آیه ۷۴ تا ۸۰ زخرف: تفاوت میان نسخه‌ها

امام باقر عليه السلام مى‌فرمايد: «اين آيه درباره نوشته‌اى كه ابوبكر و عمر نوشتند، نازل شده است. خداوند پيامبرش را از آنچه بين خود نوشته بودند مطلع ساخت و اين آيه را بر او نازل كرد: «أَمْ أَبْرَمُوا أَمْراً فَإِنَّا مُبْرِمُونَ»: «آيا مسئله‌اى را محكم كارى مى‌كنند؟ پس ما هم محكم كارى مى‌كنيم». <ref>مثالب النواصب (ابن شهر آشوب) نسخه خطى: ص ۹۳.</ref>

ابوبكر و عمر و ابوعبيده جراح و عبد الرحمن بن عوف و سالم مولى ابى حذيفه و مغيرة بن شعبه آن نوشته را بين خود نوشتند و هم پيمان شدند و توافق كردند كه «اگر محمد از دنيا رفت هرگز خلافت و نبوت در بنى هاشم نباشد». اين دو آيه هم در آن روز درباره آنان نازل شد: «أَمْ أَبْرَمُوا أَمْراً فَإِنَّا مُبْرِمُونَ، أَمْ يَحْسَبُونَ أَنَّا لا نَسْمَعُ ...». <ref>تأويل الآيات: ج ۲ ص ۶۷۲.</ref>

اميرالمؤمنين عليه السلام مى‌فرمايد: در حجة الوداع چهار نفر داخل كعبه شدند و در بين خود هم قسم شدند و عهد نامه‌اى نوشتند كه «اگر خداوند محمد را ميراند امر خلافت را به بنى هاشم راه ندهند». خداوند پيامبرش را از اين مطلب آگاه نمود و اين آيه را نازل كرد: «أَمْ أَبْرَمُوا أَمْراً فَإِنَّا مُبْرِمُونَ، أَمْ يَحْسَبُونَ ...». <ref>بحار الانوار: ج ۸۹ ص ۸۰ ح ۴۷.</ref>

در روايت ديگرى زمان دقيق ترِ صحيفه تعيين گرديده و به جزئيات بيشترى اشاره شده است:پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله در حجة الوداع خطبه‌اى در مِنا ايراد كرد و بعد از حمد و ثناى خداوند فرمود: «اى مردم! سخن مرا بشنويد و خوب بفهميد، چرا كه ممكن است بعد از امسال ديگر شما را نبينم».عده‌اى از اصحاب آن حضرت جمع شدند و گفتند: «محمد مى‌خواهد امامت را در اهل بيتش قرار دهد»! اين بود كه چهار نفر از آنان به مكه آمدند و وارد كعبه شدند و هم پيمان شدند و قرار داد بستند و بين خود نوشته‌اى نوشتند كه «اگر خدا محمد را ميراند يا كُشت هرگز نگذارند اين امر خلافت به اهل بيت او باز گردد.خداوند هم بر پيامبرش چنين نازل كرد: «أَمْ أَبْرَمُوا أَمْراً فَإِنَّا مُبْرِمُونَ، أَمْ يَحْسَبُونَ أَنَّا لا نَسْمَعُ ...».<ref>عوالم العلوم: ج ۱۵/ ۳ ص ۱۶۴، ۲۹۸. بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۱۳، ۱۱۴، ۱۲۹. تفسير القمى: ج ۱ ص ۱۷۳. الاقبال: ص ۴۵۳- ۴۵۹.</ref>