۴٬۰۶۴
ویرایش
آيه ۲۹ ق و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
←ما يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَىَّ وَ ما أَنَا بِظَلاّمٍ لِلْعَبِيدِ [1]
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
هر كس از پيروان راستين پيامبر صلى الله عليه و آله به فاصله چند روز از شهادت آن حضرت وارد مسجد مىشد و ابوبكر را بر منبر مى ديد، بى اختيار مى گفت: | هر كس از پيروان راستين پيامبر صلى الله عليه و آله به فاصله چند روز از شهادت آن حضرت وارد مسجد مىشد و ابوبكر را بر منبر مى ديد، بى اختيار مى گفت: | ||
انَسيتَ امْ تَناسَيْتَ! اى ابوبكر، آيا فراموش كرده اى يا خود را به فراموشى زده اى؟<ref>بحار الانوار: ج ۲۸ ص | {{متن عربی|انَسيتَ امْ تَناسَيْتَ}}! اى ابوبكر، آيا فراموش كرده اى يا خود را به فراموشى زده اى؟<ref>بحار الانوار: ج ۲۸ ص ۲۱۲؛ الاحتجاج: ج ۱ ص ۱۰۱.</ref> | ||
اين خطاب در واقع به همه دار و دسته [[سقیفه]] بود كه برخوردشان با اميرالمؤمنين عليه السلام به گونه اى بود كه گويا اصلاً او را نمى شناسند و سوابق او را نمى دانند. | اين خطاب در واقع به همه دار و دسته [[سقیفه]] بود كه برخوردشان با اميرالمؤمنين عليه السلام به گونه اى بود كه گويا اصلاً او را نمى شناسند و سوابق او را نمى دانند. | ||
| خط ۱۰۴: | خط ۱۰۴: | ||
به خدا قسم، اگر اين امت تا روز قیامت بر روى پاهايشان روى خاک بايستند و خاكستر بر سر بريزند و به درگاه خداوند زارى نمايند و نفرين نمايند كسانى را كه آنان را گمراه كردند و از راه خدا مانع شدند و به آتش جهنم دعوتشان كردند و آنان را در معرض نارضايتى پروردگارشان قرار دادند و با جرمى كه مرتكب شدند عذاب خدا را بر آنان واجب نمودند، باز هم در اين لعنت و نفرين كوتاهى كرده اند!<ref>كتاب سليم: ص ۲۵۰.</ref> | به خدا قسم، اگر اين امت تا روز قیامت بر روى پاهايشان روى خاک بايستند و خاكستر بر سر بريزند و به درگاه خداوند زارى نمايند و نفرين نمايند كسانى را كه آنان را گمراه كردند و از راه خدا مانع شدند و به آتش جهنم دعوتشان كردند و آنان را در معرض نارضايتى پروردگارشان قرار دادند و با جرمى كه مرتكب شدند عذاب خدا را بر آنان واجب نمودند، باز هم در اين لعنت و نفرين كوتاهى كرده اند!<ref>كتاب سليم: ص ۲۵۰.</ref> | ||
از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت شده است که فرمود: | |||
«جبرئیل مرا از سوی پروردگارم فرمود: هرکس بداند شایسته‌ی پرستشی جز من نیست و نیز بداند که محمّد صلی الله علیه و آله بنده‌ی من و فرستاده‌ی من است و علیّ‌بن‌ابی‌طالب علیه السلام خلیفه‌ی من و امامانی که از نژاد اویند حجّت‌های من هستند، او را به رحمت خود وارد بهشت می‌سازم و با گذشت خود از آتش دوزخ نجاتش می‌دهم و همسایگی خود را بر او روا می‌دارم و کرامتم را بر او واجب و نعمتم را بر او تمام می‌نمایم و او را از خاصّان و خالصان خویش قرار می‌دهم، اگر مرا صدا زند پاسخ گویم و اگر بخواند اجابت می‌کنم و اگر سؤال کند عطا می‌نمایم و اگر خاموش باشد بدو آغاز می‌کنم و اگر بد کند به او مهر می‌ورزم و اگر از من گریزد او را می‌خوانم و اگر بازگردد می‌پذیرم و اگر خانه‌ام را بکوبد باز می‌نمایم. | |||
امّا کسی که به خدایی من و اینکه غیر از من شایسته‌ی پرستشی نیست گواهی ندهد یا خدایی مرا بپذیرد ولی به بندگی و رسالت محمّد صلی الله علیه و آله اعتراف ننماید یا اینکه او را هم اقرار کند ولی خلافت علیّ‌بن‌ابی‌طالب علیه السلام را قبول نکند یا به آن هم گواهی دهد ولی امامانی را که از نژاد و فرزندان اویند حجّت من نداند نعمت مرا انکار کرده و آیات و کتاب‌های مرا کافر شده، اگر آهنگ من کند پرده آویزم و اگر از من سؤال کند محرومش می‌نمایم و اگر مرا صدا زند ندایش را نمی‌شنوم و اگر بخواند دعایش را گوش نمی‌دهم و اگر امیدوارم شود ناامیدش می‌سازم و این کیفری است که از من می‌بیند {{متن قرآن|وَ ما أَنَا بِظَلّامٍ لِلْعَبِيدِ}}:و من هرگز به بندگان ستم نخواهم كرد.<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۷۲؛ بحارالأنوار، ج۲۷، ص۱۱۸ ۱۱۸</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:قرآن و غدیر]] | [[رده:قرآن و غدیر]] | ||