۴٬۰۶۴
ویرایش
دشمنان اهل بیت و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
←سعد بن ابى وقاص و حديث غدير
| خط ۲۴۷: | خط ۲۴۷: | ||
'''ب)''' سعد - كه پس از قتل [[عثمان بن عفّان|عثمان]] با اميرالمؤمنين عليه السلام بيعت نكرد - در راه سفر مكه با دو نفر عراقى برخورد كرد. او پرسيد: على بن ابى طالب درباره من چه مى گويد؟ سپس چهار فضيلت بزرگ از فضايل اميرالمؤمنين عليه السلام را بر شمرد و گفت: اگر بخواهيد پنجمى را هم بگويم. دو نفر عراقى گفتند: مى خواهيم بگوئى. سعد گفت: با پيامبر صلى الله عليه و آله در حجة الوداع بوديم. در بازگشت در غدير خم پياده شد و دستور داد تا مناديش بين مردم ندا كند: {{متن عربی|مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاهُ، اَللَّهُمَّ والِ مَنْ والاهُ وَ عادِ مَنْ عاداهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ}}<ref>بحار الانوار: ج ۴۰ ص ۴۱.</ref> | '''ب)''' سعد - كه پس از قتل [[عثمان بن عفّان|عثمان]] با اميرالمؤمنين عليه السلام بيعت نكرد - در راه سفر مكه با دو نفر عراقى برخورد كرد. او پرسيد: على بن ابى طالب درباره من چه مى گويد؟ سپس چهار فضيلت بزرگ از فضايل اميرالمؤمنين عليه السلام را بر شمرد و گفت: اگر بخواهيد پنجمى را هم بگويم. دو نفر عراقى گفتند: مى خواهيم بگوئى. سعد گفت: با پيامبر صلى الله عليه و آله در حجة الوداع بوديم. در بازگشت در غدير خم پياده شد و دستور داد تا مناديش بين مردم ندا كند: {{متن عربی|مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاهُ، اَللَّهُمَّ والِ مَنْ والاهُ وَ عادِ مَنْ عاداهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ}}<ref>بحار الانوار: ج ۴۰ ص ۴۱.</ref> | ||
'''ب)''' معاويه به سفر حج آمده بود، و در آن سفر سعد به ديدن او آمد. در آنجا درباره اميرالمؤمنين عليه السلام سخن به ميان آمد، و از جمله سعد به معاويه گفت: من از پيامبر صلى الله عليه و آله شنيدم كه مى گفت: | '''ب)''' معاويه به سفر حج آمده بود، و در آن سفر سعد به ديدن او آمد. در آنجا درباره اميرالمؤمنين عليه السلام سخن به ميان آمد، و از جمله سعد به معاويه گفت: من از پيامبر صلى الله عليه و آله شنيدم كه مى گفت:{{متن عربی|من كنت مولاه فعلى مولاه}}<ref>احقاق الحق: ج ۳ ص ۳۲۴.</ref> | ||
=== طبرى و حديث غدير === | === طبرى و حديث غدير === | ||
در زمان طبرى مورخ معروف عامه، ابوبكر بن ابى داود درباره حديث غديرخم مطالب نادرستى گفته بود و اين خبر به طبرى رسيد. او در پاسخ به ابن ابى داود كتاب مستقلى درباره غدير نوشت و در آن صحت اسناد آن را ثابت كرد و مدارک لازم را ارائه داد.<ref>تاريخ الاسلام | در زمان طبرى مورخ معروف عامه، ابوبكر بن ابى داود درباره حديث غديرخم مطالب نادرستى گفته بود و اين خبر به طبرى رسيد. او در پاسخ به ابن ابى داود كتاب مستقلى درباره غدير نوشت و در آن صحت اسناد آن را ثابت كرد و مدارک لازم را ارائه داد.<ref>تاريخ الاسلام: ج ۲۳ ص ۲۸۳.</ref> | ||
=== عمر بن عبدالعزيز و حديث غدير === | === عمر بن عبدالعزيز و حديث غدير === | ||
| خط ۴۲۴: | خط ۴۲۴: | ||
