حَبطِ اعمال: تفاوت میان نسخه‌ها

== آيه «يَمُنُّونَ عَلَيْكَ أَنْ أَسْلَمُوا . قُلْ لا تَمُنُّوا عَلَىَّ إِسْلامَكُمْ . بَلِ اللَّه يَمُنُّ عَلَيْكُمْ...»<ref>حجرات /  ۱۷؛ غدير در قرآن: ج ۲ ص ۲۸۰ - ۲۸۶.</ref> ==

{{متن قرآن|ذلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا ما أَسْخَطَ اللَّه وَ كَرِهُوا رِضْوانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمالَهُمْ}}<ref>محمد/  ۲۸.</ref>: «اين بدان جهت است كه آنان پيروى كردند از آنچه خدا را ناراضى مى‏ كند و رضايت او را نخواستند، خدا هم اعمال آنان را ساقط كرد».

(خ ل:) {{متن عربی|لا تَمُنُّوا عَلَى اللَّه اسْلامَكُمْ فَيَسْخَطَ عَلَيْكُمْ وَ يُصيبَكُمْ بِعَذابٍ مِنْ عِنْدِهِ}} ( ج: ) {{متن عربی|وَ يَبْتَلِيَكُمْ بِسَوْطِ عَذابٍ انَّهُ لَبِالْمِرْصادِ}}:

آيه اول {{متن قرآن|لا تَمُنُّوا عَلَىَّ إِسْلامَكُمْ}}در كلام حضرت - طبق نسخه‏ هاى مختلف - به سه گونه تضمين شده است: در نسخه «ب» با افزودن «ب» در كلمه {{متن عربی|بِاسْلامِكُمْ}} و افزودن جمله {{متن عربی|بَلْ لا تَمُنُّوا عَلَى الله}} بعد از آن آمده است.

در نسخه‏ هاى «الف» و «ج» به جاى {{متن قرآن|عَلَىَّ}} كلمه {{متن عربی|عَلَى الله}} آورده شده است. در نسخه ‏هاى «ه» و «و» به جاى{{متن قرآن|اسْلامَكُمْ}} كلمه {{متن عربی|فينا}} آمده و بعد از آن در نسخه «ه» {{متن عربی|ما لا يُطيعُكُمُ الله}} و در نسخه «و» {{متن عربی|وَ لا يُطيعُكُمُ الله}} افزوده شده، و كلمه {{متن قرآن|عَلَىَّ}}نيز به صورت {{متن عربی|عَلَى الله}}ذكر گرديده است.

آيه دوم{{متن قرآن|اتَّبَعُوا ما أَسْخَطَ الله وَ كَرِهُوا رِضْوانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمالَهُمْ}} به صورت اقتباس كامل و تبديل غايب به مخاطب در كلام حضرت با عبارت {{متن عربی|فَيُحْبِطَ عَمَلَكُمْ وَ يَسْخَطَ عَلَيْكُمْ}} آمده كه در برخى نسخه‏ ها فقط {{متن عربی|يَسْخَطَ عَمَلَكُمْ}} ذكر شده است».

آيه سوره {{متن قرآن|الرَّحْمَٰنُ}} ادامه می يابد كه سلطان پروردگار و عجز جن و انس را مطرح می فرمايد، و اينكه جن و انس نمی توانند بدون اجازه و قدرت الهى از آفاق آسمان و زمين نفوذ كنند، تا به اين آيه می ‏رسد كه اگر آتش و مسّ گداخته بر سر شما بريزد نمی ‏توانيد آن را از خود دور كنيد.

جالب اينكه در برخى نسخه ‏ها با صراحت كامل و با عبارتى ظريف اين مهم را به ميان آورده و مى ‏فرمايد: {{متن عربی|لا تَمُنُّوا عَلَى اللَّه فينا ما لا يُطيعُكُمُ اللَّه}} و مى‏ بينيم كه به جاى {{متن قرآن|اسْلامَكُمْ}} كلمه {{متن عربی|فينا}} را آورده است. يعنى درباره ما اهل‏ بيت، يا درباره امر [[خلافت]] ما اهل‏ بيت بر خدا منت مگذاريد، و سپس افزوده كه «خدا در اين باره سخن شما را نخواهد پذيرفت».  

