تاریخ: تفاوت میان نسخه‌ها

== <big>اهميت غدير از لحاظ تاريخى</big> ==

<big>جاى هيچ ترديدى نيست كه شرافت و برترى هر چيزى به شرافت و برترى نتيجه آن مى ‏باشد. بنابراين، در ميان موضوعات تاريخى، بهترين و پرفايده‏ ترين مباحث موضوعى است كه دين الهى بر آن پايه‏ گذارى شده و آئينى بر آن استوار گشته و پايه ‏هاى اعتقادى و مذهبى بر اساس آن بنا گرديده است، و امت ها و دولت ‏هايى از آن به وجود آمده و ذكر و ياد آنان جاودانه شده باشد.</big>

<big>در علوم تاريخى، فلسفه پيدايش امت‏ ها و طرز تشكيل دولت ‏ها و اصول و تعاليم آنها بسيار مهم است. به همين جهت، مورخان در ثبت و ضبط اين گونه اصول اعتقادى و مبانى دينى تلاش كرده، و با زحمت و مشقت فراوان تمامى وقايع و حوادث مربوط به آن را قيد مى‏ نمايند.</big>

<big>به هر ترتيب، اگر مورخ خود از پيروان آل رسول‏ عليهم السلام باشد يا از وجدانى بيدار و انصاف برخوردار باشد، بر او لازم و واجب است كه اخبار و مطالب مهم مربوط به دعوت نبوى را در روز غدير خم به گوش هم كيشان خويش و مردم حقيقت‏ جو برساند. اگر غير از اين باشد، باز هم ناچار است نسبت به چنين مطلب اساسى و مهم هر چند ساده و مختصر ذكرى بنمايد، يا اگر تحت تأثير عواطف و تعصب ‏هاى قومى و قبيله ‏اى و زير نفوذ فتنه جويان قرار گرفته، لااقل انتقاد خويش در مورد دلالت و مفهوم غدير ابراز دارد.</big>

<big>در اينجا به دو شبهه ديگر پاسخ كوتاهى مى‏ دهيم:</big>

<big>هر ملتى همواره سعى دارد زيبايى‏ هاى تاريخى خويش را به تصوير بكشد، و از ذكر حوادث نامطلوب تاريخى خود دورى جويد. چرا كه ذكر حوادث نامطلوب تاريخ يک آيين، سبب ترديد در اصالت آن مى‏ گردد. بحث در مورد خلافت و امامت و حوادث ناگوار صدر اسلام و تكرار آن -  به خصوص در زمانى كه نسل جوان با بحران‏ هاى روحى و اجتماعى مواجه است -  از ايمان و شور آنها نسبت به اسلام مى‏ كاهد و افكار آنان را متزلزل مى‏ سازد. ديگران همواره در صدد كتمان زشتى ‏هاى تاريخى خود هستند، ولى مسلمانان بر عكس؛ همه تلاش خويش را در بازگو كردن آن صرف مى ‏كنند.</big>

<big>ثانياً: هيچ تاريخى از حوادث نامطلوب و زشت مبرّا نمى‏ باشد، و حتى خلقت انسان نيز مجموعه‏ اى از زشتى ‏ها و زيبايى ‏هاست. تفاوت آيين‏ ها و قوم‏ ها در سراسر زيبايى و يا سراسر زشتى آنان نيست، بلكه به نسبت و درصد زشتى و زيبايى ميان آنهاست. اما اين مايه افتخار ماست كه تاريخ اسلام از نظر زيبايى‏ ها و جلوه ‏هاى انسانى بى‏ نظير و مملوّ از حماسه و لبريز از جمال و شكوه است، و هيچ كس نمى‏ تواند ادعا كند كه زيبايى‏ هاى تاريخش از زيبايى‏ هاى تاريخ اسلام بيشتر باشد.</big>

<big>امروزه در جامعه، شبهه ديگرى كه مطرح مى‏ گردد و به آن دامن مى ‏زنند اين است كه: با طرح اين گونه مسائل، اتحاد مسلمين تضعيف مى ‏شود. آنچه بر سر مسلمين آمد و شوكت آنها را گرفت و آنها را زير دست قرار داد، همين اختلافات فرقه ‏اى است. دستان پليد استعمار بهترين ابزارى كه مورد استفاده قرار مى ‏دهد شعله‏ ور ساختن اين مباحث است. آيا شايسته نيست كه از طرح اين مباحث اجتناب كنيم؟</big>

<big>پاسخ اين است كه: مفهومى كه امروزه از سوى بعضى مطرح مى‏ شود، على فرض بى ‏اشكال بودن آن، نبايد به گونه ‏اى باشد كه فرقه ‏هاى اسلامى به خاطر آن از اصول اعتقادى و يا غير اعتقادى خود صرف نظر كنند! چه اين كار نه منطقى است و نه عملى. چگونه ممكن است با خواهش و تمنا و به نام مصلحت، از پيروان يک مذهب بخواهيم از برخى اصول اعتقادى خويش به خاطر مصالحى هر چند بر حق چشم ‏پوشى كنند؟</big>

<big>حتى سيره عملى اميرالمؤمنين‏ عليه السلام در زمان خلفا نيز بر همين شيوه بود؛ حضرتش از اظهار و مطالبه حق خود و شكايت از ربايندگان آن خوددارى نكرد و با كمال صراحت ابراز داشت، و بهانه اتحاد اسلامى مانع آن نشد. خطبه‏ هاى نهج ‏البلاغه بهترين شاهد اين مدعى است.<ref>نهج البلاغه (ترجمه محمد دشتى) : خطبه‏ هاى ۱۴۴،۹۳،۲۶،۵.</ref></big>  

<big>بنابراين، با آن جهد و مشقتى كه پيامبر صلى الله عليه وآله در كيفيت زمانى و مكانى ابلاغ اين امر در روز غدير خم بر خود هموار فرمود، وقوع اين واقعه طورى است كه حتى دو نفر هم در آن اختلاف نتوانند داشت. هر چند بنا به اغراض و شائبه ‏هايى كه بر افراد آگاه و پوشيده نيست، در مدلول و مفاد آن اختلاف كردند.</big>

<big>۷. شهرستانى (م ۵۴۸ ق) در الملل و النحل.</big>

<big>۱۲. ابن‏ خلّكان (م ۶۸۱ ق) در وفيات الاعيان.</big>

<big>۱۴. ابن ‏الشيخ بلوى (م ۶۰۴ ق) در الف باء.</big>

<big>۱۶. ابن‏ خلدون (م ۸۰۸ ق) در مقدمه ابن‏ خلدون.</big>

<big>۱۸. نويرى (م حدود ۷۳۳ ق) در نهاية الارب فى فنون الادب.</big>

<big>۲۰. ابن‏ صبژاغ مالكى (م ۸۵۵ ق) در الفصول المهمة.</big>

<big>۲۳. قرمانى دمشقى (م ۱۰۱۹ ق) در اخبار الدول.</big>

== <big>تحقيق تاريخى غدير<ref>چهارده قرن با غدير: ص۱۵۳- ۱۵۷.</ref></big> ==

<big>منتهى شدن حج به واقعه غدير.</big>

== <big>زمينه كتاب شناسى غدير<ref>چهارده قرن با غدير: ص ۱۴۷. </ref></big> ==

== <big>پانویس</big> ==