آیه ۲۹ نحل و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۲: خط ۴۲:
====اشياع امامانِ آتش====
====اشياع امامانِ آتش====
«اشياع» جمع «شيعه» به‌معناى «پيرو» شامل همه كسانى مى‌‏شود كه در طول [[تاریخ]] راه اصحاب سقیفه را پذيرفته‌اند و در راه پيشبرد اهداف [[سقیفه]] گام برداشتند. اين عنوان محدوده زمانى و مكانى ندارد و تا آخرين روز دنيا ادامه خواهد يافت و در پرونده سقيفه نام همه پيروانشان ثبت خواهد شد.<ref>غدير در قرآن، ج۲، ص۱۴۱.</ref>
«اشياع» جمع «شيعه» به‌معناى «پيرو» شامل همه كسانى مى‌‏شود كه در طول [[تاریخ]] راه اصحاب سقیفه را پذيرفته‌اند و در راه پيشبرد اهداف [[سقیفه]] گام برداشتند. اين عنوان محدوده زمانى و مكانى ندارد و تا آخرين روز دنيا ادامه خواهد يافت و در پرونده سقيفه نام همه پيروانشان ثبت خواهد شد.<ref>غدير در قرآن، ج۲، ص۱۴۱.</ref>
====تحليل اعتقادى سوم====
نكته سوم در جمله «انَّهُمْ وَ انْصارَهُمْ...وَ لبئس مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِينَ»، در كلمه «مُتَكَبِّرين» نهفته است. خداوند تعالى پس از آنكه تابوتى در چاه قعر جهنم را جايگاه ابدى آنان معرفى مى‏ كند مى ‏فرمايد:


«چه بد جاى اقامتى دارند متكبران». بايد بدانيم كه چرا خداوند اين صفت را شاخص ‏ترين حالت براى متكبرين ذكر مى‏ كند؟
=== تحليل اعتقادى دوم:  اصحاب صحيفه متكبران در برابر ذات الهى ===
====الف) اصحاب صحيفه متكبران در برابر ذات الهى====
نکته اعتقادی دیگر در آیه ۲۹ سوره نحل در عبارت {{متن عربی|مُتَكَبِّرين}} نهفته است. خداوند تعالى پس از آنكه تابوتى در چاه قعر جهنم را جايگاه ابدى سران صحیفه معرفى مى‏‌كند<ref>بحارالانوار، ج۸، ص۳۱۵-۳۱۶.</ref> مى‌‏فرمايد: «چه بد جاى اقامتى دارند متكبران». درباره اینکه چرا خداوند چنین جایگاهی برای متکبران قرار داده و چه ارتباطی بین تکبر و اصحاب صحیفه وجود دارد چنین باید گفت:
مى‏ دانيم كه خداوند صفت جبار متكبر را به خود اختصاص داده، و احدى حق تكبر ورزيدن حتى نسبت به ساير همنوعان خود را ندارد.


با اين سابقه اعتقادى، اگر كسى در برابر ذات الهى تكبر ورزد و با صداى بلند بگويد: «خدا چنين گفته ولى من چنين مى ‏گويم»، و «حكم خدا چنين است و من آن را تغيير مى ‏دهم»، و «هر كس به حكم خدا عمل كند او را مجازات مى ‏كنم»، و امثال اينها كه بارها از اولى و دومى صادر شده است.
خداوند صفت جبار متكبر را به خود اختصاص داده و احدى حق تكبر ورزيدن حتى نسبت به ساير هم‌نوعان خود را ندارد. با اين سابقه اعتقادى، اگر كسى در برابر ذات الهى تكبر ورزد و بگويد: «خدا چنين گفته، ولى من چنين مى‌گويم» و «حكم خدا چنين است و من آن را تغيير مى‌‏دهم»، و «هر كس به حكم خدا عمل كند او را مجازات مى‌كنم» و...، چنين فردى را بايد بالاترين نمونه انسان متكبّر دانست. كمترين معناى چنين تكبرى كافر شدن به خداى متعال است.


