آيه ۳ مائده و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

==== يأس كفار در همه انواع كفر ====

از همه كافران خطرناک‌تر [[منافقین|منافقان]] بودند كه تمام توطئه‏‌ها را براى بعد از پيامبر صلى الله عليه و آله آماده كرده بودند، که با نبود او با فرصت‌طلبى خود جامعه اسلامی را به انحراف بكشانند. اما با منصوب‌شدن فردى قدرتمند چون على بن ابى‏‌طالب ‏عليه السلام و سپردن تمام شئون پيامبر به او، آنان نيز نقشه‏‌هاى خود شکست‌خورده دیدند. آنان فهميدند كه به آسانى نمى‌‏توانند به اهداف خود دست يابند.<ref>برای اطلاع بیشتر نگاه کنید: غدير در قرآن، ج۳، ص۶۲.</ref>

===== هـ) اگر دشمنان مأيوس شدند، پس چرا سقيفه رخ داد =====

از يک سو منافقين بودند كه با نسبت‌‏هاى جسارت‌آميزى مانند جنون، هذيان و تعصب به پيامبر صلى الله عليه و آله در صدد سقوط غدير و ولايت بودند. آنان با محكم‌كردن عهد و پيمان بين خود و توطئه قتل پيامبر و على‏ عليهما السلام در صدد بر هم ريختن برنامه دقيق اسلام بودند. از سوى ديگر ابليس بود كه به يارانش گفت: اصحاب پيامبر به من وعده داده‌‏اند كه به هيچ‌يک از گفته‌هاى او اقرار نكنند و آنان هرگز اين پيمان خود را نمى‌‏شكنند.<ref>بحارالانوار، ج۳۷، ص۱۲۰؛ بحارالانوار، ج۳۷، ص۱۶۸؛ عوالم العلوم، ج۲/۱۵ ص۱۲۵؛ عوالم العلوم، ج۲/۱۵، ص۱۳۵.</ref> در نگاهى ديگر آن قدر مردم را به‌سوى ضلالت و كفر سوق مى‏‌دهد كه بعد از غصب خلافت به يارانش مى‌‏گويد: چگونه ديديد مرا هنگامى كه كارى كردم تا امر خدا و پيامبر را درباره اطاعت على بن ابى‏‌طالب كنار گذاردند.<ref>كتاب سليم بن قیس الهلالی، ص۳۰؛ الكافى، ج۸، ص۳۴۳-۳۴۴، ح۵۴۱.</ref>