۴٬۰۶۴
ویرایش
آيه ۴۳ اعراف و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
←تحليل اعتقادى
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== «وَ نَزَعْنا ما فِى صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ تَجْرِى مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهارُ وَ قالُوا الْحَمْدُ للَّه...»<ref>اعراف / | == «وَ نَزَعْنا ما فِى صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ تَجْرِى مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهارُ وَ قالُوا الْحَمْدُ للَّه...»<ref>اعراف/۴۳؛ غدير در قرآن: ج ۲ ص ۲۲۶،۲۲۵.</ref> == | ||
غدير همان اندازه كه يک اعتقاد بود يک دستور نيز بود. دستورى به گستردگى جوانب مختلف آن، كه مجموعه اى از [[ایمان]] و اطاعت و پيمان در يک سو و حمد و سپاس و تشكر از اين نعمت در سوى ديگرِ آن به چشم مى خورد. | غدير همان اندازه كه يک اعتقاد بود يک دستور نيز بود. دستورى به گستردگى جوانب مختلف آن، كه مجموعه اى از [[ایمان]] و اطاعت و پيمان در يک سو و حمد و سپاس و تشكر از اين نعمت در سوى ديگرِ آن به چشم مى خورد. | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
* اول: ما نه تنها بايد [[ولایت ائمه علیهم السلام|ولایت اهل بیت علیهم السلام]] را بپذيريم، كه بايد سپاسگزار اين نعمت باشيم. | * اول: ما نه تنها بايد [[ولایت ائمه علیهم السلام|ولایت اهل بیت علیهم السلام]] را بپذيريم، كه بايد سپاسگزار اين نعمت باشيم. | ||
* دوم:خدا اين نعمت را به ما ارزانى داشته و از اين لطف خاص او براى هميشه بايد شاكر باشيم. | * دوم:خدا اين نعمت را به ما ارزانى داشته و از اين لطف خاص او براى هميشه بايد شاكر باشيم. | ||
* سوم: اگر خداوند ما را به اين نعمت هدايت نمى كرد خودمان هدايت نمى شديم، و اين سپاس دو چندان را اقتضا مى كند. | * سوم: اگر خداوند ما را به اين نعمت هدايت نمى كرد خودمان هدايت نمى شديم، و اين سپاس دو چندان را اقتضا مى كند. در تفسیر اهل بیت علیهم السلام ذیل آیه شریفه{{متن قرآن|وَ نَزَعْنا ما في صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ تَجْري مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهارُ وَ قالُوا الْحَمْدُ لِلهِ الَّذي هَدانا لِهذا وَ ما كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللهَُ لَقَدْ جاءَتْ رُسُلُ رَبِّنا بِالْحَقِّ وَ نُودُوا أَنْ تِلْكُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوها بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ}} روایاتی نقل شده است. از جمله: | ||
* در روایتی آمده است: عبدالله‌بن‌خلیل از امام علی علیه السلام درمورد آیه: {{متن قرآن|وَ نَزَعْنا ما فِی صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍ}} نقل می‌کند که فرمود: «درباره‌ی ما نازل شده است».<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۵، ص۱۲۸؛ بحار الأنوار، ج۲۴، ص۲۵۷؛ المناقب، ج۴، ص۳۳۰؛ شواهد التنزیل، ج۱، ص۲۶۶</ref> از امام صادق علیه السلام روایت شده است: چون روز قیامت شود، پیغمبر صلی الله علیه و آله و امیرالمؤمنین علیه السلام و امامان علیهم السلام از فرزندان او را فرامی‌خوانند و آن‌ها برای [رسیدگی به حساب و شفاعت] مردم منصوب می‌شوند، چون شیعیانشان آن‌ها را ببینند، گویند: {{متن قرآن|الحَمْدُ لِلهِ الَّذِی هَدانا لِهذا وَ ما کُنَّا لِنَهْتَدِیَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللهُ}} یعنی خدا ما را به ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام و امامان علیهم السلام از فرزندانش رهبری فرمود.<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۵، ص۱۳۰؛الکافی، ج۱، ص۴۱۸؛ بحار الأنوار، ج۲۴، ص۱۵۲؛الصراط المستقیم، ج۲، ص۱۱۱.</ref> در روایتی دیگر آمده است: ابوذر غفاری از سلمان فارسی پرسید: «ای اباعبدالله! معرفت امیرالمؤمنین علیه السلام به نورانیّت چگونه است»؟ [تا اینجا که] سلمان گوید: از امیرالمؤمنین علیه السلام پرسیدیم: «چه چیز به شما داده که بهتر از همه‌ی این‌ها است». فرمود: «ما را از اسم اعظم مطلّع نموده که اگر بخواهیم آسمان‌ها و زمین و بهشت و جهنّم را از جای برکنیم به آسمان ببریم و به زمین بزنیم به مغرب و مشرق می‌رویم و منتهی به عرش می‌شویم در آنجا در مقابل خدا می‌نشینیم و همه چیز مطیع ما هستند؛ حتّی آسمان‌ها و زمین و شمس و قمر و ستارگان و کوه‌ها و درخت‌ها و جنبندگان و دریاها و بهشت و جهنّم مطیع ما هستند. این مقام را خداوند به‌واسطه‌ی اسم اعظم که عنایت نموده به ما بخشیده است؛ با تمام این امتیازات ما غذا می‌خوریم و در بازارها راه می‌رویم و این کارها را به امر خدا انجام می‌دهیم ما بندگان گرامی خدا هستیم که اظهار نظر در مقابل او نداریم و به دستورش عمل می‌کنیم. ما را معصوم و پاک قرار داده و بر بسیاری از بندگان مؤمنش برتری بخشیده است. ما می‌گوییم: {{متن قرآن|الحَمْدُ لِلهِ الَّذِی هَدانا لِهذا وَ ما کُنَّا لِنَهْتَدِیَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللهُ.}} و ثابت است عذاب بر کافران که منظور منکران الطاف خدا به ما هستند.<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۵، ص۱۳۲؛ بحار الأنوار، ج۲۶، ص۷.</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:قرآن و غدیر]] | [[رده:قرآن و غدیر]] | ||