حضرت مهدی علیه السلام در خطبه غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ج.''' او از تمام ظالمان عالم انتقام خواهد گرفت.

در خطابه ‏اى كه براى ابلاغ ولايت حضرت امیر عليه السلام ايراد مى‏ شود و براى مردمى كه هنوز در پله اول اعتقاد به ولايت هستند، خبر دادن از اوج امامت با ظهور حضرت مهدى‏ عليه السلام و روزهاى شيرين‏ تر از عسلى كه در سايه آن حضرت بر دنيا سايه خواهد افكند، از زيباترين جلوه‏ هاى فن خطابه بود.

اشاره به حضرت مهدى‏ عليه السلام در خطبه غدير را از زاويه ‏اى ديگر نيز مى ‏توان بيان كرد، و آن اينكه:

اكثر مخاطبين -  به جز منافقين -  از حضور در چنين مجلسى خود را سر بلند مى‏ ديدند چرا كه در آينده‏ هاى اسلام از آنان به عنوان اولين پيام رسانان بلندترين خطابه پيامبرصلى الله عليه وآله ياد مى ‏شد. چنان گوش فرا داده بودند كه حتى صداى نفس‏ ها در سكوت محو مى ‏شد.

پيامبرصلى الله عليه وآله با ۱۸ جمله بلند و ظريف قامت ملكوتى حضرت صاحب الزمان ‏عليه السلام را در آن مجلس حاضر ساخت، و اين گونه بود كه كليد حل مشكلات عالم در آن روز از دست خاتم نبوت به دست خاتم امامت سپرده شد.

پيامبرصلى الله عليه وآله درباره آن موعود امت ‏ها چند جهت مهم را خاطر نشان ساخت. از يک سو خاتميت آن حضرت در مقام امامت را و اينكه حجتى بعد از او نيست، در كنار بشارت انبياء گذشته درباره آن حضرت مطرح كرد. از سوى ديگر هدايت او از جانب پروردگار و برگزيده بودن او از بين خلايق را يادآور شد.

در نگاهى ديگر:

آگاه باشید كه او است ولى خدا در زمين و حكم كننده او بين خلقش و امين او بر نهان و آشكارش.

خطابه پيامبرصلى الله عليه وآله بخش هشتم خود را به پايان برد در حالى كه آن حضرت مستقلاً درباره حضرت مهدى‏ عليه السلام چنين سخن گفته بود:

پيامبرصلى الله عليه وآله درباره آن موعود امت ‏ها چند جهت مهم را خاطر نشان ساخت. از يک سو خاتميت آن حضرت در مقام امامت را و اينكه حجتى بعد از او نيست، در كنار بشارت انبياء گذشته درباره آن حضرت مطرح كرد. از سوى ديگر هدايت او از جانب پروردگار و برگزيده بودن او از بين خلايق را يادآور شد.

سپس سخن از قيام آن قائم آل‏ محمدعليهم السلام به ميان آورد و در اين باره ابعاد مختلف اين قيام را ذكر كرد، كه عبارت بود از غلبه او بر تمامى اديان، فتح و پيروزى او بر همه قدرتمندان جهان، انتقام او از همه ظالمين، طلب خون‏ هاى به ناحق ريخته اولياى خدا به دست او، و در يک كلمه او را غالب بر همه خواند به گونه ‏اى كه هيچ كس را قدرت اقدام در برابر او نيست.