آيه ۱۰ تا ۱۲ انشقاق و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

گفته شده که آيات تضمين‌شده در كلام پيامبر صلى الله عليه و آله ۱۵ آيه است؛ از جمله اين آيات آيه ۱۰ تا ۱۲ سوره انشقاق است:<blockquote>{{قرآن|وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ﴿١٠﴾فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا ﴿١١﴾ وَيَصْلَىٰ سَعِيرًا ﴿١٢)؛|ترجمه=و اما کسی که نامه اعمالش را از پشت سرش دهند به‌زودی با فریادی حسرت‌بار، هلاکت و نابودی خود را خواهد و در آتش افروخته در آید}}</blockquote>  

در روایتی این آیات چنین تفسیر شده‌اند:{{متن عربی|عَنْ عَلِیٍّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَاعَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) یَقُولُ: وَ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ شَرّاً حَاسَبَهُ عَلَی رُءُوسِ النَّاسِ وَ بَکَتَهُ وَ أَعْطَاهُ کِتَابَهُ بِشِمَالِهِ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ}}{{متن قرآن|وَ أَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ فَسَوْفَ یَدْعُوا ثُبُوراً وَ یَصْلی سَعِیراً إِنَّهُ کانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُوراً}} {{متن عربی|قُلْتُ أَیُّ أَهْلٍ قَالَ أَهْلُهُ فِی الدُّنْیَا.}}: علی گوید: شنیدم امام صادق علیه السلام فرمود: وقتی خدا برای بنده‌اش شرّ و بدی بخواهد او را در ملأعام محاسبه و با حجّتش ذلیل می‌سازد و نامه‌ عملش را به دست چپش می‌دهد و این است: {{متن قرآن|وَ أَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ فَسَوْفَ یَدْعُوا ثُبُوراً وَ یَصْلی سَعِیراً إِنَّهُ کانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُوراً}} پرسیدم: «نزد کدام اهلش بر می‌گردد»؟ فرمود: «به‌سوی اهلش در دنیا».<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۴۹۲؛ بحارالأنوار، ج۷، ص۳۲۴؛ الزهد، ص۹۲.</ref>