آیه ۷ مائده و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۳: خط ۴۳:
پس، هيچ پيمانى چنين مراحل بهم پيوسته و محكمى نداشته، و هيچ پيمان مستحكمى اين‌گونه زير پا گذاشته نشده است. پس جا دارد خداوند آن را به رخ مردم بكشد و يادآور شود كه‌ «به ياد آوريد نعمت خدا را بر شما و پيمانى كه از شما گرفت آنگاه كه گفتيد: شنيديم و اطاعت نموديم» و از مردم بخواهد كه در اين باره از خدا بترسند كه خدا از نيت قلب‌ها آگاه است: «و تقواى خدا را پيشه كنيد كه خدا به آنچه در سينه‏‌هاست آگاه است».<ref>غدیر در قرآن، ج۱، ص۳۷.</ref>
پس، هيچ پيمانى چنين مراحل بهم پيوسته و محكمى نداشته، و هيچ پيمان مستحكمى اين‌گونه زير پا گذاشته نشده است. پس جا دارد خداوند آن را به رخ مردم بكشد و يادآور شود كه‌ «به ياد آوريد نعمت خدا را بر شما و پيمانى كه از شما گرفت آنگاه كه گفتيد: شنيديم و اطاعت نموديم» و از مردم بخواهد كه در اين باره از خدا بترسند كه خدا از نيت قلب‌ها آگاه است: «و تقواى خدا را پيشه كنيد كه خدا به آنچه در سينه‏‌هاست آگاه است».<ref>غدیر در قرآن، ج۱، ص۳۷.</ref>


== تیتر ==
== آیه ای در یک دعای غدیر ==
يكى از جلوه ‏هاى قرآنى غدير كه مورد غفلت قرار گرفته، فرازهاى دعا و زياراتى است كه در آنها به تبيين و تفسير آيات مربوط به واقعه غدير پرداخته شده است. در بسيارى از دعاها و زيارات -  به خصوص آنچه مربوط به شب و روز غدير است -  ناگفته‏ هايى از مسئله غدير به چشم مى‏ خورد كه در هيچ روايت ديگرى يافت نمى ‏شود. در مواردى شأن نزول آيات و در مواردى استشهاد به آيه‏ هاى قرآن و در مواردى مصداق قرار دادن غدير براى آيه مزبور مطرح شده است. از جمله اين موارد است:
همچنین آیه ۷ سوره مائده در ضمن یکی از دعاهای غدیری آمده است. برخی محققان در این باره چنین نوشته‌اند: يكى از جلوه‏‌هاى قرآنى غدير دعاها و زياراتى است كه در آنها به تبيين و تفسير آيات مربوط به واقعه [[غدیر]] پرداخته شده است. در بسيارى از دعاها و زيارات -به‌خصوص آنچه مربوط به شب و روز غدير است- ناگفته‌‏هايى از مسئله غدير به‌چشم مى‏‌خورد كه در هيچ روايت ديگرى يافت نمى‏‌شود. در مواردى شأن نزول آيات و در مواردى استشهاد به آيه‏‌هاى قرآن و در مواردى مصداق قرار دادن غدير براى آيه مزبور مطرح شده است.<ref>غدير در قرآن، ج۳، ص۳۵۵.</ref>


«وَ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ مِيثاقَهُ الَّذِى واثَقَكُمْ بِهِ، إِذْ قُلْتُمْ سَمِعْنا وَ أَطَعْنا وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ. يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ للَّهِ شُهَداءَ بِالْقِسْطِ وَ لا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلى أَلاّ تَعْدِلُوا اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوى وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ»:
از جمله اين موارد آیه ۷ سوره مائده دانسته شده که در کنار [[آیه ۴۶ مدثر و غدیر|آیه ۴۶ سوره مدثر]] در متن یک دعای غدیری آمده است.<ref>غدير در قرآن، ج۳، ص۳۸۶.</ref>