چنين فردى را بايد بالاترين نمونه متكبّر دانست، و كمترين معناى چنين تكبرى كافر شدن به خداى متعال است.
معروف‌‏ترين نمونه چنين متكبرانى ابليس است كه خداوند در آيات متعددى از [[ارتباط غدیر با قرآن|قرآن]] تكبر او را با عبارات مختلف بيان می‌کند. در این قسمت خطبه غدیر هم پيامبر صلى الله عليه و آله اصحاب [[صحیفه ملعونه اول|صحيفه]] را متكبّر در برابر ذات الهى مى‏‌خواند؛ زیرا آنان نمى‌‏خواهند در برابر فرمان‌های آسمانى سر تسليم فرود آورند و به اين درجه از تكبر اكتفا نكرده در برابر احكام الهى از پيش خود احكامى را جعل كردند و بدعت می‌گذاردند. آنان باز در اين درجه متوقف نشدند و [[احکام]] الهی را تغيير دادند و آن را كم يا زياد نمودند. بالاتر از آن، تكبر را به آنجا رساندند كه عمل‌كنندگان به احكام خداوند را کشتند یا تبعید کردند؛ حدی از تکبر که حتى ابليس و فرعون هم به آن درجه نرسیدند.<ref>غدير در قرآن، ج۲، ص۱۴۵-۱۴۶.</ref>
 
معروف‏ترين نمونه چنين متكبرانى ابليس است كه خداوند در آيات متعددى از [[ارتباط غدیر با قرآن|قرآن]] تكبر او را با عبارات مختلف بيان مى‏ فرمايد. در مواردى مى‏ فرمايد:
 
«وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلاّ إِبْلِيسَ أَبى وَ اسْتَكْبَرَ وَ كانَ مِنَ الْكافِرِينَ»<ref>بقره /  ۳۴.</ref>:
 
«آنگاه كه به ملائكه گفتيم در برابر آدم سجده كنيد. آنان سجده كردند مگر ابليس كه ابا كرد و تكبر نمود (و خود را بالا گرفت) و از كافرين بود».
 
در آيه ‏اى مى ‏فرمايد: »قالَ يا إِبْلِيسُ ما مَنَعَكَ أَنْ تَسْجُدَ لِما خَلَقْتُ بِيَدَيَّ، أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنْتَ مِنَ الْعالِينَ»<ref>ص /  ۷۵.</ref>:
 
«خداوند فرمود: اى ابليس، چه چيز تو را مانع شد كه در برابر آنچه با يَدِ قدرت خويش خلق نموده ‏ام سجده كنى؟ آيا خود را بالا گرفتى يا از بلند مرتبه گان بودى»؟!
 
در آيه‏ اى ديگر مى ‏فرمايد: «قالَ فَاهْبِطْ مِنْها فَما يَكُونُ لَكَ أَنْ تَتَكَبَّرَ فِيها...»<ref>اعراف /  ۱۳.</ref>: «خداوند فرمود: از آن مقام پايين رو، كه در آنجا حق ندارى تكبّر نمايى».
 
اكنون پيامبر صلى الله عليه و آله اصحاب صحيفه را متكبّر در برابر ذات الهى مى‏ خواند كه نمى ‏خواهند در برابر فرامين آسمانى سر تسليم فرود آورند، و به اين درجه از تكبر اكتفا نكرده در برابر احكام الهى از پيش خود احكامى را جعل كردند و بدعت گذاردند.
 
و باز در اين درجه متوقف نشدند و [[احکام]] الهی را تغيير دادند و آن را كم يا زياد نمودند؛ و بالاتر از آن تكبر را بدانجا رساندند كه عمل كنندگان به احكام خداوند را زدند و كشتند و تبعيد نمودند.
 
با اذعان كامل مى ‏توان گفت: حتى ابليس و فرعون هم به چنين تكبّرى راه نيافتند و تا اين حد پيش نرفتند.
 
خدايا، تو را شكر كه ما را از انصار و اتباع و اشياع [[سقیفه]] قرار ندادى، و بار ديگر تو را شكر كه با نجات از اين امامان دعوت كننده به آتش در درک اسفل جهنم قرار نگرفتيم، و سپاسگزاريم كه از متكبرين نيستيم؛ بلكه از پيروان آل محمديم كه به امر خدا هدايت مى‏ كنند و تسليم ‏ترين بندگان در برابر تواند و ما را به اعلا درجه بهشت رهنمون ‏اند.
== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}