۲۱٬۸۲۰
ویرایش
←غدير روز معرفى اولو الامر[28]
| خط ۲۰۹: | خط ۲۰۹: | ||
غدير روز تبيين پر عمق ترين واژه رسالت انبياءعليهم السلام بود و بايد معناى «اولو الامر» در چهارچوبى واضح و بى نقاب روشن مى شد. ولايت على عليه السلام در سايه «إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ»<ref>مائده / ۵۵ .</ref>، و ولايت امامان با استناد به «أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِى الْأَمْرِ مِنْكُمْ»<ref>اسراء / ۵۹ .</ref>چنان تبيين گرديد، كه ولايت و صاحب اختيارى مطلق اهلبيت عليهم السلام تا ابد از متن [[قرآن]] درخشيد و به ابديت قرآن پيوست. | غدير روز تبيين پر عمق ترين واژه رسالت انبياءعليهم السلام بود و بايد معناى «اولو الامر» در چهارچوبى واضح و بى نقاب روشن مى شد. ولايت على عليه السلام در سايه «إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ»<ref>مائده / ۵۵ .</ref>، و ولايت امامان با استناد به «أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِى الْأَمْرِ مِنْكُمْ»<ref>اسراء / ۵۹ .</ref>چنان تبيين گرديد، كه ولايت و صاحب اختيارى مطلق اهلبيت عليهم السلام تا ابد از متن [[قرآن]] درخشيد و به ابديت قرآن پيوست. | ||
همچنين | همچنين [[غدیر خم|غدیر]] روزى بود كه ولايت از متن قرآن ترجمه شد و لغت نامه ها از تبيين آن عاجز ماندند. آن روز كلمه فشرده «مَوْلى» با آيه «النَّبِىُّ أَوْلى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ»<ref>احزاب / ۶ .</ref>تفسير شد، كه هم صاحب اختيارى مطلق را رساند و هم قِرانِ نبوت و ولايت را ثابت كرد. | ||
براى توضيح بيشتر مراجعه شود به عنوان: قرآن / معرفى قرآنىِ غدير. | براى توضيح بيشتر مراجعه شود به عنوان: قرآن / معرفى قرآنىِ غدير. | ||
| خط ۲۱۹: | خط ۲۱۹: | ||
پس از دقت و تبيين كلماتِ [[حدیث غدیر]]، صورت تركيبى آن با در نظر گرفتن پايه هاى اعتقادى شيعه، چنين ترجمه مى شود: | پس از دقت و تبيين كلماتِ [[حدیث غدیر]]، صورت تركيبى آن با در نظر گرفتن پايه هاى اعتقادى شيعه، چنين ترجمه مى شود: | ||
هر مسلمانى كه [[پیامبرصلی الله علیه وآله]] را به عنوان صاحب اختيار خود قبول دارد، و در مورد فرمايشات و اوامر و افعال او اجازه هيچگونه شک و شبهه و اعتراض به خود نمى دهد، بايد نسبت به على بن ابى طالب عليه السلام نيز همين اعتقاد را داشته باشد و سخنان و افعال او و آنچه از او مى بيند و مى شنود را حق بداند. | هر مسلمانى كه [[پیامبرصلی الله علیه وآله]] را به عنوان صاحب اختيار خود قبول دارد، و در مورد فرمايشات و اوامر و افعال او اجازه هيچگونه شک و شبهه و [[اعتراض]] به خود نمى دهد، بايد نسبت به على بن ابى طالب عليه السلام نيز همين [[اعتقاد]] را داشته باشد و سخنان و افعال او و آنچه از او مى بيند و مى شنود را حق بداند. | ||
از آنجا كه هيچ گونه جاى اعتراض و [[تشکیک]] درباره پيامبرصلى الله عليه وآله وجود ندارد، لذا هر كس به هر عنوان با على عليه السلام [[مخالفت]] كند و يا رو در روى او بايستد بر باطل است و اعتقاد او مساوى با كفر است. | از آنجا كه هيچ گونه جاى اعتراض و [[تشکیک]] درباره پيامبرصلى الله عليه وآله وجود ندارد، لذا هر كس به هر عنوان با على عليه السلام [[مخالفت]] كند و يا رو در روى او بايستد بر باطل است و اعتقاد او مساوى با كفر است. | ||
| خط ۲۳۲: | خط ۲۳۲: | ||
پس در غدير براى اميرالمؤمنين عليه السلام فقط [[خلافت]] و جانشينىِ پيامبرصلى الله عليه وآله به معناى جلوس در مكانِ او بعد از رحلتش اعلام نشده، بلكه تمام شئونى كه صاحب اختيارِ تام بر مردم بايد داشته باشد - همان ها كه شخص پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله دارا بودند - براى جانشين او هم اعلام شده است. | پس در غدير براى اميرالمؤمنين عليه السلام فقط [[خلافت]] و جانشينىِ پيامبرصلى الله عليه وآله به معناى جلوس در مكانِ او بعد از رحلتش اعلام نشده، بلكه تمام شئونى كه صاحب اختيارِ تام بر مردم بايد داشته باشد - همان ها كه شخص پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله دارا بودند - براى جانشين او هم اعلام شده است. | ||