«بياد آوريد نعمت خدا را بر شما و پيمانى كه از شما گرفته آنگاه كه گفتيد: شنيديم و اطاعت كرديم، و تقوى را به كار بنديد كه خداوند از راز سينه ‏ها آگاه است. اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد به خاطر خدا استوار و بر عدالت شاهد باشيد، و كينه ‏توزى با قومى باعث نشود كه بى‏عدالتى نماييد. عدل پيشه كنيد كه آن به تقوى نزديك‏تر است و تقوا پيشه كنيد كه خداوند به آنچه انجام مى ‏دهيد آگاه است.
== آیه در متن دعا ==
 
متن آیه ۷ سوره مائده در دعای غدیری چنین گزارش شده است: [[امام صادق ‏علیه السلام]] درهنگام ملاقات دو مؤمن اهل [[ولایت ائمه علیهم السلام|ولايت]] در غدير، دستور داده‌اند كه وقتى به يكديگر مى‌‏رسند چنين بگويند: {{متن عربی|الْحَمْدُ للَّهِ الَّذى اكْرَمَنا بِهذَا الْيَوْمِ وَ جَعَلَنا مِنَ الْمُؤْمِنينَ وَ جَعَلَنا مِنَ الْمُوفينَ بِعَهْدِهِ الَّذى عَهِدَهُ الَيْنا وَ ميثاقِهِ الَّذى واثَقَنا بِهِ مِنْ وِلايَةِ وُلاةِ امْرِهِ وَ الْقُوّامِ بِقِسْطِهِ وَ لَمْ يَجْعَلْنا مِنَ الْجاحِدينَ وَ الْمُكَذِّبينَ بِيَوْمِ الّدينِ|ترجمه=سپاس خدايى را كه ما را به اين روز اكرام فرموده و ما را از مؤمنان و وفاكنندگان به پيمانش - كه با ما عهد بسته و ميثاقى كه با ما پيمان بسته-  قرار داده، كه آن پيمان صاحب اختيارى واليان امرش و قائمان به عدلش است و خدا را شكر كه ما را از منكران و تكذيب‌كنندگان به روز قيامت قرار نداده است}}.<ref>الاقبال، ج۲، ص۲۸۳؛ عوالم العلوم، ج۲/۱۵، ص۲۱۵.</ref>
«وَ كُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ»<ref>مدّثر /  ۴۶.</ref>:
 
«و چنين بوديم كه روز قيامت را تكذيب مى‏ كرديم».
 
اين آيه و دعاى مربوط به آن از دو بُعد قابل بررسى است:
 
==== متن دعا ====
[[امام صادق ‏علیه السلام]] درباره ملاقات دو مؤمن با ولايت در غدير، دستور داده اند كه وقتى به يكديگر مى ‏رسند چنين بگويند:
 
الْحَمْدُ للَّهِ الَّذى اكْرَمَنا بِهذَا الْيَوْمِ وَ جَعَلَنا مِنَ الْمُؤْمِنينَ وَ جَعَلَنا مِنَ الْمُوفينَ بِعَهْدِهِ الَّذى عَهِدَهُ الَيْنا وَ ميثاقِهِ الَّذى واثَقَنا بِهِ مِنْ وِلايَةِ وُلاةِ امْرِهِ وَ الْقُوّامِ بِقِسْطِهِ وَ لَمْ يَجْعَلْنا مِنَ الْجاحِدينَ وَ الْمُكَذِّبينَ بِيَوْمِ الّدينِ:
 
سپاس خدايى را كه ما را به اين روز اكرام فرموده و ما را از مؤمنين و وفا كنندگان به پيمانش -  كه با ما عهد بسته و ميثاقى كه با ما پيمان بسته -  قرار داده، كه آن پيمان صاحب اختيارى واليان امرش و قائمين به عدلش است، و خدا را شكر كه ما را از منكرين و تكذيب كنندگان به روز قيامت قرار نداده است.<ref>عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۲۱۵. الاقبال: ص ۴۷۵.</ref>


==== نتيجه اعتقادى ====
==== نتيجه اعتقادى ====