آيه ۱۶۱ بقره و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

بستر استفاده از آیه ۱۶۱ سوره بقره در رخداد غدیر چنین نشان داده شده است: پيامبر صلی الله علیه و آله در [[خطبه غدیر]]، در مورد دوست و دشمن [[معصومین علیهم السلام|اهل ‏بیت ‏علیهم السلام]] در قرآن مى‏‌فرمايد: {{متن عربی|مَعاشِرَ النّاسِ، عَدُوُّنا مَنْ ذَمَّهُ اللَّه وَ لَعَنَهُ، وَ وَلِيُّنا كُلُّ مَنْ مَدَحَهُ اللَّه وَ احَبَّهُ|ترجمه=اى مردم، دشمن ما كسى است كه خداوند او را مورد مذمت و لعن قرار داده، و دوست ما هر كسى است كه خداوند او را مدح نموده و دوست بدارد}}.<ref>اسرار غدير، ص۱۵۳، بخش۷. </ref>

يكى از مواردى كه پيامبر صلى الله عليه و آله به آنها اشاره دارد آيه لعنتِ كافران است که در آیه ۱۶۱ سوره بقره آمده است: {{قرآن|إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ ماتُوا وَ هُمْ كُفَّارٌ، أُولئِكَ عَلَيْهِمْ لَعْنَةُ اللَّه وَ الْمَلائِكَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِينَ|ترجمه=كسانى كه كافر شدند و با كفرشان از دنيا رفتند، لعنت خدا و ملائكه و همه مردم بر آنان باد}}.

گفته شده که كسانى كه بعد از پيامبر صلى الله عليه و آله بعد از اسلام‌آوردن كافر شدند، كسانى که فرامان‌های الهى را يكى پس از ديگرى زير پا گذاشتند و كسانى که بدعت‏‌ها را به‌جاى سنت‏‌ها قرار دادند اهل سقیفه بودند. اهل [[سقیفه]] بودند كه با كفر مردم را تا [[جاهلیت]] باز گرداندند، و خود را مستحق لعنت خدا و ملائكه و همه مردم نمودند.<ref>غدير در قرآن، ج۲ ، ص۲۷.</ref>