۲۱٬۸۲۰
ویرایش
صاحب اختیار: تفاوت میان نسخه‌ها
←غدير روز معرفى اولو الامر[28]
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۲۶: | خط ۲۲۶: | ||
== مفهوم صاحب اختيار<ref>ژرفاى غدير: ص ۹۹. اولين ميراث مكتوب درباره غدير: ص ۳۶ ۱۸.</ref> == | == مفهوم صاحب اختيار<ref>ژرفاى غدير: ص ۹۹. اولين ميراث مكتوب درباره غدير: ص ۳۶ ۱۸.</ref> == | ||
در | در [[غدیر خم]] سلمان برخاست و عرض كرد: يا رسول اللَّه، [[ولایت]] و صاحب اختيارى او چگونه است؟ | ||
فرمود: ولايت و صاحب | فرمود: ولايت و صاحب اختیاری او همچون ولايت من است. هر كس من نسبت به او از خودش صاحب اختيارترم على هم نسبت به او از خودش صاحب اختيارتر است. | ||
پس در غدير براى اميرالمؤمنين عليه السلام فقط خلافت و جانشينىِ پيامبرصلى الله عليه وآله به معناى جلوس در مكانِ او بعد از رحلتش اعلام نشده، بلكه تمام شئونى كه صاحب اختيارِ تام بر مردم بايد داشته باشد - همان ها كه شخص پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله دارا بودند - براى جانشين او هم اعلام شده است. | پس در غدير براى اميرالمؤمنين عليه السلام فقط [[خلافت]] و جانشينىِ پيامبرصلى الله عليه وآله به معناى جلوس در مكانِ او بعد از رحلتش اعلام نشده، بلكه تمام شئونى كه صاحب اختيارِ تام بر مردم بايد داشته باشد - همان ها كه شخص پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله دارا بودند - براى جانشين او هم اعلام شده است. | ||
«امام» در خطبه | «امام» در [[خطبه غدیر]] يعنى كسى كه جوابگوى جميع مايحتاج بشر است، و اين قدرت از [[جانب خدا]] به او اعطا شده است. براى تبيين آنچه به عنوان «امامت» در قالب امامتِ اميرالمؤمنين عليه السلام در خطبه غدير منظور شده است به جهات زير برمى خوريم: | ||
۱. حكومت و | ۱. حكومت و [[ولایتِ مطلق]] بر مردم به عنوان [[صاحب امر]] و واجب الاطاعة، كه اين تعابير به چشم مى خورد: اميرالمؤمنين، امام، ولىّ مردم، [[خلیفه]]، [[وصی]]، مفروض الطاعة، [[نافذ الامر]]. | ||
۲. هدايتِ مردم به سوى خداوند، كه تعابيرى نظير | ۲. هدايتِ مردم به سوى خداوند، كه تعابيرى نظير [[هدایت]] به حق و از بين بردن باطل و دعوت به سوى خداوند و بشارت دهنده ذكر شده است. | ||
۳. پاسخگويى به نيازهاى علمى مردم، كه لازمه اش علم به جميع ما يحتاج مردم است. اين مطلب با تعابير در بر دارنده علم رسول و بيان كننده بعد از او و جانشين و خليفه او بر | ۳. پاسخگويى به نيازهاى علمى مردم، كه لازمه اش [[علم]] به جميع ما يحتاج مردم است. اين مطلب با تعابير در بر دارنده علم رسول و بيان كننده بعد از او و جانشين و خليفه او بر [[تفسیر قرآن]] خاطر نشان شده است. | ||
۴. جنگ با دشمنان كه يكى از شئون امام است، با اشاره به جنگ با | ۴. جنگ با دشمنان كه يكى از شئون امام است، با اشاره به جنگ با [[ناکثین]] و [[قاسطین]] و [[مارقین]] ذكر شده است. | ||
امامت با چنين معناى وسيعى كه در خطبه غدير آمده داراى پشتوانه الهى و امضاى پروردگار است، و او عطا كننده اين قدرت است. در اين باره به امامت و | امامت با چنين معناى وسيعى كه در خطبه غدير آمده داراى پشتوانه الهى و امضاى پروردگار است، و او عطا كننده اين قدرت است. در اين باره به [[امامت و ولایت]] او از [[جانب خداوند]] و [[منصوب]] شدن او به امر الهى تصريح شده است. | ||
== موقعيت تبليغى غدير و صاحب اختيارى<ref>تبليغ غدير در سيره معصومين عليهم السلام: ص ۲۳۹ ۲۳۸.</ref> == | == موقعيت تبليغى غدير و صاحب اختيارى<ref>تبليغ غدير در سيره معصومين عليهم السلام: ص ۲۳۹ ۲۳۸.</ref> == | ||
پنج موقعيت مهم در | پنج موقعيت مهم در [[تبلیغ غدیر]] از بنيانگذارِ آن حضرت [[خاتم الانبیاء]]<nowiki/>عليهم السلام مى بينيم، كه همه آنها در فاصله دو ماه و اندى از ۱۸ ذى الحجه سال دهم تا ۲۸ صفر سال يازدهم هجرى رخ داده است. | ||
كارساز بودن هر يک از اين موقعيت ها در آينده هاى | كارساز بودن هر يک از اين موقعيت ها در آينده هاى غدیر مشهود است و خبر از «اَكمَلتُ لَكُم دينَكُم» از يک سو و «اَتمَمتُ عَلَيكُم نِعمَتى» از سوى ديگر مى دهد. از جمله مورد زير است: | ||
وقتى از پيامبرصلى الله عليه وآله مى خواهند كه مراسم سه روزه غدير را در يک عبارت خلاصه كند، در مى يابيم كه بسيارى از مردم آن روز هم در معناى «صاحب اختيارى» دقت لازم را نكرده بودند. حضرت معناى «مولى» را از صاحب اختيارى خدا بر خود آغاز مى كند و سپس صاحب اختيارى خود را بر اساس ولاية اللَّه مطرح مى فرمايد و آنگاه صاحب اختيارى على عليه السلام را نتيجه مى گيرد.<ref>اثبات الهداة: ج ۲ ص ۱۲۶ ح ۵۳۵ .</ref> | وقتى از پيامبرصلى الله عليه وآله مى خواهند كه مراسم سه روزه غدير را در يک عبارت خلاصه كند، در مى يابيم كه بسيارى از مردم آن روز هم در معناى «صاحب اختيارى» دقت لازم را نكرده بودند. حضرت معناى «مولى» را از صاحب اختيارى خدا بر خود آغاز مى كند و سپس صاحب اختيارى خود را بر اساس ولاية اللَّه مطرح مى فرمايد و آنگاه صاحب اختيارى على عليه السلام را نتيجه مى گيرد.<ref>اثبات الهداة: ج ۲ ص ۱۲۶ ح ۵۳۵ .</ref> | ||