پرش به محتوا

آيه ۷۴ توبه و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۶: خط ۱۶:


== آیه‌ای درباره اقدامات منافقان در غدیر ==
== آیه‌ای درباره اقدامات منافقان در غدیر ==
آیه ۷۴ سوره توبه از جمله آياتى دانسته شده كه در رخداد غدير و در ارتباط با منافقان بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شد:<ref>توبه /  ۷۴. ژرفاى غدير: ص ۱۵۹. غدير در قرآن: ج ۱ ص ۲۱۵ - ۲۳۷. واقعه قرآنى غدير: ص ۱۶۹،۱۳۶،۱۳۵،۱۲۷،۵۲. اسرار غدير: ص ۸۳ .</ref>  
آیه ۷۴ سوره توبه<ref>توبه /  ۷۴. ژرفاى غدير: ص ۱۵۹. غدير در قرآن: ج ۱ ص ۲۱۵ - ۲۳۷. واقعه قرآنى غدير: ص ۱۶۹،۱۳۶،۱۳۵،۱۲۷،۵۲. اسرار غدير: ص ۸۳ .</ref> از جمله آياتى دانسته شده كه در رخداد غدير و در ارتباط با منافقان بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شد:<ref>غدير در قرآن، ج۱، ص۲۱۵.</ref>  


{{قرآن|يَحْلِفُونَ بِاللَّه ما قالُوا وَ لَقَدْ قالُوا كَلِمَةَ الْكُفْرِ بَعْدَ إِسْلامِهِمْ وَ هَمُّوا بِما لَمْ يَنالُوا وَ ما نَقَمُوا إِلاَّ أَنْ أَغْناهُمُ اللَّه وَ رَسُولُهُ مِنْ فَضْلِهِ فَإِنْ يَتُوبُوا يَكُ خَيْراً لَهُمْ وَ إِنْ يَتَوَلَّوْا يُعَذِّبْهُمُ اللَّه عَذاباً أَلِيماً فِى الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ ما لَهُمْ فِى الْأَرْضِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا نَصِيرٍ|ترجمه=به خدا قسم ياد مى‏‌كنند كه چنين سخنى نگفته‌‏اند، در حالى كه كلمه كفر را بعد از اسلامشان گفته‌‏اند و هدفى را قصد كرده‌‏اند كه بدان دست نيافته‏‌اند و از چيزى ناراحت نشدند مگر براى اينكه خدا و رسولش آنان را از فضل خويش مستغنى ساختند.
{{قرآن|يَحْلِفُونَ بِاللَّه ما قالُوا وَ لَقَدْ قالُوا كَلِمَةَ الْكُفْرِ بَعْدَ إِسْلامِهِمْ وَ هَمُّوا بِما لَمْ يَنالُوا وَ ما نَقَمُوا إِلاَّ أَنْ أَغْناهُمُ اللَّه وَ رَسُولُهُ مِنْ فَضْلِهِ فَإِنْ يَتُوبُوا يَكُ خَيْراً لَهُمْ وَ إِنْ يَتَوَلَّوْا يُعَذِّبْهُمُ اللَّه عَذاباً أَلِيماً فِى الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ ما لَهُمْ فِى الْأَرْضِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا نَصِيرٍ|ترجمه=به خدا قسم ياد مى‏‌كنند كه چنين سخنى نگفته‌‏اند، در حالى كه كلمه كفر را بعد از اسلامشان گفته‌‏اند و هدفى را قصد كرده‌‏اند كه بدان دست نيافته‏‌اند و از چيزى ناراحت نشدند مگر براى اينكه خدا و رسولش آنان را از فضل خويش مستغنى ساختند.
اگر توبه كنند، براى آنان بهتر خواهد بود و اگر روى گردانند، خداوند آنان را به عذاب دردناک در دنيا و آخرت معذب مى‏‌نمايد و در آخرت هم سرپرست و ياورى نخواهند داشت}}
اگر توبه كنند، براى آنان بهتر خواهد بود و اگر روى گردانند، خداوند آنان را به عذاب دردناک در دنيا و آخرت معذب مى‏‌نمايد و در آخرت هم سرپرست و ياورى نخواهند داشت}}


