آيات ۲۵ و ۲۶ فجر و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

در منابع آمده که وقتى اميرالمؤمنين‏ عليه السلام را براى بيعت اجبارى بردند، [[سلمان فارسی(محمّدی)|سلمان]] خطاب به عمر گفت: شهادت مى‏‌دهم كه از پيامبر صلى الله عليه و آله درباره اين آيه پرسيدم: {{قرآن|فَيَوْمَئِذٍ لا يُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ، وَ لا يُوثِقُ وَثاقَهُ أَحَدٌ}}. او به من خبر داد كه منظور از اين آيه تو هستى.<ref>بحارالانوار، ج۲۸، ص۲۷۸-۲۷۹.</ref> نيز امام باقر عليه السلام در بيان اين آیه نقل شده است: {{متن عربی|ذاكَ الثّانى، لا يُعَذِّبُ اللَّه يَوْمَ الْقِيامَةِ عَذابَهُ احَداً|ترجمه=منظور از اين كسى كه عذابش از همه بالاتر است عمر است، كه خداوند در روز قيامت احدى را مانند او عذاب نمى‏‌كند}}.<ref>البرهان، ج۵، ص۶۵۶.</ref>  

در روایاتی آمده که عذاب او از عذاب ابليس هم بالاتر است؛ برای نمونه در روایتی از امام صادق‏ عليه السلام: روز قيامت ابليس را در هفتاد غُل و زنجير و دومى را در صد و بيست غل و زنجير مى‏‌آورند. ابليس نگاهى به او مى‏‌كند و مى‏‌گويد: اين كيست كه خداوند عذاب او را بيش از من قرار داده در حالى كه من تمام مردم را گمراه كرده‌‏ام. به او گفته مى‏ شود: اين دومى است. ابليس می‌پرسد: براى چه مستحق چنين عذابى شده است؟ به او گفته مى‏‌شود: به‌خاطر ظلم او به على. او به دومى مى‌گويد: واى بر تو! آيا خبر نداشتى كه خداوند به من دستور سجده بر آدم داد، ولى من سرپيچى كردم. آنگاه از او خواستم براى من سلطه بر محمد و اهل ‏بيت او و شيعيانش قرار دهد، ولى خداوند اجازه نداد و گفت: {{قرآن|إِنَّ عِبادِى لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ إِلاَّ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغاوِينَ|ترجمه=در حقيقت، تو را بر بندگان من تسلّطى نيست، مگر كسانى از گمراهان كه تو را پيروى كنند}}. با اين همه خواسته نفس خود را عملى كردى و اكنون در پيشگاه خلايق از تو پرسيده مى ‏شود: اين چه برنامه ‏اى بود كه از تو و پيروانت در مخالفت على‏ عليه السلام صورت گرفت؟