آنان نيز تشنه و جگرسوخته و روسياه باز مى گردند در حالى كه قطره اى از حوض كوثر ننوشيده باشند. سپس رايت اميرالمؤمنين و قائدِ پيشانى سفيدان نزد من وارد مى شود... . | آنان نيز تشنه و جگرسوخته و روسياه باز مى گردند در حالى كه قطره اى از حوض كوثر ننوشيده باشند. سپس رايت اميرالمؤمنين و قائدِ پيشانى سفيدان نزد من وارد مى شود... . | ||
== دشمنان در خطبه غدير<ref>اسرار غدير: ص | == دشمنان در خطبه غدير<ref>اسرار غدير: ص ۲۱۵،۹۵،۵۰؛ ژرفاى غدير: ص ۱۰۴،۱۰۳؛ واقعه قرآنى غدير: ص ۹۸؛ غدير در قرآن: ج ۲ ص ۱۲، ۲۶ - ۳۲؛ سخنرانى استثنائى غدير: ص ۶۷، ۱۷۱ - ۱۷۸.</ref> == | ||
از آنجا كه [[اهل بیت علیهم السلام]] عصاره خلقت اند و خداوند تعالى ساير مخلوقات را به بركت ايشان و در سايه وجودشان آفريده است، لذا به همان اندازه كه محبت و ولايت آنان نزد پروردگار ارزش و اهميت دارد بغض و عداوت با اين والاترين مخلوقاتِ خداوند نيز نزد او گناهى نابخشودنى است و بى ارزش كننده همه خوبى هاست. | از آنجا كه [[اهل بیت علیهم السلام]] عصاره خلقت اند و خداوند تعالى ساير مخلوقات را به بركت ايشان و در سايه وجودشان آفريده است، لذا به همان اندازه كه محبت و ولايت آنان نزد پروردگار ارزش و اهميت دارد بغض و عداوت با اين والاترين مخلوقاتِ خداوند نيز نزد او گناهى نابخشودنى است و بى ارزش كننده همه خوبى هاست. | ||
| خط ۴۳۵: | خط ۴۳۵: | ||
در يک جمع بندى، بنيانه اى اساسى ولايت در [[خطبه غدیر]]، به گونه اى بنا نهاده شده كه درجات و جايگاه هر يک از آنها در اعتقاد معين باشد. | در يک جمع بندى، بنيانه اى اساسى ولايت در [[خطبه غدیر]]، به گونه اى بنا نهاده شده كه درجات و جايگاه هر يک از آنها در اعتقاد معين باشد. | ||
يكى از پايه هاى اعتقادى خطبه غدير بيان ارتباط | يكى از پايه هاى اعتقادى خطبه غدير بيان ارتباط ولایت با حب و بغض و مطالبى درباره دشمنان و مبغضين اهل بيت عليهم السلام است. | ||
گر چه محوريت خطبه غدير امر امامت و ولايت بود، ولى پيامبر صلى الله عليه و آله در خطبه غدير ۲۵ جمله هم در مورد دوستان و دشمنان اهل بيت عليهم السلام بيان داشتند. از جمله فرمودند: | گر چه محوريت خطبه غدير امر امامت و ولايت بود، ولى پيامبر صلى الله عليه و آله در خطبه غدير ۲۵ جمله هم در مورد دوستان و دشمنان اهل بيت عليهم السلام بيان داشتند. از جمله فرمودند: | ||
| خط ۴۶۹: | خط ۴۶۹: | ||
دشمنان اهل بيت عليهم السلام در خطبه غدير را با اين تقسيم بندى نيز مى توان بيان كرد: | دشمنان اهل بيت عليهم السلام در خطبه غدير را با اين تقسيم بندى نيز مى توان بيان كرد: | ||
پيامبر صلى الله عليه و آله در خطبه غدير، هم محک و معيارهاى دشمنى با اهل بيت عليهم السلام را - به عنوان | پيامبر صلى الله عليه و آله در خطبه غدير، هم محک و معيارهاى دشمنى با اهل بيت عليهم السلام را - به عنوان اتمام حجت - براى مردم مشخص كرده اند، و هم جزاى دشمنى و مخالفت با ايشان را بيان فرموده اند كه ذيلاً ذكر مى كنيم: | ||
=== انواع دشمنى با اهل بيت عليهم السلام === | === انواع دشمنى با اهل بيت عليهم السلام === | ||
| خط ۵۰۴: | خط ۵۰۴: | ||
عذاب شديدِ دائمى خواهند داشت و در آتش جهنم جاودانه خواهند بود. | عذاب شديدِ دائمى خواهند داشت و در آتش جهنم جاودانه خواهند بود. | ||