=== موقعيت تاريخى ===
== موقعيت تاريخى نزول ==
در طول سفر يک ماهه غدير، منافقين با يقين به نزديكى شهادت پيامبر صلى الله عليه و آله و تصميم حضرت درباره اعلان رسمى ولايت، با شدت تمام و به صورت همه جانبه ‏اى دست به كار توطئه‏ ها و نقشه ‏هاى گوناگون براى مقابله با اقدامات آن حضرت بودند.
برخی محققان موقعیت تاریخی نزول آیه ۷۴ سوره توبه را چنین توصیف کرده‌اند: در طول سفر يک ماهه غدير، [[منافقین|منافقان]] با يقين به نزديكى شهادت پيامبر صلى الله عليه و آله و تصميم حضرت درباره اعلان رسمى ولايت، به شدت دست به‌كار توطئه‏‌های گوناگون براى مقابله با اقدامات آن حضرت بودند. آنان سعى می‌کردند برنامه‏‌هاى خود را پنهان کنند، ولى از يک‌سو خداوند از غيب پيامبرش را آگاه مى‌‏ساخت و از سوى ديگر اصحاب باوفاى آن حضرت همچون [[سلمان فارسی(محمّدی)|سلمان]]، [[ابوذر غفاری|ابوذر]]، [[مقداد بن عمرو کندی|مقداد]]، [[حذیفة بن یمان یمانی|حذیفه]] و [[عمار بن یاسر عنسی (ابوالیقظان)|عمار]] از مجالس مخفی آنان پیامبر را آگاه می‌کردند.  


آنان سعى در كتمان برنامه‏ هاى خود داشتند، ولى از يک سو خداوند از غيب پيامبرش را آگاه مى ‏ساخت و از سوى ديگر اصحاب باوفاى آن حضرت همچون [[سلمان فارسی(محمّدی)|سلمان]] و [[ابوذر غفاری|ابوذر]] و [[مقداد بن عمرو کندی|مقداد]] و [[حذیفة بن یمان یمانی|حذیفه]] و [[عمار بن یاسر عنسی (ابوالیقظان)|عمار]] با مجالس مخفى آنان برخورد مى‏ كردند و به حضرتش گزارش مى‏ دادند.
تنها حربه منافقان برابر اين افشاگرى‌ها قسم دروغ بود: وقتى پيامبر صلى الله عليه و آله آنان را احضار مى‏‌كرد و گفتار و کردار آنان را آشکار می‌کرد قسم ياد مى‌‏كردند كه چنين سخنى را نگفته و چنان كارى را انجام نداده‌‏اند. قسم دروغ از كسانى كه در باطن كافرند فقط با پرده‌بردارى خداى كاشف الاسرار و علام الغيوب مى‏‌شكند و باطن آنان را نشان مى‏‌دهد كه هم بر ضد خدا توطئه مى‏‌كنند و هم به خدا قسم دروغ ياد مى‌كنند. اين افشاگرى خداوند با آيه ۷۴ سوره توبه صورت گرفت و آنان را رسوا كرد.<ref>غدیر در قرآن، ج۱، ص۲۱۵-۲۱۶.</ref>
 
تنها حربه ‏اى كه منافقين در برابر اين افشاگرى ‏ها داشتند قسم دروغ بود، به اين صورت كه وقتى پيامبر صلى الله عليه و آله آنان را احضار مى‏ كرد و گفتار يا كردار يا نقشه آنان را بر ملا مى ‏ساخت قسم ياد مى ‏كردند كه چنين سخنى را نگفته و چنان كارى را انجام نداده ‏اند.
 
قسم دروغ از كسانى كه در باطن كافرند فقط با پرده بردارى خداى كاشف الاسرار و علام الغيوب مى‏ شكند و باطن كثيف قسم ياد كنندگان را نشان مى‏ دهد كه هم بر ضد خدا توطئه مى‏ كنند و هم به خدا قسم دروغ ياد مى ‏كنند.
 
اين افشاگرى خداوند با آيه{{قرآن|يَحْلِفُونَ بِاللَّه ما قالُوا وَ لَقَدْ قالُوا كَلِمَةَ الْكُفْرِ}}:
 
«به خدا قسم ياد مى‏ كنند كه چنين نگفته ‏اند، در حالى كه سخن كفر را بر زبان آورده ‏اند...» صورت گرفت و آنان را رسوا كرد.


=== تحليل تاريخى اول ===
=== تحليل تاريخى اول ===
۲٬۱۶۴

ویرایش