برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| در غدير، ارتباط اعتقاد و عمل چنين به ما تفهيم شده كه احكام الهى در كنار [[ولایت ائمه علیهم السلام|ولایت اهل بیت علیهم السلام]] نه تنها مورد تأكيد است، كه تا ابد دو حلقه ناگسستنى خواهند بود.
| | [[آيه ۱۰۲ آل‌عمران و غدیر]] |
| | |
| اين اهل بيت عليهم السلام هستند كه جزئيات احكام الهى را براى مردم بيان خواهند كرد، و اين احكام الهى اند كه با عمل بدانها تسليم در برابر فرامين خدا را تجربه خواهيم كرد، و اين تسليم با اطاعت از فرستادگان پروردگار جلوه گر مى شود.
| |
| | |
| در اين راستا، اواخر خطبه غدير شاهد تأكيدات پيامبر صلى الله عليه و آله بر نماز و زكات و حج و امر به معروف و نهى از منكر و اجتناب از محرمات و تقوى است، و در پى آن سخن از [[مرگ]] و معاد و حساب روز قیامت و [[ثواب]] و عقاب به ميان آمده است، كما اينكه در اوائل خطبه امر به تدبر در قرآن به چشم مى خورد.
| |
| | |
| اين موارد اگر چه ارتباط مستقيم با غدير ندارد و موارد آن نيز بسيار كم است، ولى در حاشيه غدير يادآور ارتباطى است كه [[احکام|احکام الهی]] بايد با اهل بيت عليهم السلام داشته باشند.
| |
| | |
| در بين اين تأكيدات، پيامبر صلى الله عليه و آله حلال و حرام را به طور كلى مطرح مى كند، و اينكه درباره جزئيات آنها بايد به امامان عليهم السلام مراجعه شود.
| |
| | |
| اين آيات تضمين شده در كلام پيامبر صلى الله عليه و آله ۷ آيه است، كه از جمله اين آيات آيه ۱۰۲ سوره آل عمران است:
| |
| | |
| {{قرآن|يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّه حَقَّ تُقاتِهِ وَ لا تَمُوتُنَّ إِلا وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ}}:
| |
| | |
| «اى كسانى كه ايمان آورديد حق تقوى را پيشه كنيد و نميريد مگر آنكه مسلمان باشيد».
| |
| | |
| اين آيه از چهار بُعد قابل بررسى است:
| |
| | |
| == متن خطبه غدير ==
| |
| {{متن عربی|مَعاشِرَ النّاسِ، اتَّقُوا اللَّه حَقَّ تُقاتِهِ وَ لا تَمُوتُنَّ إِلا وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ}}:
| |
| | |
| «اى مردم، از خدا بترسيد آن گونه كه حق تقوى است، و از دنيا نرويد مگر آنكه مسلمان باشيد.<ref>الاحتجاج، ج ۱، ص ۶۱.</ref>
| |
| | |
| == موقعيت تاريخى ==
| |
| در اواسط خطبه و پس از معرفى اميرالمؤمنين عليه السلام و اتمام حجت هاى لازم در جهات نفى و اثبات موضوع ولايت، به عنوان آخرين سخن دو مطلب به ميان آمده است:
| |
| | |
| اول اينكه پيامبر صلى الله عليه و آله مى فرمايد:
| |
| | |
| من خدا را شاهد گرفتم و رسالت خويش را ابلاغ نمودم و تا آنجا كه به من مربوط مى شد كار خود را به انجام رساندم.
| |
| | |
| {{متن عربی|اللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ وَ كَفَى بِكَ شَهِيداً أَنِّي قَدْ بَلَّغْت}}؛<ref>الاحتجاج، ج ۱، ص ۶۱.</ref>
| |
| | |
| «خدایا! تو را شاهد میگیرم و برای شهادت تنها تو کافی هستی که من ابلاغ کردم.»
| |
| | |
| دوم اينكه با كاشته شدن نهال اسلام در دل ها، اينک نوبت مردم است كه با در نظر گرفتن خدا و ترس از عقوبت او اسلام خود را حفظ كنند.
| |
| | |
| مطلب دوم با تضمين آيه قرآن در كلام پيامبر صلى الله عليه و آله و فقط تغيير عبارت {{متن عربی|يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا}}» به{{متن عربی|مَعاشِرَ النّاسِ}}صورت گرفته و بقيه آيه عيناً در كلام حضرت آمده است.
