ابلیس و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

سلمان که چشم بصیرتش در پرتو نور ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام فراتر از ظاهر را می‌دید نقل می‌کند: روزی ابلیس (به صورت آدمی) عبورش به عده ای افتاد که به امیرالمؤمنین علیه السلام ناسزا می‌گفتند. ابلیس به آنان گفت: بدا به حال شما که به مولای خود علی بن ابی طالب ناسزا می‌گویید! گفتند: تو از کجا می دانی که او مولای ماست؟ ابلیس گفت:<blockquote>از گفته پیامبرتان که گفت:{{متن عربی|مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِیٌّ مَوْلاهُ… }}.<ref>بحار الانوار: ج ۳۹ ص ۱۶۲ ح ۱.</ref></blockquote>

شیطان پاسخ داد: تا هنگام وقت معلوم از طرف پروردگار بر قتل من قادر نخواهی بود. چرا قصد قتل مرا کرده‌ای؟ به خدا قسم احدی تو را مبغوض نمی‌دارد مگر آنکه نطفه من قبل از نطفه پدرش در رحم مادر او قرار می‌گیرد. من در اموال و اولاد دشمنان تو شریک هستم. آنگاه با اشاره به آیه ۶۴سوره اسراء گفت: این همان کلام خداوند عز و جل در کتاب محکمش است که می‌فرماید:{{متن قرآن|وَشَارِكْهُمْ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ}}›: ‹‹در اموال و اولاد آنان شریک باش››. پیامبرصلی الله علیه وآله در حالی که مردم می شنیدند، فرمود:<blockquote>‹‹یا علی، راست می‌گوید. کسی از قریش تو را مبغوض نمی‌دارد مگر زنا زاده، و کسی از انصار تو را مبغوض نمی‌دارد مگر یهودی، و کسی از عرب تو را مبغوض نمی‌دارد مگر زنا زاده، و کسی از بقیه مردم تو را مبغوض نمی‌دارد مگر اهل شقاوت››.</blockquote>سپس لحظاتی سر مبارک را پایین انداخت، و بعد سر خود را بلند کرده فرمود:‹‹ای انصار، فرزندان خود را بر محبت علی عرضه کنید. اگر پاسخ مثبت دادند فرزند شما هستند، و اگر نپذیرفتند فرزند شما نیستند››.<ref>علل الشرائع: ص ۱۴۲؛ بحار الانوار: ج ۱۸ ص ۸۸ و ج ۲۷ ص ۱۵۱ و ج ۳۹ ص ۱۷۴ و ج ۶۰ ص ۲۳۶؛ مستدرک الوسائل: ج ۲ ص ۳۹.</ref>

همین که پیامبرصلی الله علیه وآله بر فراز منبر فرمود:‹{{متن عربی|مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِیٌّ مَوْلاهُ}} ابلیس فریادی کشید و همه لشکریانش را فراخواند و به آنان گفت:‹ ‹این پیامبر کاری کرد که اگر به نتیجه برسد هرگز خدا معصیت نخواهد شد››!

شیاطین هم گفتند: امر وصایت را برای افراد معینی بعد از خود قرار داد. این برنامه یک مسئله مستحکم شد که هر کدام از جانشینانش از دنیا برود دیگری به جای او قرار می‌گیرد. در واقع امروز این مرد پیمانی بست که هیچ‌کس تا روز قیامت نمی‌تواند آن را بشکند!<ref>عوالم العلوم: ج ۳ / ۱۵ ص ۳۰۳ ۱۴۱ ۱۲۵؛ بحار الانوار: ج ۲۸ ص ۲۵۶ ح ۴۰ و ج ۳۱ ص ۶۳۷ ح ۱۴۷ و ج ۳۷ ص ۱۶۸ ۱۶۴ ۱۳۵ ۱۱۹ و ج ۶۳ ص ۲۵۶.</ref>

هنگامی که منافقین در بین خود گفتند: ‹‹پیامبر از روی هوای نفس سخن می‌گوید›› و یکی از آن دو نفر (ابوبکر و عمر) به دیگری گفت: ‹‹نمی‌بینی چگونه چشمانش در سرش مانند مجانین می‌گردد››، هنگامی که این سخنان را گفتند ابلیس از خوشحالی فریادی کشید و دوستانش را جمع کرد و گفت: ‹‹شما می‌دانید که من قبلاً گمراه کننده آدم بوده‌ام››!؟ گفتند: آری. ابلیس گفت: ‹‹آدم عهد و پیمان را شکست ولی به خداوند کافر نشد؛ اینان عهد و پیمان را شکستند و به پیامبر کافر شدند››!!

هنگامی که پیامبرصلی الله علیه وآله از دنیا رفت و مردم غیر علی علیه السلام را برای خلافت به پا داشتند، ابلیس تاج پادشاهی بر سر گذاشت و منبری نصب کرد و بر روی آن نشست و شیاطینش را جمع کرد و به آنان گفت: شادی کنید، چرا که تا امام قیام نکند خداوند اطاعت نمی‌شود جمله آخر این حدیث در متن عربی چنین است: {{متن عربی|لایُطاعُ اللَّهُ حَتّی یَقُومَ الإمامُ}} این جمله احتمال دو معنی دارد:

ب. تا امام زمان عجل اللَّه فرجه قیام نکند خدا به‌طور کامل اطاعت نمی‌شود.<ref>اسرار غدیر: ص ۷۰؛ روضه کافی: ص ۳۴۴ ح ۵۴۲.</ref>