۹۸۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
* {{متن عربی|انَّ الَّذينَ حَوْلَهُ قَدْ وَعَدُونى فيهِ عِدَةً وَ لَنْ يَخْلُفُونى فيها|ترجمه=آنان كه اطراف او هستند به من درباره او وعدهاى دادهاند كه هرگز در آن برخلاف وعده عمل نمىكنند}}.<ref>البرهان، ج۴، ص۵۱۹.</ref> | * {{متن عربی|انَّ الَّذينَ حَوْلَهُ قَدْ وَعَدُونى فيهِ عِدَةً وَ لَنْ يَخْلُفُونى فيها|ترجمه=آنان كه اطراف او هستند به من درباره او وعدهاى دادهاند كه هرگز در آن برخلاف وعده عمل نمىكنند}}.<ref>البرهان، ج۴، ص۵۱۹.</ref> | ||
در منابع آمده که وقتى اميرالمؤمنين عليه السلام را براى بيعت اجبارى بردند، [[سلمان فارسی(محمّدی)|سلمان]] خطاب به عمر گفت: شهادت مىدهم كه از پيامبر صلى الله عليه و آله درباره اين آيه پرسيدم: {{قرآن|فَيَوْمَئِذٍ لا يُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ، وَ لا يُوثِقُ وَثاقَهُ أَحَدٌ}}. او به من خبر داد كه منظور از اين آيه تو هستى.<ref>بحارالانوار، ج۲۸، ص۲۷۸-۲۷۹.</ref> نيز امام باقر عليه السلام در بيان اين آیه نقل شده است: {{متن عربی|ذاكَ الثّانى، لا يُعَذِّبُ اللَّه يَوْمَ الْقِيامَةِ عَذابَهُ احَداً|ترجمه=منظور از اين كسى كه عذابش از همه بالاتر است عمر است، كه خداوند در روز قيامت احدى را مانند او عذاب نمىكند}}.<ref>البرهان، ج۵، ص۶۵۶.</ref> | در منابع آمده که وقتى اميرالمؤمنين عليه السلام را براى بيعت اجبارى بردند، [[سلمان فارسی(محمّدی)|سلمان]] خطاب به عمر گفت: شهادت مىدهم كه از پيامبر صلى الله عليه و آله درباره اين آيه پرسيدم: {{قرآن|فَيَوْمَئِذٍ لا يُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ، وَ لا يُوثِقُ وَثاقَهُ أَحَدٌ}}. او به من خبر داد كه منظور از اين آيه تو هستى.<ref>بحارالانوار، ج۲۸، ص۲۷۸-۲۷۹.</ref> نيز امام باقر عليه السلام در بيان اين آیه نقل شده است: {{متن عربی|ذاكَ الثّانى، لا يُعَذِّبُ اللَّه يَوْمَ الْقِيامَةِ عَذابَهُ احَداً|ترجمه=منظور از اين كسى كه عذابش از همه بالاتر است عمر است، كه خداوند در روز قيامت احدى را مانند او عذاب نمىكند}}.<ref>البرهان، ج۵، ص۶۵۶.</ref> | ||
در روایاتی آمده که عذاب او از عذاب ابليس هم بالاتر است؛ برای نمونه در روایتی از امام صادق عليه السلام: روز قيامت ابليس را در هفتاد غُل و زنجير و دومى را در صد و بيست غل و زنجير مىآورند. ابليس نگاهى به او مىكند و مىگويد: اين كيست كه خداوند عذاب او را بيش از من قرار داده در حالى كه من تمام مردم را گمراه كردهام. به او گفته مى شود: اين دومى است. ابليس میپرسد: براى چه مستحق چنين عذابى شده است؟ به او گفته مىشود: بهخاطر ظلم او به على. او به دومى مىگويد: واى بر تو! آيا خبر نداشتى كه خداوند به من دستور سجده بر آدم داد، ولى من سرپيچى كردم. آنگاه از او خواستم براى من سلطه بر محمد و اهل بيت او و شيعيانش قرار دهد، ولى خداوند اجازه نداد و گفت: {{قرآن|إِنَّ عِبادِى لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ إِلاَّ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغاوِينَ|ترجمه=در حقيقت، تو را بر بندگان من تسلّطى نيست، مگر كسانى از گمراهان كه تو را پيروى كنند}}. با اين همه خواسته نفس خود را عملى كردى و اكنون در پيشگاه خلايق از تو پرسيده مى شود: اين چه برنامه اى بود كه از تو و پيروانت در مخالفت على عليه السلام صورت گرفت؟ | |||
روز قيامت ابليس را در هفتاد غُل و زنجير و دومى را در صد و بيست غل و زنجير | |||
ابليس نگاهى به او | |||
به او گفته مى شود: اين دومى است. ابليس | |||
او به دومى | |||
واى بر تو! آيا خبر نداشتى كه خداوند به من دستور سجده بر آدم | |||
آنگاه از او خواستم براى من سلطه بر محمد و | |||
{{قرآن|إِنَّ عِبادِى لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ إِلاَّ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغاوِينَ}}. با اين همه خواسته نفس خود را عملى كردى و اكنون در پيشگاه خلايق از تو پرسيده مى شود: اين چه برنامه اى بود كه از تو و پيروانت در مخالفت على عليه السلام صورت گرفت؟ | |||
دومى در پاسخ ابليس مى گويد: | دومى در پاسخ ابليس مى گويد: |
ویرایش