آيات ۲۲ تا ۲۸ محمد و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

{{قرآن|فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِى الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَكُمْ}}: اصحاب صحيفه با روى گرداندن از ولايت اميرالمؤمنين‏ عليه السلام دو پايه اساسى جهنم را در زمين بر قرار كردند: يكى فساد در زمين و ديگرى قطع رحم با پيامبر صلى الله عليه و آله و دشمنى با اهل ‏بيت او. بايد گفت: وقتى هدف خدا و رسول از برنامه غدير اصلاح زمين و محبت آل محمد عليهم السلام است، سر باز زدن از چنين برنامه‏‌اى مساوى با فساد در زمين و دشمنى آل محمد عليهم السلام خواهد بود. در روزى كه اميرالمؤمنين ‏عليه السلام را براى بيعت اجبارى با [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبكر]] بردند، [[سلمان فارسی(محمّدی)|سلمان]] به عمر گفت: «من شهادت می‌دهم كه در بعضى از كتاب‌‏هاى نازل‌شده خداوند خوانده‌‏ام كه تو با اسم و صفتت يكى از درهاى جهنم هستى».<ref>كتاب سليم بن قیس الهلالی، ص۴۶-۴۷.</ref> احاديث بسيارى وارد شده درباره اينكه تمام گناهان امت و هر ظلمى انجام شود و خون به ناحقى ريخته شود بر عهده ابوبكر و عمر است.<ref>برای اطلاع بیشتر نگاه کنید: غدير در قرآن، ج۲، ص۳۹۶-۳۹۹.</ref>

=== دوم: اصحاب صحيفه ملعونند ===

{{قرآن|أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّه}}: يكى از موارد صريح لعنت خداوند بر بانيان غصب خلافت همين آيه است كه ارتباط آن با اصحاب صحيفه اين مطلب را روشن مى‌‏نمايد. اگر تمام لعنت‌شده‏‌هاى عالم را در نظر گرفته شوند ملعون‏‌تر از اين گروه كسى نخواهد بود؛ چرا كه بزرگى جرم آنان استحقاق لعنت آنان را بيشتر مى‏‌كند. [[امام سجاد عليه السلام]] درباره آنان فرمود: {{متن عربی|عَلَيْهِما لَعْنَةُ اللَّه بِلَعَناتِهِ كُلِّها|ترجمه=بر آنان لعنت خدا باد به همه انواع لعن پروردگار}}.<ref>بحارالانوار، ج۳۰، ص۱۴۵، ح۱.</ref> اگر همه امت اسلام (گمراه یا هدایت‌شده) تا روز قيامت اصحاب صحيفه را به خاطر ایجاد انحراف نفرين كنند، باز هم جاى لعنت دارند. اميرالمؤمنين‏ عليه السلام در این باره چنين بيان فرموده است:{{متن عربی| لَوْ انَّ هذِهِ الامَّةِ قامَتْ عَلى ارْجُلِها عَلَى التُّرابِ وَ وَضَعَتِ الرِّمادَ عَلى رُؤُوسِها وَ تَضَرَّعَتْ الَى اللَّه وَ دَعَتْ الى يَوْمِ الْقِيامَةِ عَلى مَن اضَلَّهُمْ وَ صَدَّهُمْ عَنْ سَبيلِ اللَّه وَ دَعاهُمْ الَى النّارِ وَ عَرَضَهُمْ لِسَخَطِ رَبِّهِمْ وَ اوْجَبَ عَلَيْهِمْ عَذابَهُ بِما اجْرَمُوا الَيْهِمْ لَكانُوا مُقَصِّرينَ فى ذلِك|ترجمه=اگر اين امت تا روز قيامت سر پا روى خاک بايستند و خاكستر بر سر بريزند و به درگاه خدا زارى كنند و نفرين نمايند كسانى را كه آنان را گمراه كردند و از راه خدا مانع شدند و آنان را به‌سوى آتش كشانيدند و در معرض نارضايتى پروردگارشان قرار دادند و عذاب خدا را بر آنان واجب كردند -به‌خاطر جرم‌‏هايى كه نسبت به آنان روا داشتند- با اين همه، در نفرين خود كوتاهى كرده‏‌اند}}.<ref>كتاب سليم بن قیس الهلالی، ص۱۱۴.</ref>