معرفی قرآنی دشمنان غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

عناوين بر گرفته از آيات غدير است كه به ترتيب از كليات آغاز مى ‏شود و با در نظر گرفتن مراحل وقوع ماجراى غدير به دنبال يكديگر ذكر مى‏ گردد:

غدير روز سخت ‏ترين امتحان مردمان بود، كه با عبور از باب حطه و سوار شدن بر كشتى نجات بايد فكر رسيدن به بهشت را به نتيجه مى ‏رساندند. دو ضربه هشدار دهنده مراحلِ غدير براى بيدار باش مردم كافى بود، كه در متن قرآن براى بيدارى نسل ‏ها باقى ماند:

غدير روزى است كه با انتخاب الهى، براى مردم اختيارى نماند تا چه رسد به اكثريت كه ارزشى داشته باشد. اعلام بى ‏ارزشى اكثريت آن گاه به اوج خود رسيد كه با استناد به آيه «وَ لَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ»<ref>صافات /  ۷۱.</ref> بى ‏ارزشى اكثريت تا گذشته ‏هاى بسيار دور نيز به اثبات رسيد.

غدير آن روزى است كه در كنار معرفى امامان جنّت، سوق دهندگان مردم به سوى دوزخ نيز به مردم معرفى شدند؛ تا با چشمانى باز به آينده خود بنگرند، و از كنار حوادث دينشان بى ‏تفاوت نگذرند. در غدير با تفسير آيه «وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ»<ref>قصص /  ۴۱.</ref> اين حقيقت تلخ براى همه تبيين گرديد.

غدير روز بيدارباش امت از آينده‏ اى پرحادثه و ظلمانى بود كه در آن فتنه مردم تا دَرّه «أَ فَإِنْ ماتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلى أَعْقابِكُمْ» سقوط مى ‏كنند، اما بايد بدانند كه «وَ مَنْ يَنْقَلِبْ عَلى عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئاً»<ref>آل عمران /  ۱۴۴.</ref>، و اين ناهوش يارانند كه خسارت مى‏ كنند، و راه طى شده را باز مى‏ گردند.

غدير روزى بود كه دشمنان غدير نشان دادند حاضرند ولايت را نپذيرند، اگر چه عذاب بر آنان نازل شود. همان طور كه شيطان حاضر شد آتش را بپذيرد ولى سخن خدا را نپذيرد. خداوند اين جلوه غدير را با «اللَّهُمَّ إِنْ كانَ هذا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَأَمْطِرْ عَلَيْنا حِجارَةً مِنَ السَّماءِ أَوِ ائْتِنا بِعَذابٍ أَلِيمٍ»<ref>انفال /  ۳۳.</ref> از قول آنان در قرآن ثبت كرد، و با «سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ»<ref>معارج /  ۳  - ۱.</ref> نشان داد كه خدا براى دشمن ولايت تخفيفى قائل نمى ‏شود.

غدير آن روزى است كه شياطين در پوست انسان خود را نشان دادند، در حالى كه سعى در مخفى كارى حال خود داشتند و خود را به پيامبر صلى الله عليه و آله بسيار نزديک نشان مى‏ دادند. آن روز با نزول آيه «وَ كَذلِكَ جَعَلْنا لِكُلِّ نَبِىٍّ عَدُوًّا شَياطِينَ الْإِنْسِ وَ الْجِنِّ يُوحِى بَعْضُهُمْ إِلى بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُوراً»<ref>انعام /  ۱۱۲.</ref> بر همه معلوم شد كه چه آتشى زير خاكستر براى اسلام تدارک فتنه مى ‏بيند.

غدير روز آبروريزى دشمنان اسلام بود كه غدير را بزرگ‏ت رين سد راه خود به حساب آوردند. خدا هم آنان را آماج حملات قرآنى قرار داد و گاهى با «وَ مَكَرُوا مَكْراً وَ مَكَرْنا مَكْراً»<ref>نمل /  ۵۰ .</ref>، و گاهى ديگر با «يُخادِعُونَ اللَّهَ وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ ما يَخْدَعُونَ إِلا أَنْفُسَهُمْ»<ref>بقره /  ۹.</ref>، و گاهى ديگر با «أَمْ أَبْرَمُوا أَمْراً فَإِنَّا مُبْرِمُونَ»<ref>زخرف /  ۸۰ .</ref>به معرفى آنان پرداخت.

غدير آن روزى بود كه دل‏ هاى پر از كينه نسبت به اسلام و مبلّغ اعظم آن پيامبر صلى الله عليه و آله عداوت خود را با على‏ عليه السلام ظاهر ساختند، و قرآن اعلام كرد كه هنوز كينه‏ هاى بسيارى در سينه دارند، آن جا كه فرمود:«قَدْ بَدَتِ الْبَغْضاءُ مِنْ أَفْواهِهِمْ وَ ما تُخْفِى صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ»<ref>آل عمران /  ۱۱۵. </ref> و آن كينه ‏ها بود كه بعد از پيامبر صلى الله عليه و آله آتش بر در خانه على و زهرا عليهما السلام زد.

غدير روز شناسايى اذيت كنندگان مقام رسالت بود كه پيامبر صلى الله عليه و آله با آنان به ديده اغماض مى ‏نگريست، اما متن قرآن با «وَ مِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِىَّ وَ يَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ»<ref>توبه / ۶۱ .</ref>آنان را با صفتشان معرفى كرد.