پس از پايان بخش سوم خطبه غدير و در ابتداى بخش چهارم خطبه، در حالى كه | پس از پايان بخش سوم خطبه غدير و در ابتداى بخش چهارم خطبه، در حالى كه امیرالمؤمنین علیه السلام را بر سر دست بلند كرده بود و پس از بيان: {{متن عربی|اَلا فَمَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاهُ}} فرمود: | ||
اللَّهُمَّ والِ مَنْ والاهُ وَ عادِ مَنْ عاداهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ: خدايا دوست بدار هر كس على را دوست بدارد، و دشمن بدار هر كس على را دشمن بدارد، و يارى كن هر كس على را يارى كند، و خوار كن هر كس على را خوار كند. | {{متن عربی|اللَّهُمَّ والِ مَنْ والاهُ وَ عادِ مَنْ عاداهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ}}: خدايا دوست بدار هر كس على را دوست بدارد، و دشمن بدار هر كس على را دشمن بدارد، و يارى كن هر كس على را يارى كند، و خوار كن هر كس على را خوار كند. | ||
در واقع حضرت با نشان دادن على عليه السلام و اشاره «هذا» به سوى او دقيق ترين معرفى خليفه پيامبر صلى الله عليه و آله صورت گرفت؛ و به دنبال آن پرچم دوستى و يارى او بر فراز غدير برافراشته شد. | در واقع حضرت با نشان دادن على عليه السلام و اشاره «هذا» به سوى او دقيق ترين معرفى خليفه پيامبر صلى الله عليه و آله صورت گرفت؛ و به دنبال آن پرچم دوستى و يارى او بر فراز غدير برافراشته شد. | ||
| خط ۵۱۴: | خط ۵۱۴: | ||
حضرت يازده جمله در اين باره فرمود كه شش جمله آن در توصيف اولياى اهل بيت عليهم السلام و پنج جمله در وصف اعداء بود. | حضرت يازده جمله در اين باره فرمود كه شش جمله آن در توصيف اولياى اهل بيت عليهم السلام و پنج جمله در وصف اعداء بود. | ||
در جمله اول آيه ۱۱۲ سوره انعام | در جمله اول آيه ۱۱۲ سوره انعام {{متن قرآن|وَ كَذلِكَ جَعَلْنا لَكُلِّ نَبِىٍّ عَدُوّاً شَياطينَ الاِنْسِ وَ الْجِنِّ يُوحى بَعْضُهُمْ اِلى بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُوراً}}را در كلام خود آورد و فرمود: | ||
«دشمنان امامان سفيهان گمراهى هستند كه برادران شياطين اند، و سخنان باطل ظاهر فريب را از روى غرور به يكديگر مى رسانند». | «دشمنان امامان سفيهان گمراهى هستند كه برادران شياطين اند، و سخنان باطل ظاهر فريب را از روى غرور به يكديگر مى رسانند». | ||
در جمله دوم مستقيماً آيه ۲۲ سوره مجادله را در وصف آنان قرائت كرد كه مى فرمايد: | در جمله دوم مستقيماً آيه ۲۲ سوره مجادله را در وصف آنان قرائت كرد كه مى فرمايد: {{متن قرآن|لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَومِ الْآخَرِ...}} و مفهوم آن چنين بود كه دوستى خدا با دوستى دشمنان خدا جمع نمى شود. | ||
حضرت با اين آيه شرط [[برائت]] از دشمنان را براى قبول ولايت قرار داد، و متقابلاً پاداش و نشان بزرگترى را به اولياى اهل بيت عطا فرمود. | حضرت با اين آيه شرط [[برائت]] از دشمنان را براى قبول ولايت قرار داد، و متقابلاً پاداش و نشان بزرگترى را به اولياى اهل بيت عطا فرمود. | ||
| خط ۵۲۴: | خط ۵۲۴: | ||
در جمله سوم تا ششم پيامبر صلى الله عليه و آله آياتى در وصف اولياى اهل بيت عليهم السلام آورد، و از جمله هفتم باز هم توصيف دشمنان اهل بيت را بيان نمود. | در جمله سوم تا ششم پيامبر صلى الله عليه و آله آياتى در وصف اولياى اهل بيت عليهم السلام آورد، و از جمله هفتم باز هم توصيف دشمنان اهل بيت را بيان نمود. | ||