| |
| | |
| == موقعيت قرآنى ==
| |
| اين آيه در قرآن به دنبال آياتى درباره حفظ ايمان و مخدوش نكردن آن قرار گرفته است.
| |
| | |
| در آيه قبل پيروى مسلمانان از اهل كتاب را باعث بازگشت به كفر بعد از ايمان مى داند و سپس با تعجب مطرح مى كند كه چگونه با حضور پيامبر صلى الله عليه و آله و تلاوت آيات خدا مسلمانى تمايل به كفر پيدا مى كند.
| |
| | |
| اينجاست كه راه حل اين مشكل را تقواى واقعى ذكر مى كند و اينكه ترس حقيقى از خدا مسلمان را بر اعتقادش ثابت قدم مى دارد؛ لذا در آيات بعدى نيز تمسک به حبل الهى را ضامن بقاى مسلمانى مى داند.
| |
| | |
| == تحليل اعتقادى ==
| |
| آنچه به عنوان تفسيرى بنيادين بر اين آيه در اين فراز غدير است، ارتباط ولايت اهل بيت عليهم السلام با تقواى واقعى و ترس از خداوند است.
| |
| | |
| يادآورى اين نكته ضرورى به نظر مى رسد كه تقوى به معناى ترس از خداوند در اينجا مطرح است، و لذا نبايد به معناى پرهيز از گناه كه نتيجه تقوى است در نظر گرفته شود.
| |
| | |
| قرينه روشن آن دنباله آيه است كه نتيجه اين تقوى را حفظ اعتقاد ذكر مى كند، و از اين جهت ارتباط آن با ولايت اهل بيت عليهم السلام روشن مى شود.
| |
| | |
| آنان كه اهل بيت عليهم السلام را رها كردند، در واقع با آن همه اتمام حجت هاى الهى - از غدير گرفته تا قبل و بعد از آن - باز هم از خدا نترسيدند.
| |
| | |
| يعنى آنان كه با دشمنان و مخالفين ائمه عليهم السلام هم صدا شدند در مقابل انذارها و هشدارهاى خداوند هيچ پروايى نداشتند و از جهنم نمى ترسيدند.
| |
| | |
| يعنى آنان كه [[ولایت]] على عليه السلام را نپذيرفتند تقواى واقعى نداشتند اگر چه تظاهر به آن مى كردند.
| |
| | |
| يعنى آنان كه غدير را كأن لم يكن تلقى كردند و پيرو سقيفه شدند با نترسيدن از خدا ديگر {{قرآن|لا تَمُوتُنَّ إِلا وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ}} نيستند، بلكه {{متن عربی|ماتُوا وَ هُمْ غَيْرَ مُسْلِمينَ}} بوده و از اسلام خارج شده وارد كفر گرديده اند.
| |
| | |
| اين مقتضاى استناد به اين آيه و تضمين آن در اين موقعيت از خطابه بلند غدير است.
| |
| | |
| اميرالمؤمنين عليه السلام در خطابه اى كه پس از [[جمل|جنگ جمل]] ايراد كرد ارتباط مستقيم بى تقوايى را با دشمنىِ ولايت چنين بيان فرمود:
| |
| | |
| {{متن عربی|فَاتَّقُوا اللَّه - ايُّهَا النّاسُ - حَقَّ تُقاتِهِ وَ اسْتَشْعِرُوا خَوْفَ اللَّه عَزَّ ذِكْرُهُ وَ اخْلِصُوا النَّفْسَ وَ تُوبُوا الَيْهِ مِنْ قَبيحِ مَا اسْتَنْفَرَكُمُ الشَّيْطانُ مِنْ قِتالِ وَلِىِّ الامْرِ وَ اهْلِ الْعِلْمِ بَعْدَ رَسُولِ اللَّه صلى الله عليه و آله}}:
| |
| | |
| اى مردم، از خدا بترسيد آن گونه كه حق تقوى است، و ترس از خداوند عزَّ ذكره را درک كنيد و نفس خود را خالص كنيد، و از كار قبيحى كه شيطان شما را به آن تشويق كرد كه به جنگ ولى امر و اهل علم بعد از پيامبر صلى الله عليه و آله برويد، توبه نماييد.<ref>بحار الانوار: ج ۳۲ ص ۲۳۳ ح ۱۸۶.</ref>
| |
| | |
| == پانویس ==
| |
| {{پانویس}}
| |
| [[رده:قرآن و غدیر]]
| |