امیرالمؤمنین علیه السلام در سوابق و فضايل و فداكارى و عمل به فرامين اسلام و اوامر پيامبر صلى الله عليه و آله قابل مقايسه با هيچ كس نبود، و آنچه داشت در زيباترين جلوه اخلاص تقديم درگاه الهى نموده بود، ولى با اين همه وقتى ديد مردم با پيش كشيدن سوابق خود تصميم بر هم زدن دين خدا و ولايت الهى دارند، از همان نقطه در مقابل مردم ايستاد و فضايل و سوابق خود را مطرح كرد تا آنان را متوجه اين نكته كند كه اگر فضايل و سوابق دليل تقدم و كسب حقوق است هيچ كس بر من تقدم ندارد، و در عين حال من منت خدا را دارم نه اينكه بر خدا منت گذارم، و اگر نبود كه خداوند مرا به اين مقام منصوب فرموده، خود را براى به دست آوردن آن جلو نمى‏ انداختم و در پى آن نبودم.<br />مجموع آنچه پيامبر صلى الله عليه وآله درباره علت و كيفيت نصب خليفه از سوى خدا در خطابه غدير فرموده، وقتى در كنار اين فراز كه شامل آيه {{متن قرآن|لا تَمُنُّوا عَلَىَّ إِسْلامَكُمْ بَلِ اللَّه يَمُنُ عَلَيْكُمْ أَنْ هَداكُمْ لِلْإِيمانِ}}قرار بگيرد، اين نتيجه را به ما يادآور مى‏ شود كه امر خلافت مانند اصل اسلام جزء فرامينى است كه از سوى خداوند براى صلاح دنيا و آخرت مردم آمده است.

'''تازيانه عذاب'''، از آنجا كه مورد تازيانه عذاب در آيه قرآن عذاب‏ هايى است كه در دنيا بر سر طاغيان و سركشان در پيشگاه پروردگار نازل شده، لذا معناى اين فراز از خطبه كه بعد از {{متن قرآن|شُواظٌ مِنْ نارٍ وَ نُحاسٌ}}ذكر شده باز مى‏ گردد به اينكه منت گذاران بر خداوند در دنيا هم بايد منتظر عذاب الهى باشند كه همچون شلاقى بر سرشان فرود مى‏ آيد.

  يكى از نقشه ‏هاى منافقين ضد غدير پيشنهاد شركت در [[خلافت]] و ولایت پس از اتمام خطبه غدير بود، كه خداوند هم اين آيه را نازل كرد:<br />{{متن قرآن|وَ لَقَدْ أُوحِىَ إِلَيْكَ وَ إِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِينَ. بَلِ اللَّه فَاعْبُدْ وَ كُنْ مِنَ الشَّاكِرِينَ}}<ref>زمر/۶۶،۶۵ .</ref>:

«به تو وحى شده و به آنان كه قبل از تو بودند كه اگر شريك نمايى عمل تو ساقط مى‏ شود و از زيانكاران خواهى بود. بلكه خدا را عبادت كن و از شكر گزاران باش».

{{متن قرآن|وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ}}درباره شريک قرار دادن در خلافت هم مى‏ فرمايد:{{متن قرآن|لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِينَ}}

در اين باره مى‏ توان ۲۱ عنوان از آيات غدير استخراج نمود، كه يكى از آنها «روز سقوط اعمال دشمن» است:<br /> غدير روزى بود كه دشمنان غدير به آن زن بنى ‏اسرائيلى تشبيه شدند كه رشته ‏هاى خود را پنبه مى‏ كرد، و اينان با انكار ولايت همه پايه ‏هاى ساخته عمر خود را ويران كردند تا آنجا كه مصداق اين آيه شدند: {{متن قرآن|كَالَّتِى نَقَضَتْ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْكاثاً}}<ref>نحل /  ۹۲.</ref>