«امام» در [[خطبه غدیر]] يعنى كسى كه جوابگوى جميع مايحتاج بشر است، و اين قدرت از [[جانب خدا]] به او اعطا شده است. براى تبيين آنچه به عنوان «امامت» در قالب امامتِ اميرالمؤمنين عليه السلام در خطبه | «امام» در [[خطبه غدیر]] يعنى كسى كه جوابگوى جميع مايحتاج بشر است، و اين قدرت از [[جانب خدا]] به او اعطا شده است. براى تبيين آنچه به عنوان «امامت» در قالب امامتِ اميرالمؤمنين عليه السلام در [[خطبه غدیر]] منظور شده است به جهات زير برمى خوريم: | ||
۱. حكومت و [[ولایتِ مطلق]] بر مردم به عنوان [[صاحب امر]] و واجب الاطاعة، كه اين تعابير به چشم مى خورد: اميرالمؤمنين، | ۱. حكومت و [[ولایتِ مطلق]] بر مردم به عنوان [[صاحب امر]] و واجب الاطاعة، كه اين تعابير به چشم مى خورد: اميرالمؤمنين، [[امامت|امام]]، ولىّ مردم، [[خلیفه]]، [[وصی]]، مفروض الطاعة، [[نافذ الامر]]. | ||
۲. هدايتِ مردم به سوى خداوند، كه تعابيرى نظير [[هدایت]] به حق و از بين بردن باطل و دعوت به سوى خداوند و بشارت دهنده ذكر شده است. | ۲. هدايتِ مردم به سوى خداوند، كه تعابيرى نظير [[هدایت]] به حق و از بين بردن باطل و دعوت به سوى خداوند و بشارت دهنده ذكر شده است. | ||
۳. پاسخگويى به نيازهاى علمى مردم، كه لازمه اش [[علم]] به جميع ما يحتاج مردم است. اين مطلب با تعابير در بر دارنده علم رسول و بيان كننده بعد از او و | ۳. پاسخگويى به نيازهاى علمى مردم، كه لازمه اش [[علم]] به جميع ما يحتاج مردم است. اين مطلب با تعابير در بر دارنده علم رسول و بيان كننده بعد از او و [[جانشین]] و [[خلیفه]] او بر [[تفسیر قرآن]] خاطر نشان شده است. | ||
۴. جنگ با دشمنان كه يكى از شئون امام است، با اشاره به جنگ با [[ناکثین]] و [[قاسطین]] و [[مارقین]] ذكر شده است. | ۴. جنگ با دشمنان كه يكى از شئون امام است، با اشاره به جنگ با [[ناکثین]] و [[قاسطین]] و [[مارقین]] ذكر شده است. | ||
| خط ۲۴۷: | خط ۲۴۷: | ||
پنج موقعيت مهم در [[تبلیغ غدیر]] از بنيانگذارِ آن حضرت [[خاتم الانبیاء]]<nowiki/>عليهم السلام مى بينيم، كه همه آنها در فاصله دو ماه و اندى از ۱۸ ذى الحجه سال دهم تا ۲۸ صفر سال يازدهم هجرى رخ داده است. | پنج موقعيت مهم در [[تبلیغ غدیر]] از بنيانگذارِ آن حضرت [[خاتم الانبیاء]]<nowiki/>عليهم السلام مى بينيم، كه همه آنها در فاصله دو ماه و اندى از ۱۸ ذى الحجه سال دهم تا ۲۸ صفر سال يازدهم هجرى رخ داده است. | ||
كارساز بودن هر يک از اين موقعيت ها در آينده هاى غدیر مشهود است و خبر از «اَكمَلتُ لَكُم دينَكُم» از يک سو و «اَتمَمتُ عَلَيكُم نِعمَتى» از سوى ديگر مى دهد. از جمله مورد زير است: | كارساز بودن هر يک از اين موقعيت ها در آينده هاى [[غدیر]] مشهود است و خبر از «اَكمَلتُ لَكُم دينَكُم» از يک سو و «اَتمَمتُ عَلَيكُم نِعمَتى» از سوى ديگر مى دهد. از جمله مورد زير است: | ||
وقتى از | وقتى از [[پیامبرصلی الله علیه وآله]] مى خواهند كه مراسم سه روزه غدير را در يک عبارت خلاصه كند، در مى يابيم كه بسيارى از مردم آن روز هم در معناى «صاحب اختيارى» دقت لازم را نكرده بودند. حضرت معناى «مولى» را از صاحب اختيارى خدا بر خود آغاز مى كند و سپس صاحب اختيارى خود را بر اساس ولاية اللَّه مطرح مى فرمايد و آنگاه صاحب اختيارى على عليه السلام را نتيجه مى گيرد.<ref>اثبات الهداة: ج ۲ ص ۱۲۶ ح ۵۳۵ .</ref> | ||
== مهدى عليه السلام صاحب اختيار خدا در زمين<ref>سخنرانى استثنائى غدير: ص ۲۱۸ - ۲۱۳.</ref> == | == مهدى عليه السلام صاحب اختيار خدا در زمين<ref>سخنرانى استثنائى غدير: ص ۲۱۸ - ۲۱۳.</ref> == | ||