مروان حمار: تفاوت میان نسخه‌ها

در ايام دهه غديريه رخدادهاى متعددى اتفاق افتاده است. يكى از اين رخدادها هلاکت مروان حمار، آخرين خليفه از خلفاى بنى‏ مروان در ۲۷ ذی حجة الحرام مى‏ باشد. ابراهيم امام و ديگر هم سنگرهاى او به دستور مروان در زندان كشته شدند. شب ۲۷ ذی حجة الحرام ۱۳۲ ق لشكريان عبداللَّه بن على فرياد بر آوردند كه: «يا لثارات ابراهيم». لشكريان مروان تصور كردند كه آنها پيروز شده‏ اند و لشكريان مروان را به محاصره در آورده‏ اند.

عامر بن اسماعيل مروان را كشت و به مخفيگاه زنان و دختران مروان رفت. يكى از غلامان مروان را ديدند كه با شمشير برهنه قصد ورود به مخفيگاه زن‏ها دارد. او را دستگير كردند و از تصميمش پرسيدند. گفت: مروان به من گفته بود اگر من كشته شوم تو برو و همه زنان و دخترانم را گردن بزن. سپس گفت: مرا نكشيد، اگر مرا بكشيد ميراث پيامبر را از دست مى‏ دهيد. پس آنها را به جايگاه خاصى برد و شن‏ ها را كنار زد، برد، قَضيت و مِخصَر پيامبر صلى الله عليه و آله را بيرون آورد و گفت: اينها را مروان در اينجا دفن كرده بود كه به دست بنى‏ هاشم نيفتد.<ref>مروج الذهب: ج ۳ ص ۲۵۸.</ref>