آیات ۲۵ تا ۲۹ فرقان و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۹: خط ۱۹:


== تفسیر آیات درباره اصحاب صحیفه ==
== تفسیر آیات درباره اصحاب صحیفه ==
آیات ۲۵ تا ۲۹ سوره فرقان، به این شرح درباره اصحاب صحیفه تفسیر شده است: اصحاب صحيفه در [[حجةالوداع]] پيمان‏‌نامه‌ای امضا كردند برای غصب خلافت. عاقبت این عمل برای عاملان آن حسرت و ندامت بوده است. اين حسرت و ندامت برای پيروان آنان نيز دانسته شده که در هنگام مرگ به سراغ آنان می‌آید.
آیات ۲۵ تا ۲۹ سوره فرقان، به این شرح درباره اصحاب [[صحیفه ملعونه اول]] تفسیر شده است: اصحاب صحيفه در [[حجةالوداع]] پيمان‏‌نامه‌ای امضا كردند برای غصب خلافت. عاقبت این عمل برای عاملان آن حسرت و ندامت بوده است. اين حسرت و ندامت برای پيروان آنان نيز دانسته شده که در هنگام مرگ به سراغ آنان می‌آید.


از ارتباط اين آيات با اصحاب صحيفه ملعونه سه نكته مهم استفاده مى ‏شود كه روايات مفصلى هم درباره آنها وارد شده است:
از ارتباط آیات ۲۵ تا ۲۹ سوره فرقان با اصحاب صحيفه ملعونه، با تکیه بر روایات، نکاتی استفاده شده است: بيزارى اصحاب صحيفه از يكديگر در هنگام مرگ و در قيامت و حسرتشان بر گذشته خود. بيزارى اصحاب صحيفه از يكديگر در قيامت: خداوند در روز قيامت صحنه‏‌هاى تكان‌دهنده‌اى از عاقبت بانيان انحراف در اسلام به نمايش مى‌گذارد. گفته شده که ابوبكر هنگام مرگ آیه ۲۹ سوره فرقان را بر زبان آورده است.


بيزارى اصحاب صحيفه از يكديگر هنگام مرگ و در قيامت و حسرتشان بر گذشته سياه خود. و اما بيزارى اصحاب صحيفه از يكديگر در قيامت:
== تفسیر آیات در کلام امام باقر علیه اسلام ==
آیات ۲۵ تا ۲۹ سوره فرقان در كلام امام باقر علیه السلام مرتبط با اصحاب [[صحیفه ملعونه اول|صحیفه]] به‌طور كامل تفسير شده است:


خداوند در روز قيامت صحنه‏ هاى تكان دهنده ‏اى از بانيان انحراف در اسلام به نمايش مى ‏گذارد تا اصحاب صحيفه و عمق جنايتشان بر همه روشن شود.
* {{قرآن|يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلى يَدَيْهِ}}: «روزی که ستمکار، دو دست خود را [از شدت اندوه و حسرت به دندان] می‌گزد؛ ظالم يعنى ابوبكر.
 
* {{قرآن|يَقُولُ يا لَيْتَنِى اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلاً}}: «می‌گوید: ای کاش همراه این پیامبر راهی به‌سوی حق بر می‌گرفتم»، يعنى ‏اى كاش على را با پيامبر پذيرفته بودم.<ref>غدير در قرآن، ج۱، ص۲۹۲-۲۹۴.</ref>
همان آيه ‏اى كه ابوبكر هنگام مرگ بر زبان آورد و بر خود تطبيق كرد كه {{متن قرآن|لَقَدْ أَضَلَّنِي عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِي ...}}<ref>فرقان /  ۲۵ - ۲۹.</ref> در كلام امام باقر علیه السلام به طور كامل تفسير شده است:
 
{{قرآن|يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلى يَدَيْهِ}}: « روزی که ستمکار، دو دست خود را [از شدت اندوه و حسرت به دندان] می گزد، ظالم يعنى ابوبكر.
 
{{قرآن|يَقُولُ يا لَيْتَنِى اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلاً}}:«می گوید: ای کاش همراه این پیامبر راهی به سوی حق بر می‌گرفتم»، يعنى ‏اى كاش على را با پيامبر پذيرفته بودم.<ref>فرقان/ ۲۵ - ۲۹؛ غدير در قرآن: ج ۱ ص ۲۹۲ - ۲۹۴.</ref>


{{قرآن|يا ليتنى لم اتخذ فلانا خليلا}}: «ای وای، کاش من فلانی را [که سبب بدبختی من شد] به دوستی نمی گرفتم»، فلانى يعنى عمر.
{{قرآن|يا ليتنى لم اتخذ فلانا خليلا}}: «ای وای، کاش من فلانی را [که سبب بدبختی من شد] به دوستی نمی گرفتم»، فلانى يعنى عمر.
۹۸۹

ویرایش