شبهه اعراض صحابه از غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''جواب:''' غير از ادله متعدد بر فهم مقصود پيامبر صلى الله عليه و آله در حديث غدير و استدلال به آن كه فقط امامت و رهبرى جامعه اسلامى است و امر ديگرى مراد نيست، در اينجا نيز به نحو اشاره به اين ايراد پاسخ مى ‏دهيم:

صبر كردم در حالى كه در چشم خار و در گلو استخوانى گير كرده بود. مى‏ بينم ارثم (حقم) را به تاراج مى ‏برند.

مگر غير از خلافت حق ديگرى هم از امام على ‏عليه السلام ضايع شده بود كه اين چنين شكايت دارد و آن را ارث و حق خود مى ‏خواند<ref>اميرالمؤمنين ‏عليه السلام حق خلافت خود را تراث (ارث) مى ‏داند. چنانكه در قرآن كريم كتاب، زمين، بهشت و علم را ارث خوانده است. نه ارث به معناى اموال اعتبارى، بلكه به معناى ولايت و حق تعيين شده شرعى. آيات ذيل را ملاحظه كنيد: «و ورث سليمان داوود و قال يا ايها الناس علّمنا منطق الطير» نمل /  ۱۶. «فخلف من بعدهم خلف ورثوا الكتاب» اعراف /  ۱۶۹. «و لقد كتبنا فى الزبور من بعد الذكر ان الارض يرثها عبادى الصالحون» انبياء /  ۱۰۵. «ثم اورثنا الكتاب الذين اصطفيناهم من عبادنا...» فاطر /  ۳۲. «و لقد آتينا موسى الهدى و اورثنا بنى‏ اسرائيل الكتاب» غافر /  ۵۳ . در اين آيات مباركه علم و كتاب را ارث خوانده است.</ref>؟! پس حضرت از ضايع شدن حق مسلم خود يعنى خلافت و امامت شكايت دارد نه مسئله ديگرى.

مثلا در جريان فتنه قتل [[عثمان بن عفّان|عثمان]] -  كه همه بزرگان [[صحابه]] در [[مدینه]] حاضر بودند -  عده ‏اى او را محاصره نموده و عاقبت او را كشتند.

چنانچه اگر برعكس فرض اول جواب دهند؛ يعنى بگويند كه خليفه عثمان بر حق نبوده، باز هم معلوم مى ‏شود كه امام على ‏عليه السلام مظلوم بوده است، زيرا با وجود امام على‏ عليه السلام [[جانشین|خلافت]] به [[عثمان بن عفّان|عثمان]] رسيده و او به عنوان خليفه مسلمين چنين وضعى را به بارآورده كه منجر به فتنه و فساد شده است.

با وجود بيان صريح پيامبر صلى الله عليه و آله كه فرمود: هر كس با على و اهل ‏بيت‏ عليهم السلام جنگ كند و يا على و اهل‏ بيت ‏عليهم السلام با او جنگ كنند، با پيامبر جنگ كرده است.  

آيا در اين مورد نيز مخالفت نص و دستور صريح پيامبر صلى الله عليه و آله نشده است كه فرمود:

هر كس به اهل ‏بيت من دشنام گويد از خدا و [[اسلام]] رو برگردانده، و هر كس مرا درباره اهل‏بيتم آزار دهد بر او لعنت خدا باد، و هر كس مرا درباره اهل‏ بيتم آزار دهد خدا را آزار داده است.

خداوند [[بهشت]] را حرام كرده بر ظالمان اهل‏ بيتم، و كسانى را كه با آنها جنگ كردند، يا به هر شكلى به مخالفين آنان كمک كردند، يا به آنها ناسزا گفتند.

چنانكه وى (صحابى جليل‏ القدر شهيد در كربلا انس بن الحرث) نقل مى ‏كند:

انس مى ‏گويد: شنيدم رسول ‏خدا صلى الله عليه و آله مى ‏فرمود: اين فرزندم حسين‏ عليه السلام در سرزمين كربلا كشته مى ‏شود. هر كس آن زمان را درک كرد او را يارى كند.

ابن ‏اثير ابياتى را نقل مى‏ كند. از جمله:

تكبير مى ‏گويند كه كشته شدى، اما با كشتنت تكبير را نيز كشتند.

يزيدِ مغرور و از خدا بى ‏خبر هم در حال مستى و غرور و اظهار شادى و تحقير اهل‏ بيت‏ عليهم السلام شعر ابن ‏زبعرى را زمزمه مى‏ كند:

الاتحاف بحب الاشراف: ص ۵۶.</ref>

و سپس يزيد اضافه كرده و مى‏ گويد:

بنى ‏هاشم (رسول‏ خدا صلى الله عليه و آله) حكومت را بازيچه خود قرار دادند، و الا نه خبرى آمد و نه وحى بر كسى (پيامبر صلى الله عليه و آله) نازل شد.