آیه ۱۱ فتح و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

== سَيَقُولُ لَكَ الْمُخَلَّفُونَ مِنَ الْأَعْرابِ شَغَلَتْنا أَمْوالُنا وَ أَهْلُونا...<ref>فتح /  ۱۱. غدير در قرآن: ج ۲ ص ۹۵ - ۱۰۲.</ref> ==

{{قرآن|سَيَقُولُ لَكَ الْمُخَلَّفُونَ مِنَ الْأَعْرابِ شَغَلَتْنا أَمْوالُنا وَ أَهْلُونا، يَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِمْ ما لَيْسَ فِى قُلُوبِهِمْ، قُلْ فَمَنْ يَمْلِكُ لَكُمْ مِنَ اللَّه شَيْئاً إِنْ أَرادَ بِكُمْ نَفْعاً بَلْ كانَ اللَّه بِما تَعْمَلُونَ خَبِيراً}}:   

{{قرآن|إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِكُمْ وَ تَقُولُونَ بِأَفْواهِكُمْ ما لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ وَ تَحْسَبُونَهُ هَيِّناً وَ هُوَ عِنْدَ اللَّه عَظِيمٌ}}<ref>نور /  ۱۵.</ref>  

{{متن عربی|وَ سَالْتُ جَبْرَئيلَ انْ يَسْتَعْفِىَ لِىَ السَّلامَ عَنْ تَبْليغِ ذلِكَ الَيْكُمْ -  ايُّهَا النّاسُ -  لِعِلْمى بِقِلَّةِ الْمُتَّقينَ وَ كَثْرَةِ الْمُنافِقينَ وَ ادْغالِ اللاّئِمينَ وَ حِيَلِ الْمُسْتَهْزِئينَ بِالاسْلامِ، الَّذينَ وَصَفَهُمُ اللَّه فى كِتابِهِ بِانَّهُمْ يَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِمْ ما لَيْسَ فِى قُلُوبِهِمْ وَ يَحْسَبُونَهُ هَيِّناً وَ هُوَ عِنْدَ اللَّه عَظِيمٌ}}<ref>اسرار غدير: ص ۱۳۹ بخش ۲.</ref>:

در اوايل خطابه كه آيه {{قرآن|يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ...}} تلاوت شده و حضرت به صراحت فرموده كه اين دستور درباره خلافت على‏ عليه السلام سه بار بر من نازل شده است، در همان حال ناگهان لحن سخن عوض مى‏ شود و حضرت به صراحت تمام مى ‏فرمايد از خدا خواستم مرا از تبليغ اين مسئله معاف بدارد و علت آن حضور منافقين است.  

در آيه ۱۵ سوره نور قسمت اول آن شباهتى به آيه ۱۱ سوره فتح دارد ولى به جاى {{قرآن|ما ليس فى قلوبكم}} جمله {{قرآن|ما لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ}} آمده و فقط قسمت دوم آن در كلام حضرت ديده مى‏ شود و مربوط به داستان «افک» است، كه منافقين بى ‏محابا نسبت به ساحت مقدس پيامبر صلى الله عليه و آله جسارت كردند.لذا در روايتى آمده كه پيامبر صلى الله عليه و آله در آغاز سخن در غدير فرمود:دستورى به من داده شد كه از ترس تكذيب اهل «افک» در تنگنا قرار گرفتم.<ref>عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۵۲ .</ref>  

با توطئه ‏هاى بسيارى كه منافقين و دورويانِ امت اسلامى بر ضد رسول معظّم اسلام ‏صلى الله عليه و آله چيده‏ اند، و تا حد صحيفه ملعونه براى براندازى خلافت و و صايت اهل‏ بيت‏ عليهم السلام.<ref>مراجعه شود به كتاب: غدير در قرآن: ج ۱ ص ۱۲۹ و ج ۲ ص ۱۲۳.</ref>و نقشه قتل پيامبر صلى الله عليه و آله در كوه هرشى<ref>مراجعه شود به كتاب: غدير در قرآن: ج ۲ ص ۴۰۷.</ref> پيش رفته‏ اند، باز هم در ظاهر چنان اظهار ارادت دروغين نسبت به پيامبر صلى الله عليه و آله نشان مى‏ دهند كه حاكى از بالاترين درجه نفاق است.

