آیات ۲۵ تا ۲۹ فرقان و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ارتباط آیات ۲۵ تا ۲۹ سوره فرقان با اصحاب صحيفه ملعونه، با تکیه بر روایات، نکاتی استفاده شده است: بيزارى اصحاب صحيفه از يكديگر در هنگام مرگ و در قيامت و حسرتشان بر گذشته خود. بيزارى اصحاب صحيفه از يكديگر در قيامت: خداوند در روز قيامت صحنه‏‌هاى تكان‌دهنده‌اى از عاقبت بانيان انحراف در اسلام به نمايش مى‌گذارد. گفته شده که ابوبكر هنگام مرگ آیه ۲۹ سوره فرقان را بر زبان آورده است.

* {{قرآن|يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلى يَدَيْهِ}}: «روزی که ستمکار، دو دست خود را [از شدت اندوه و حسرت به دندان] می‌گزد؛ ظالم يعنى ابوبكر.

 

{{قرآن|يا ليتنى لم اتخذ فلانا خليلا}}: «ای وای، کاش من فلانی را [که سبب بدبختی من شد] به دوستی نمی گرفتم»، فلانى يعنى عمر.

 

{{قرآن|لَقَدْ أَضَلَّنِى عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جاءَنِى}}: «بی تردید مرا از قرآن پس از آنکه برایم آمد گمراه کرد.» ذكر يعنى ولايت.

 

{{قرآن|وَ كانَ الشَّيْطانُ لِلْإِنْسانِ خَذُولاً}}: «و شیطان همواره انسان را [پس از گمراه کردنش تنها و غریب در وادی هلاکت] وا می‌گذارد»، شيطان يعنى دومى.<ref>بحار الانوار: ج ۳۰ ص ۱۴۹ ح ۵ .</ref>