ابتدا به آيه ۱۲ سوره انشقاق | ابتدا به آيه ۱۲ سوره انشقاق {{متن قرآن|فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُوراً وَ يَصْلى سَعيراً}}اشاره كرده فرمود: | ||
«بدانيد كه دشمنان امامان كسانى اند كه شعله هاى آتش را بر تن خود خواهند يافت». | «بدانيد كه دشمنان امامان كسانى اند كه شعله هاى آتش را بر تن خود خواهند يافت». | ||
جمله هشتم نيز درباره دشمنان بود كه آيه ۷ سوره ملک | جمله هشتم نيز درباره دشمنان بود كه آيه ۷ سوره ملک {{متن قرآن|اِذا اُلْقُوا فيها سَمِعُوا لَها شَهيقاً وَ هِىَ تَفُورُ}} و آيه ۱۲ سوره فرقان: | ||
{{متن قرآن|اِذا رَأَتْهُمْ مِنْ مَكانٍ بَعيدٍ سَمِعُوا لَها تَغَيُّظاً وَ زَفيراً}} كنار هم قرار داده شد و حضرت فرمود: «بدانيد كه دشمنان ايشان كسانى اند از جهنم در حالى كه مى جوشد صداى وحشتناكى مى شنوند و شعله كشيدن آن را مى بينند». | |||
جمله نهم وصف قرآنى دشمنان اهل بيت عليهم السلام را ادامه داده، و با قرائت كامل آيه ۳۸ سوره اعراف: | جمله نهم وصف قرآنى دشمنان اهل بيت عليهم السلام را ادامه داده، و با قرائت كامل آيه ۳۸ سوره اعراف: | ||
{{متن قرآن|كُلَّما دَخَلَتْ اُمَّةٌ لَعَنَتْ اُخْتَها حَتّى اِذا ادّارَكُوا فيها جَميعاً...}} ادامه يافت، كه مفهوم آن لعنت دشمنان اهل بيت عليهم السلام به يكديگر و مضاعف شدن عذاب آنان در آخرت بود. | |||
جمله دهم درباره دشمنان نيز با آوردن آيه ۸ تا ۱۱ سوره ملک: | جمله دهم درباره دشمنان نيز با آوردن آيه ۸ تا ۱۱ سوره ملک: | ||
{{متن قرآن|تَكادُ تَمَيَّزُ مِنَ الْغَيْظِ كُلَّما اُلْقِىَ فيها فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُها اَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذيرٌ...}} ادامه يافت. منظور از اين آيات آن بود كه دشمنان اهل بيت عليهم السلام در جهنم مورد سؤال و ملامت قرار خواهند گرفت كه آيا كسى شما را يادآور نشد؟ و آنان اعتراف مى كنند كه گوش فرا نداديم، و اين گرفتارى حاصل سرپيچى خود ماست. | |||
آخرين جمله درباره دوستان اهل بيت عليهم السلام بود كه آيه ۱۲ سوره ملک: | آخرين جمله درباره دوستان اهل بيت عليهم السلام بود كه آيه ۱۲ سوره ملک: {{متن قرآن|اِنَّ الَّذينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ، لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ اَجْرٌ كَبيرٌ}}مورد استناد قرار گرفت و حضرت فرمود: | ||
«بدانيد كه اولياء و دوستان امامان معصوم كسانى هستند كه از پروردگارشان مى ترسند (بدون آنكه او را ببينند) به خاطر ايمانى كه به غيب دارند. براى آنان مغفرت و اجر بزرگ است. اى مردم، چقدر فاصله است بين شعله هاى آتش و اجر بزرگ»!! | «بدانيد كه اولياء و دوستان امامان معصوم كسانى هستند كه از پروردگارشان مى ترسند (بدون آنكه او را ببينند) به خاطر ايمانى كه به غيب دارند. براى آنان مغفرت و اجر بزرگ است. اى مردم، چقدر فاصله است بين شعله هاى آتش و اجر بزرگ»!! | ||
| خط ۵۵۲: | خط ۵۵۲: | ||
پيامبر صلى الله عليه و آله در مورد دوست و دشمن اهل بيت عليهم السلام در قرآن، در خطبه غدير مى فرمايد: | پيامبر صلى الله عليه و آله در مورد دوست و دشمن اهل بيت عليهم السلام در قرآن، در خطبه غدير مى فرمايد: | ||
