آيه ۲۹ ق و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

آن حضرت پس از شناساندن على ‏عليه السلام، مى‏ خواهد دعاى معروف خود را كه شعار ابدى اسلام است به همه اعلام كند و بياموزد كه «اللّهمَّ والِ مَنْ والاهُ ...».

اين دعا يک اعتقاد در قالب نيايش است و شش بُعد مهم عقيدتى از ولايت و برائت را تابلوى بلند اسلام مى‏ نمايد. به عنوان مقدمه چنين دعاى مهمى يک آيه از قرآن را به صورت [[اقتباس]] زير بناى كلام قرار مى ‏دهد و مى‏ فرمايد: خدا مى‏ فرمايد: «ما يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَىَّ».

در برخى نسخه ‏ها اين فراز به اين صورت است: مى‏ گويم: به امر پروردگارم سخن نزد من تغيير يافتنى نيست. و در نسخه‏ اى ديگر چنين است: «به امر خدا مى‏ گويم: «ما يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَىَّ».

در مرحله چهارم از [[خطبه غدیر]] و پس از بيان حديث «من كنت مولاه»، پيامبر صلى الله عليه و آله اشاره‏ اى به آينده كفر ستيز على بن ابى‏ طالب‏ عليه السلام با ناكثين و قاسطين و مارقين نمود، و تصريح كرد جنگ او با آن گروه ‏ها به امر خداوند است.