پس از منبر پيامبر گرامى اسلام‏ صلى الله عليه و آله عده ‏اى از منافقين يا دشمنانِ پنهان در خيمه خود، حضرتش را مسخره مى‏ كردند.حذيفه بن يمان سخن آنان را گزارش داد و پيامبر صلى الله عليه و آله آنان را فرا خواند و پرسيد: شما چه گفته‏ ايد؟در پاسخ حضرت گفتند: به خدا قسم ما هيچ سخنى نگفته‏ ايم، و اگر سخنى درباره ما به شما رسيده، بر ما دروغ بسته ‏اند!!<ref>عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۳.</ref>  

{{متن عربی|بَخٍ بَخٍ لَكَ يَابْنَ ابى ‏طالِبٍ! هَنيئاً لَكَ! اصْبَحْتَ مَوْلاىَ وَ مَوْلى كُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ}}:  

خوشا به حالت‏ اى پسر ابى‏ طالب! گوارايت باد! صاحب اختيار هر مرد و زن مؤمنى شده ‏اى!<ref>عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۶۵، ۱۰۳، ۱۵۴، ۲۰۳. بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۷۸.</ref>و اين برخورد نمونه ‏اى از نفاق است. 

هفت نفر از منافقين در برابر منبر قبل از اعلان ولايت نشسته بودند. يكى از آنان گفت: چشمانش را نمى‏ بينيد كه گويا چشم ديوانه ‏اى است. اكنون بپا مى ‏خيزد و مى‏ گويد: خدايم چنين گفته است!جبرئيل اين سخن را به پيامبر صلى الله عليه و آله خبر داد.حضرت آنان را پس از منبر فرا خواند و در اين باره مؤاخذه فرمودآنان انكار كردند و قسم ياد كردند كه چنين سخنى نگفته ‏اند!<ref>عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۱۳۵. بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۱۹.</ref>  

به خدا قسم ياران كسرى و قيصر در لباس‏ هاى خز و رنگارنگ و حرير و بافته زندگى مى‏ كنند، ولى ما همراه پيامبر در دو چيز خشن به سر مى ‏بريم:هم غذاى  

خشن مى‏ خوريم و هم لباس خشن مى ‏پوشيم. بعد از اين همه، اكنون كه مرگش نزديک شده مى ‏خواهد جانشينى بعد از خود را به على بسپارد.به خدا قسم خواهد دانست (كه چه مى‏ كنيم)»!مقداد اين سخنان را به حضرت گزارش داد.حضرت اعلان اجتماع عمومى به مردم داد و آنان را فرا خواند و در اين باره توبيخ فرمود.در پاسخ گفتند: پدر و مادرمان فدايت يا رسول ‏اللَّه. قسم به آنكه تو را به حق مبعوث نمود و به نبوت كرامتت داد، آنچه به تو خبر رسيده ما نگفته ‏ايم. قسم به آنكه تو را بر همه بشر برگزيده، ما نگفته‏ ايم!<ref>عوالم العلوم: ج ۳  / ۱۵ ص ۱۳۹ - ۱۴۰. بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۵۴.</ref>  

{{متن عربی|مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاهُ}}، ابوبكر و عمر در گوش يكديگر نجوا كردند: به خدا قسم هرگز درباره آنچه او گفت تسليمش نخواهيم شد! اين خبر به پيامبر صلى الله عليه و آله داده شد و حضرت پس از منبر آنان را فرا خواند و مؤاخذه فرمود. آنان انكار كردند و به خدا قسم ياد كردند كه چيزى نگفته‏ اند.<ref>عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۱۴۰ ح ۲۰۶. بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۵۴.</ref>

اگر براى محمد حادثه‏ اى رخ دهد، امر خلافت را از على دور مى ‏كنيم و نمى ‏گذاريم بدان دست يابد! پيرو اين سخن نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمدند و گفتند:تو بهترين خلق نزد خدا و خود و ما را براى خلافت بپا داشتى.به وسيله او مقابله با ظلم ظالمين و تعدى كنندگان در سياست ما را كفايت نمودى! در اين حال خداوند دورويى آنان را و اينكه قصد قتل پيامبر صلى الله عليه و آله را دارند و بعد از او در صدد تمرّد هستند به آن حضرت خبر داد.پيامبر صلى الله عليه و آله آنان را فرا خواند و در اين باره سرزنش نمود.آنان در انكار كلام حضرت قسم‏ هاى شديد ياد كردند.   

پس از مراسم غدير چند نفر از قريش جمع شده بودند و از آنچه واقع شد تأسف مى ‏خوردند! در اين هنگام سوسمارى از كنار آنان عبور كرد.يكى از آنان گفت: اى كاش محمد به جاى على اين سوسمار را امير ما قرار مى‏ داد!!! ابوذر اين گفته آنان را به پيامبر صلى الله عليه و آله گزارش داد.حضرت سراغ آنان فرستاد و احضارشان نمود و گفته‏ شان را برايشان تكرار نمود.آنان انكار كردند و در اين باره قسم ياد نمودند.