۴٬۰۶۴
ویرایش
جایگاه حدیث غدیر در راهبردهای بزرگان امامیه در قرن چهارم هجری: تفاوت میان نسخه‌ها
جایگاه حدیث غدیر در راهبردهای بزرگان امامیه در قرن چهارم هجری (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۲۶
، ۲۴ آوریل←آثار کلامی- روایی:
| خط ۱۸۹: | خط ۱۸۹: | ||
سیدمرتضی می‌نویسد: امام مفترض‌الطاعه است و رسول الله صلی الله علیه و آله با استناد به آیه۶ سوره احزاب، مردم را به اطاعت از ایشان فراخواند. دلیل وی هم دو واژه «مولی» و«اولی»است <ref>رسائل مرتضی، ج۴، ص۱۳۱-۱۳۲.</ref> شیخ طوسی با شواهد ادبی، از واژه"اولی"، مفهوم مفترض‌الطاعه را دریافته، اطلاق آن را برای شخص امام و به طور مشخص امیرالمؤمنین منحصر می‌کند<ref>الاقتصاد، ص۲۱۵-۲۱۶.</ref>. | سیدمرتضی می‌نویسد: امام مفترض‌الطاعه است و رسول الله صلی الله علیه و آله با استناد به آیه۶ سوره احزاب، مردم را به اطاعت از ایشان فراخواند. دلیل وی هم دو واژه «مولی» و«اولی»است <ref>رسائل مرتضی، ج۴، ص۱۳۱-۱۳۲.</ref> شیخ طوسی با شواهد ادبی، از واژه"اولی"، مفهوم مفترض‌الطاعه را دریافته، اطلاق آن را برای شخص امام و به طور مشخص امیرالمؤمنین منحصر می‌کند<ref>الاقتصاد، ص۲۱۵-۲۱۶.</ref>. | ||
مفید با استناد به آیات و روایت متعدد، نص امام را، دلیل وجوب اطاعت از او می‌داند و با بهره‌گرفتن از نصوص معصومان، از حدیث {{متن عربی|من كنت مولاه...»}} نتیجه می‌گیرد که امام مفترض‌الطاعه است <ref>(الارشاد، ج۱، ص۷-۸.</ref> | مفید با استناد به آیات و روایت متعدد، نص<ref>در نظر شیخ، نص به معنای استخلاف به فرمان خدا و اقامه آن از سوی پیامبر صلی الله علیه و آله است. الافصاح، ص۹۸.</ref> امام را، دلیل وجوب اطاعت از او می‌داند و با بهره‌گرفتن از نصوص معصومان، از حدیث {{متن عربی|من كنت مولاه...»}} نتیجه می‌گیرد که امام مفترض‌الطاعه است <ref>(الارشاد، ج۱، ص۷-۸.</ref> | ||
وی در کتاب الافصاح، تواتر و اجماع برحدیث غدیر را مسلّم و دلالت بر ضرورت رهبری و حکومت دانسته، آن را دلیل اثبات ولایت و امامت علی علیه السلام و تقدم وی بر دیگران و وجوب اطاعت از او می‌داند<ref>الافصاح، ص۱۳۲-۳۳.</ref> همو با استناد به حدیث شریف | وی در کتاب الافصاح، تواتر و اجماع برحدیث غدیر را مسلّم و دلالت بر ضرورت رهبری و حکومت دانسته، آن را دلیل اثبات ولایت و امامت علی علیه السلام و تقدم وی بر دیگران و وجوب اطاعت از او می‌داند<ref>الافصاح، ص۱۳۲-۳۳.</ref> همو با استناد به حدیث شریف{{متن عربی|اللهمّ وال مَن والاه..}} می‌نویسد: هرکس عصیان کند، از فرمان خدا عدول نموده؛ کافر است<ref>همان، ص ۱۲۹-۱۲۸.</ref> | ||
از مجموع نظر صدوق دریافت می‌گردد ؛ وی با طرح ملازمت قرآن و عترت<ref>معانی الاخبار،ج ۱، ۲۳۵.</ref> و علامات امام و وجوب اطاعت از او....<ref>کمال الدین وتمام النعمة، ج۲، ص۳۳۶-۳۳۷.</ref> قرابت، نص و حدیث را دلیل «عترت» او قرار می‌دهد و بر اساس حدیث غدیر، امیرالمؤمنین علیه السلام را مصداق عترت قرار داده؛ بدین واسطه با ادعای زیدیه مبنی بر انکار مقام عترت علی علیه السلام و وصایت و انحصار در امامان دوازده‌گانه مقابله نموده؛ تناقض دیدگاه آنان را معلوم می‌گرداند. <ref>معانی الاخبار، ج۲، ص۴۷۸-۴۷۹؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۱۱۶.</ref> | از مجموع نظر صدوق دریافت می‌گردد ؛ وی با طرح ملازمت قرآن و عترت<ref>معانی الاخبار،ج ۱، ۲۳۵.</ref> و علامات امام و وجوب اطاعت از او....<ref>کمال الدین وتمام النعمة، ج۲، ص۳۳۶-۳۳۷.</ref> قرابت، نص و حدیث را دلیل «عترت» او قرار می‌دهد و بر اساس حدیث غدیر، امیرالمؤمنین علیه السلام را مصداق عترت قرار داده؛ بدین واسطه با ادعای زیدیه مبنی بر انکار مقام عترت علی علیه السلام و وصایت و انحصار در امامان دوازده‌گانه مقابله نموده؛ تناقض دیدگاه آنان را معلوم می‌گرداند. <ref>معانی الاخبار، ج۲، ص۴۷۸-۴۷۹؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۱۱۶.</ref> | ||