مديريت منابع انسانى توسط پيامبر صلى الله عليه و آله در واقعه غدير (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

در تمام مواردى كه گفتى خدا را [[اطاعت]] مى‏ كنيم و گوش به فرمان تو و على و حسن و حسين و ائمه ‏عليهم السلام هستيم. اين [[عهد و پیمان|عهد و پیمانی]] است كه براى امارت مسلمين با قلب و جان و زبانمان نموديم، و با دست بيعت كرديم. هر كس آن دو را درک نمود با دست و زبان به مقامشان [[اعتراف]] نمايد. جوياى هيچ تبديلى در آن نبوده، و از جانب خود تا قيامت به جاى آن قائل به نيرو و قدرتى نخواهيم بود. خدا را به گواهى گيريم و [[خداوند|خدا]] گواهى بسنده و كافى است، و تو در اين موضوع بر ما گواه باشى، و نيز همه مطيعان و فرشتگان و لشكرها و بندگان خداوند، همه و همه گواهى مى‏ دهند، و گواهى خداوند از همه بزرگ‏تر است.

رسول‏ خداصلى الله عليه وآله در روز غدير بر بيعت سرشناسان -  چه از مؤمنين و چه از منافقين -  تأكيد خاصى داشتند. اول كسى كه پيامبرصلى الله عليه وآله به آنان دستور داد ابوبكر و عمر بودند. آن دو بلند نشدند مگر بعد از آنكه از پيامبرصلى الله عليه وآله پرسيدند: آيا اين بيعت به امر خداست؟

حضرت جواب داد: آرى، از امر خداوند جل و علا است. و بدانيد كه هر كس اين بيعت را بشكند كافر است... . چرا كه سخن على‏ عليه السلام سخن من و امر او امر من است. هر كس با سخن على‏ عليه السلام و امر او مخالفت كند با من مخالفت كرده است. بعد از آنكه حضرت اين سخن را بر آنان تأكيد كرد، دستور داد تا هر چه زودتر بيعت كنند. آن دو برخاستند و نزد على‏ عليه السلام رفتند و به عنوان «امير المؤمنين» با او بيعت كردند. سپس پيامبرصلى الله عليه وآله به سلمان و ابوذر دستور بيعت داد. آن دو برخاستند و (بيعت كردند) و سخنى نگفتند... .

بعد از آنها پيامبرصلى الله عليه وآله به حذيفه و ابن‏ مسعود و عمار و بريده اسلمى نيز همين دستور را داد. از ديگر افرادى كه به عنوان اولين بيعت كنندگان بودند مى ‏توان به عثمان و طلحه و زبير و معاويه و مغيره و ابوموسى اشعرى اشاره كرد، كه پيامبرصلى الله عليه وآله تأكيد خاصى بر بيعت آنها داشت.

زمانى كه بيعت مردان تمام شد، پيامبرصلى الله عليه وآله امر فرمود ظرف آبى بياورند و پارچه‏ اى روى آن بكشند. اميرالمؤمنين‏ عليه السلام دستش را درون ظرف قرار بدهند و زن‏ ها با بردن دست خود در آن آب با آن حضرت بيعت كردند.

همسران پيامبرصلى الله عليه وآله در آن روز حضور داشتند و همگى به همان طريق با آن حضرت بيعت كردند.صاحب كتاب«غدير در گذر زمان»در اين زمينه به نقل از«حبيب السير» خواندمير مى ‏نويسد: بعد از آن، امهات مؤمنين بر حسب اشارات سيدالمرسلين ‏عليه السلام به خيمه اميرالمؤمنين ‏عليه السلام رفته و شرط تهنيت به جاى آوردند.

اين امر خود به وضوح گوياى توجه پيامبر اكرم‏ صلى الله عليه وآله به حقوق بانوان و احترام به آنان است.

وجود مديريت و رياست براى حفظ و استوارى هر اجتماعى و جلوگيرى از هرج و مرج آن لازم و ضرورى است، تا بدان وسيله به نظم و انسجام آن كمک نمايد. پيامبرصلى الله عليه وآله در كوتاه ‏ترين زمان ممكن، يكى از عظيم ‏ترين وقايع تاريخى را سازماندهى نمودند. براى اجراى اين مراسم از افرادى شايسته و با ويژگى‏ هاى مرتبط با وظيفه‏ اى كه به آنها محول شده استفاده نموده ‏اند.

براى جمع نمودن جمعيت از حضرت على ‏عليه السلام -  كه تواناترين افراد براى اين كار بود -  بهره برد. وظيفه خبر رسانى را به ربيعه و اولين مؤذن خود به خاطر صداى بلند و دلنشينشان واگذار كرد. دستور ساخت منبر را به برترين اصحاب خود همچون ابوذر، عمار، سلمان و مقداد محول نمود، و همچنين از آنان چون افرادى مورد وثوق و اعتماد بودند براى حفظ امنيت و آرامش مراسم استفاده كردند.

مديريت حضرت چنان دقيق و منسجم بود كه از وجود يك شاعر در آن روز در مناسب ‏ترين زمان و مكان بهره بردند. در پايان نيز با بيعت گرفتن خصوصاً از بزرگان و سرشناسان، و بستن عمامه كه نشانگر سيادت و پيشوايى حضرت على‏ عليه السلام بود، رهبرى و مديريت خود را در بالاترى درجه ممكن عملى نمودند.