مَعاشِرَ النّاسِ، عَدُوُّنا مَنْ ذَمَّهُ اللَّه وَ لَعَنَهُ، وَ وَلِيُّنا كُلُّ مَنْ مَدَحَهُ اللَّه وَ احَبَّهُ: | {{متن عربی|مَعاشِرَ النّاسِ، عَدُوُّنا مَنْ ذَمَّهُ اللَّه وَ لَعَنَهُ، وَ وَلِيُّنا كُلُّ مَنْ مَدَحَهُ اللَّه وَ احَبَّهُ}}: | ||
اى مردم، دشمن ما كسى است كه خداوند او را مورد مذمت و [[لعن]] قرار داده، و دوست ما هر كسى است كه [[خداوند]] او را مدح نموده و دوست بدارد.<ref>اسرار غدير: ص ۱۵۳ بخش ۷.</ref> | اى مردم، دشمن ما كسى است كه خداوند او را مورد مذمت و [[لعن]] قرار داده، و دوست ما هر كسى است كه [[خداوند]] او را مدح نموده و دوست بدارد.<ref>اسرار غدير: ص ۱۵۳ بخش ۷.</ref> | ||
| خط ۵۶۸: | خط ۵۶۸: | ||
در اينجا ضرورى به نظر مى رسد مواردى از آيات ذم و [[لعن]] خداوند را مورد مطالعه قرار دهيم تا دريابيم پيامبر صلى الله عليه و آله از فراز منبر غدير كدامين دور دست ها را زير نظر دارد و كدام سو را به مسلمين نشان مى دهد. | در اينجا ضرورى به نظر مى رسد مواردى از آيات ذم و [[لعن]] خداوند را مورد مطالعه قرار دهيم تا دريابيم پيامبر صلى الله عليه و آله از فراز منبر غدير كدامين دور دست ها را زير نظر دارد و كدام سو را به مسلمين نشان مى دهد. | ||
چند نمونه از آيات حاكى از لعنت كتمان كنندگان، كافران، طرفداران [[جبت و طاغوت]]، مفسدين فى الارض، | چند نمونه از آيات حاكى از لعنت كتمان كنندگان، كافران، طرفداران [[جبت و طاغوت]]، مفسدين فى الارض، شجره ملعونه، اذيت كنندگان خدا و رسول، [[منافقین]] و مشركين، چنين است: | ||
==== الف) لعنتِ كتمان كنندگان ==== | ==== الف) لعنتِ كتمان كنندگان ==== | ||
{{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ ما أَنْزَلْنا مِنَ الْبَيِّناتِ وَ الْهُدى مِنْ بَعْدِ ما بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِى الْكِتابِ، أُولئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّه وَ يَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ}}<ref>بقره / ۱۵۹.</ref>: | |||
«كسانى كه [[کتمان]] مى كنند آنچه از دليل هاى محكم و هدايت نازل كرديم بعد از آن كه آن ها را براى مردم در قرآن تبيين نموديم، اينان كسانى اند كه خدا آنان را لعنت مى كند و لعنت كنندگان لعنتشان مى نمايند». | «كسانى كه [[کتمان]] مى كنند آنچه از دليل هاى محكم و هدايت نازل كرديم بعد از آن كه آن ها را براى مردم در قرآن تبيين نموديم، اينان كسانى اند كه خدا آنان را لعنت مى كند و لعنت كنندگان لعنتشان مى نمايند». | ||
| خط ۵۷۸: | خط ۵۷۸: | ||
==== ب) لعنتِ كافران ==== | ==== ب) لعنتِ كافران ==== | ||
{{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ ماتُوا وَ هُمْ كُفَّارٌ، أُولئِكَ عَلَيْهِمْ لَعْنَةُ اللَّه وَ الْمَلائِكَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِينَ}}<ref>بقره / ۱۶۱.</ref>: | |||
«كسانى كه كافر شدند و با كفرشان از دنيا رفتند، لعنت [[خداوند|خدا]] و [[ملائکه]] و همه مردم بر آنان باد». | «كسانى كه كافر شدند و با كفرشان از دنيا رفتند، لعنت [[خداوند|خدا]] و [[ملائکه]] و همه مردم بر آنان باد». | ||