابلاغ آن شده بودند، ولى خبرى از ابلاغ و تبليغشان نشد. جز اندكى همه مرا فراموش كردند و به حرف‏هاى ديگران گوش فرا دادند! گوش ها كر شدند و زبانها لال چنان كه گويى خبرى از غدير نبوده است! مسئوليت بس عظيمى بر عهده داشتند، چرا كه پيامبر صلى‏ الله ‏عليه ‏و‏آله حجت را بر ايشان تمام كرده بود، و همه بر آن گواه بودند. آنچه بنا بود انجام شد، ولى پيام ابلاغ نشد. پيام پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏آله به گوش همه نرسيد.

آنانكه بايد اين پيام را مى‏ رساندند همه ـ جز اندكى ـ كوتاهى كردند و خود را به غفلت زدند.

از اين رو ديگر همدم و هم رازى كه درد دلم را بشنود ندارم، و از سوز بى‏ وفايى گذشتگان مايل نيستم با كسى حرف بزنم، چون تجربه تلخى را گذرانده‏ ام. اكنون كه اصرار كردى از رازهايم آگاه شوى و مى‏ خواهى از من ترانه و قصه بشنوى، اگر گوش شنوا و قلب و روح صادقى دارى و حرفم را عمل مى‏ كنى برايت از رازهايم بگويم. هر راز من پيامى است كه بايد وارد صحنه عمل شود. پيام ‏هاى سازنده و سوزنده ‏اى دارم.

همه‏ اش را نمى‏ توانم ـ و يا توانش را ندارى ـ كه بگويم و تو بشنوى، ولى چندى از آن را برايت مى‏ گويم:

آن روز پيامبر صلى‏ الله ‏عليه‏ و‏آله فرمود: به جلو رفتگان بگوييد برگردند و به عقب ماندگان بگوييد سريعتر حركت كنند، تا پيام مهمى را برايشان بگويم. مسلمانان وقتى از پيام پيامبر صلى‏ الله‏ عليه ‏و‏آله بهره‏ مند شدند كه همه در گرد او جمع شدند. از جلو برگشتند و از عقب سريعتر آمدند، تا پيام پيامبر صلى ‏الله‏ عليه ‏و‏آله را بشنوند. پيام او پيام هدايت بود، و برگزارى اين مراسم حماسه ولايت و همراهى با صاحب آن بود.

پس اى بى‏ خبران، اى آنانكه جلوتر از خط ولايت در حركتيد! بازگرديد و تا دير نشده خود را اصلاح كنيد. اى عقب ‏ماندگان، سريع حركت كنيد تا خود را به ولايت برسانيد و همگى به جمع اهل ولايت بپيونديد، تا همراه قرآن باشيد و هدايت شويد و تمسک به سنت كرده باشيد، و مطهرين سرپرست شما باشند، و تا اهل ذكر شما را در پيمودن راه درست و مستقيم رهبرى كنند.

پيامبر صلى‏ الله ‏عليه ‏و‏آله دست على عليه ‏السلام را بالا برد، تا حدى كه همه ديدند، و ولايتش را اعلام كرد تا مسلمانان پشتيبان اين دست باشند. دست ولى، دست على عليه ‏السلام، دستى كه در صحنه نبرد دشمنان سرسخت و پهلوانان نامدار شرک و كفر را بر خاک ذلت زده بود و دژها را فتح

كرده بود. دستى كه در جود و سخا مسكين و يتيم و اسير را سير كرده، و رضايت حق را به دست آورد. دستى كه به سائل بخشش نمود، و خداى سبحان براى تجليل از اين عملش آيه ولايت را فرستاد. دستى كه پرچمدار علم و معرفت رسولِ خداست. دستى كه اگر بالا باشد دست رسول خدا صلى ‏الله ‏عليه ‏و‏آله بالاست، و عزت و شرف و نصرت همراه آن است.

پس اى بى ‏خبران! اگر عزت مى ‏خواهيد، اگر شرف مى‏ خواهيد، اگر ايستادگى در برابر ظلم و ستم مى‏ خواهيد، بايد دست على عليه ‏السلام را ـ كه دست ولى است ـ بلند كنيد. دست او را ـ كه بالاست ـ بالا ببريد تا بالا برويد. دست بيعت با ولى بدهيد. عهد كنيد كه براى بلند كردن اين دست خواهيد ايستاد، كه با بلند بودن اين دست به آزادى و استقلال و عزت و شرف دست خواهيد يافت.

پيامبر صلى‏ الله عليه ‏و‏آله در حق على عليه ‏السلام دعا كرد:«اللهم وال من والاه و عاد من عاداه و انصر من نصره و اخذل من خذله» تا امتش ملاک و معيار مؤمن واقعى را بشناسد، آن مؤمنى كه در راه مستقيم است، و در راه رضايت خدا و رسولش گام برمى‏ دارد. هر كسى به دنبال آن است كه به خدا نزديک شود و بنده مقرب او باشد و رحمت و نصرت خدا شاملش شود، و از خذلان و خوارى و عذاب الهى ايمن باشد و خدا از نعمتها محرومش نكند،

بايد اين ملاكها را در جايى پيدا كند. پيامبر صلى‏ الله‏ عليه ‏و‏آله براى دانستن اين ملاكها و جلوگيرى از انحراف امت، آنها را براى مردم بيان كرده است.

چرا ولايت را رها كرده ‏ايد و براى تقرب به خدا سرگردان مى‏ گرديد؟

چرا از نصرت ولايت دست كشيده ‏ايد و با اين حال به نصرت الهى اميدواريد؟

چرا همراه مخالف و معاند ايستاده‏ ايد و ترسى از اين كار خود نداريد؟

چرا به دست خود در خوارى گرفتار آمده ‏ايد، و در فكر خلاصى و چاره نيستيد؟

مگر نمى‏ خواهيد شامل دعاى پيامبر صلى‏ الله ‏عليه ‏و‏آله شويد؟

مگر هدف شما پيروى از امر پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله نيست؟ مگر دين اسلام را پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله