آيات ۲۲ تا ۲۸ محمد و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

=== روايت دوم ===

[[امام صادق ‏عليه السلام]] در حديثى نزول آیات ۲۲ تا ۲۶ سوره محمد را در مورد پيمان اهل صحيفه ذكر مى‌كند: خداوند در غدير خم آنان را بر خودشان شاهد قرار داد، در حالى كه مى‏‌گفتند: اگر محمد از دنيا رفت خلافت را به آل محمد باز نمى‏‌گردانيم و خمس را به آنان نمى‏‌دهيم». خداوند اين آيات را نازل كرد: {{قرآن|فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ ...}} تا آيه {{قرآن|سَوَّلَ لَهُمْ وَ أَمْلى لَهُمْ}}.<ref>شرح الاخبار، ج۲، ص۳۵۱، ح۷۰۷.</ref>

در روايت ديگرى آمده است: آن گروه در كعبه با يكديگر اتفاق كردند كه اگر محمد از دنيا رفت هيچ‌یک از خاندانش خلافت را به‌دست نگيرد. در واقع آنان پشتيبان [[بنی امیه|بنى‏‌اميه]] بودند در آنچه انجام دادند. بنی‌امیه به آنان گفتند: به خدا قسم، دستورات شما را اطاعت نمى‌‏كنيم مگر آنكه چيزى از خمس به آنان نرسد؛ چرا كه گمان مى‏‌كردند خمس براى آنان است. خداوند در اينجا آيه نازل كرد: {{قرآن|إِنَّ الَّذِينَ ارْتَدُّوا عَلى أَدْبارِهِمْ مِنْ بَعْدِ ما تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى ...}}. بنابراين آيه درباره بنى‌اميه و [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبكر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] و [[ابوعبیده جرّاح|ابوعبيده]] نازل شده است. بعد از آن آيه بعدى نازل شد: {{قرآن|فَكَيْفَ إِذا تَوَفَّتْهُمُ الْمَلائِكَةُ ...}}.<ref>غدیر در قرآن، ج۱، ص۲۶۹.</ref>

=== روايت چهارم ===

در روايت ديگرى شيطنت عمر مطرح شده كه گرداننده اصلى برنامه [[صحیفه ملعونه اول|صحیفه]] و [[سقیفه]] بود. از يک سو زمينه را آماده مى‏‌كرد و از سوى ديگر فكر آنان را به اين جهت سوق مى‏‌داد كه بر هم زدن برنامه پيامبر صلى الله عليه و آله كار آسانى است. اين دو نكته در اين حديثی بيان شده است: {{قرآن|إِنَّ الَّذِينَ ارْتَدُّوا عَلى أَدْبارِهِمْ مِنْ بَعْدِ ما تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى}} درباره كسانى نازل شده كه عهد اميرالمؤمنين‏ عليه السلام را شكستند. {{قرآن|الشَّيْطانُ سَوَّلَ لَهُمْ}}، يعنى شيطان كار را براى آنان سهل و آماده مى‌‏كرد و او عمر بود. {{قرآن|وَ أَمْلى لَهُمْ}} يعنى براى آنان جلوه مى‌‏داد كه از آنچه محمد مى‏‌گويد هيچ كدام عملى نخواهد شد. {{قرآن|ذلِكَ بِأَنَّهُمْ قالُوا لِلَّذِينَ كَرِهُوا ما نَزَّلَ اللَّه}} يعنى آنچه خدا درباره اميرالمؤمنين‏ عليه السلام نازل كرده خوش نداشتند. {{قرآن|سَنُطِيعُكُمْ فِى بَعْضِ الْأَمْرِ}}، بنى‌اميه را به پيمان خود دعوت كردند كه خلافت را بعد از پيامبر صلى الله عليه و آله براى ما نگذارند و چيزى از خمس به ما ندهند و گفتند: اگر خمس را به آنان بدهيم غنيمتى براى آنان خواهد بود. {{قرآن|سَنُطِيعُكُمْ فِى بَعْضِ الْأَمْرِ}} يعنى خمس را به بنى‏‌هاشم ندهيد. {{قرآن|وَ اللَّه يَعْلَمُ إِسْرارَهُمْ}} خدا اين كارهاى پنهانى آنان را مى‌داند.<ref>تفسير القمى، ج۲، ص۳۰۸؛ بحار‌الانوار، ج۳۰، ص۱۶۳.</ref>