غدير روزى بود كه امانت داران وحى از يک سو و افشاكنندگان اسرار رسول از سوى ديگر شناخته شدند، و با آيه «وَ إِذْ أَسَرَّ النَّبِىُّ إِلى بَعْضِ أَزْواجِهِ حَدِيثاً»<ref>تحريم /  ۳. </ref>معلوم گرديد كه آتش بسيارى از فتنه‏ ها زير سر دو تن از همسران پيامبر صلى الله عليه و آله يعنى عايشه و حفصه است، و گردانندگان سقيفه از اين موقعيت حد اكثر استفاده را برده ‏اند.

غدير روز شناسايى كسانى بود كه ابليس چشم اميد بدانان داشت و در آرزوى يارى آنان لحظه‏ شمارى مى‏ كرد، تا آن جا كه گمان خود را بر آنان عملى كرد و مصداق «وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَيْهِمْ إِبْلِيسُ ظَنَّهُ»<ref>سبأ /  ۲۰. </ref> شدند، در حالى كه گروه «إِنَّ عِبادِى لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ»<ref>حجر /  ۴۲.</ref> هم چنان ستبر و استوار راه خود را ادامه دادند.

غدير روز شناسايى ملحدين بدتر از كفارى بود كه با امضاى صحيفه ملعونه در كنار كعبه بى‏ شرمى را به حد اعلا رساندند، تا آن جا كه خداوند با آيه«وَ مَنْ يُرِدْ فِيهِ بِإِلْحادٍ بِظُلْمٍ نُذِقْهُ مِنْ عَذابٍ أَلِيمٍ»<ref>حج /  ۲۵.</ref> پُتْک عذاب را بر سر آنان فرود آورد.

غدير روزى است پرده‏ ها برداشته شد و گروهى با تابلوى «وَ لَقَدْ قالُوا كَلِمَةَ الْكُفْرِ بَعْدَ إِسْلامِهِمْ»<ref>توبه /  ۷۴.</ref> شناخته شدند، و گروهى ديگر با علامت «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا»<ref>نساء /  ۱۳۷.</ref> شناسايى گرديدند.

غدير آن روزى بود كه مفسدين فى الارض در اعلاترين مصداق آن شناسايى و معرفى شدند. آنان كه بزرگ ‏ترين پيمان نامه را بر ضد خدا نوشتند، با نشان«أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ»<ref>بقره /  ۱۲.</ref> شهره عالم شدند، و با تابلوى «فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِى الْأَرْضِ» <ref>محمد صلى الله عليه و آله /  ۲۲.</ref> به همه معرفى گرديدند.

غدير روزى بود كه دشمنان غدير به آن زن بنى ‏اسرائيلى تشبيه شدند كه رشته ‏هاى خود را پنبه مى‏ كرد، و اينان با انكار ولايت همه پايه ‏هاى ساخته عمر خود را ويران كردند تا آن جا كه مصداق اين آيه شدند: «كَالَّتِى نَقَضَتْ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْكاثاً» .<ref>نحل /  ۹۲.</ref>

غدير روز بيزارى از دشمنان آل محمد عليهم السلام است قبل از روزى كه حسرتِ اين بغض و برائت و لعن را نسبت به آنان بكشيم، و مصداق اين آيه غديرى شويم كه «وَ قالَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنا كَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ كَما تَبَرَّؤُا مِنَّا» .<ref>بقره /  ۱۶۷.</ref>

غدير آن روز حسرت بار براى دشمنان ولايت در قيامت است كه شرم زدگى و تأسفِ «كَذلِكَ يُرِيهِمُ اللَّهُ أَعْمالَهُمْ حَسَراتٍ عَلَيْهِمْ»شوند، و به دنبال آن «ما هُمْ بِخارِجِينَ مِنَ النَّارِ»<ref>بقره /  ۱۶۷.</ref> نشان گر جايگاه ابدى آنان باشد.

غدير روزى است كه پيامبرِ غدير تأسفِ بلندى همراه با دل سوزى درباره كسانى داشت كه به ولايت ايمان نياوردند و اين نعمت عظمى را از دست دادند، تا آن جا كه خداوند با آيه «فَلَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَكَ عَلى آثارِهِمْ إِنْ لَمْ يُؤْمِنُوا بِهذَا الْحَدِيثِ أَسَفاً»<ref>كهف / ۶.</ref> پيامبرش را مورد خطاب قرار داد.

غدير روز مأيوس شدن كفار از رخنه در اسلام است، چرا كه قافله سالار آن تا ابد تعيين شده و هيچ كس را جرئت نگاهِ ناروا به آخرين دينِ الهى نيست، و چه زيبا اين امضاى الهى در غدير آمد كه «الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ دِينِكُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ» .<ref>مائده /  ۳.</ref>

غدير روز جداسازى اصحاب يمين از كوردلان است، كه ثمره ‏اش در قيامت آن گاه ظاهر مى ‏شود كه «يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ» ، پس گروهى خرسند مصداقِ «فَمَنْ أُوتِىَ كِتابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُولئِكَ يَقْرَؤُنَ كِتابَهُمْ وَ لا يُظْلَمُونَ فَتِيلاً»<ref>اسراء /  ۷۱.</ref> مى‏ شوند، همان گونه كه گروهى ديگر ناخشنود مصداق«مَنْ كانَ فِى هذِهِ أَعْمى فَهُوَ فِى الْآخِرَةِ أَعْمى وَ أَضَلُّ سَبِيلاً»<ref>اسراء /  ۷۲ ، ۷۱.</ref> خواهند بود؛ و آن روزى است كه راه ‏هاى بازگشت بسته است.

[[رده:دشمنان غدیر]]