اکراه: تفاوت میان نسخه‌ها

<big>حديث معروف شيعه كه طبق آن پيامبر صلی الله علیه و آله، على ‏عليه السلام را به عنوان جانشين خود در غدير خم منصوب نموده، نبايد جدى گرفته شود. شعبان براى اثبات اينكه واقعه غدير نبايد جدى گرفته شود، دو دليل جديد به شرح ذيل ارائه داده است:</big>

<big>افزودن بر آن، منابع ما در هيچ جا نشان نمى ‏دهند كه اهالى مدينه اظهار كرده ‏اند كه چنين انتصابى را شنيده ‏اند.</big>

<big>'''الف) اكراه مرسوم اعراب در سپردن مسئوليت بزرگ به جوانان'''</big>

<big>اين اكراه سنتى به جاى اينكه استدلالى ضد انتصاب اميرالمؤمنين ‏عليه السلام باشد، در حقيقت بخشى از استدلال شيعيان است. [[اهل‏ سنت]] تأييد مى‏ كنند كه اعراب و به ويژه قريش در پذيرش اميرالمؤمنين‏ عليه السلام به عنوان جانشين پيامبر صلى الله عليه و آله اكراه داشتند. اين نه تنها به دليل جوانى او، بلكه به اين دليل نيز بود كه على‏ عليه السلام رهبران آنها را در جنگ‏ هاى صدر اسلام كشته بود. طبق نظر شيعيان خداوند نيز به اين اكراه علم داشت، و به همين دليل با آيه تبليغ به پيامبر صلى الله عليه و آله دستور داد تا حضرت على‏ عليه السلام را به عنوان جانشينش معرفى كند، و به پيامبرش اطمينان خاطر مى‏ داد. پيامبر صلى الله عليه و آله مأموريت داشت تا پيام خداوند را ابلاغ نمايد، مهم نبود اعراب آن را دوست داشتند يا نداشتند، يا مى پذيرند و يا نمى‏ پذيرند.</big>

<big>منابع ما مى ‏توانند به اين اشاره كنند كه گر چه پيش از اسلام، شوراى مجلس سنا -  كه همان مجلس بزرگان است -  يا همان «ندوه» در مكه، معمولاً يک شوراى ويژه بزرگان بوده است.</big>

<big>سپس جعفرى به نقل از ابن ‏عبدربه مى‏ نويسد:</big>