پرش به محتوا

آیه ۱ تا ۴ نجم: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۴: خط ۱۴:
پس از سخنرانى غدير در فرصت مناسبى پيامبر صلى الله عليه و آله سند مكتوبى براى غدير آماده كردند.
پس از سخنرانى غدير در فرصت مناسبى پيامبر صلى الله عليه و آله سند مكتوبى براى غدير آماده كردند.


براى اين كار دستور دادند بلال ندا دهد: «الصلاة جامعة» تا همه جمع شوند.
براى اين كار دستور دادند بلال ندا دهد: {{متن عربی|الصلاة جامعة}} تا همه جمع شوند.


وقتى مهاجرين و انصار جمع شدند حضرت فرمود:
وقتى مهاجرين و انصار جمع شدند حضرت فرمود:
خط ۲۶: خط ۲۶:
حضرت با اين كلمات همه گروه‏ ها را فراخواند و همه را مخاطب قرار داد.
حضرت با اين كلمات همه گروه‏ ها را فراخواند و همه را مخاطب قرار داد.


سپس دوات و كاغذى طلب كرد و دستور داد كاتب آنچه حضرت مى‏ گويد و مردم اقرار مى‏ كنند بنويسد و آن را ثبت كند. نوشته به دستور حضرت چنين آغاز شد:
سپس دوات و كاغذى طلب كرد و دستور داد كاتب آنچه حضرت مى‏ گويد و مردم اقرار مى‏ كنند بنويسد و آن را ثبت كند. نوشته به دستور حضرت چنين آغاز شد:{{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ}} {{متن عربی|لا الهَ الاَّ اللَّه، مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّه.}}
 
بِسْمِ اللَّه الرَّحْمنِ الرَّحيمِ، لا الهَ الاَّ اللَّه، مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّه.


سپس پرسيد: آيا به اين مطالب شهادت مى‏ دهيد؟ گفتند: آرى. فرمود: آيا مى‏ دانيد كه خداوند مولى و صاحب اختيار شماست؟
سپس پرسيد: آيا به اين مطالب شهادت مى‏ دهيد؟ گفتند: آرى. فرمود: آيا مى‏ دانيد كه خداوند مولى و صاحب اختيار شماست؟
خط ۳۶: خط ۳۴:
در اينجا حضرت بازوى على‏ عليه السلام را گرفت و آن را بلند كرد به حدى كه سفيدى زير بازوى حضرت ظاهر شد و در آن حال فرمود:
در اينجا حضرت بازوى على‏ عليه السلام را گرفت و آن را بلند كرد به حدى كه سفيدى زير بازوى حضرت ظاهر شد و در آن حال فرمود:


مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاهُ، و سپس فرمود: اللهمَّ والِ مَنْ والاهُ وَ عادِ مَنْ عاداهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ.
{{متن عربی|مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاهُ}}، و سپس فرمود: {{متن عربی|اللهمَّ والِ مَنْ والاهُ وَ عادِ مَنْ عاداهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ.}}


همه اين گفتگوها طبق دستور حضرت در آن ورقه ثبت شد؛ و اينجا بود كه خداوند اين آيات را نازل كرد:
همه اين گفتگوها طبق دستور حضرت در آن ورقه ثبت شد؛ و اينجا بود كه خداوند اين آيات را نازل كرد:


«وَ النَّجْمِ إِذا هَوى، ما ضَلَّ صاحِبُكُمْ وَ ما غَوى، وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى، إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْىٌ يُوحى»:
{{متن قرآن|وَ النَّجْمِ إِذا هَوى، ما ضَلَّ صاحِبُكُمْ وَ ما غَوى، وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى، إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْىٌ يُوحى}}:


«قسم به ستاره هنگامى كه پايين مى‏ آيد، صاحب شما (يعنى پيامبر صلى الله عليه و آله) گمراه نشده و راه نايافته نيست و از روى هواى نفس سخن نمى‏ گويد.
«قسم به ستاره هنگامى كه پايين مى‏ آيد، صاحب شما (يعنى پيامبر صلى الله عليه و آله) گمراه نشده و راه نايافته نيست و از روى هواى نفس سخن نمى‏ گويد.
خط ۵۶: خط ۵۴:
عكس‏ العمل قاطعى لازم بود كه به همه شايعه‏ ها پايان دهد و شبهه‏ ها را ريشه كن نمايد، كه با يک اقدام به موقع و غير قابل انتظار به ثمر رسيد.
عكس‏ العمل قاطعى لازم بود كه به همه شايعه‏ ها پايان دهد و شبهه‏ ها را ريشه كن نمايد، كه با يک اقدام به موقع و غير قابل انتظار به ثمر رسيد.


پيامبر صلى الله عليه و آله امر كرد تا سند مكتوبى براى غدير آماده شود. براى اين كار دستور داد تا بلال ندا دهد: «الصَّلَاة جامعة» تا همه جمع شوند.
پيامبر صلى الله عليه و آله امر كرد تا سند مكتوبى براى غدير آماده شود. براى اين كار دستور داد تا بلال ندا دهد:{{متن عربی|الصَّلَاة جامعة}} تا همه جمع شوند.


وقتى مهاجرين و انصار و ساير گروه‏ هاى مردم جمع شدند، حضرت سند نوشته شده ‏اى به اقرار همه به ثبت رساند. از جمله بار ديگر اميرالمؤمنين‏ عليه السلام را بلند كرده و حديث «مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِيٌّ مَوْلَاهُ» را تكرار فرمود.
وقتى مهاجرين و انصار و ساير گروه‏ هاى مردم جمع شدند، حضرت سند نوشته شده ‏اى به اقرار همه به ثبت رساند. از جمله بار ديگر اميرالمؤمنين‏ عليه السلام را بلند كرده و حديث {{متن عربی|مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِيٌّ مَوْلَاهُ}}را تكرار فرمود.


همه اين گفتگوها طبق دستور حضرت در ورقه ‏اى ثبت شد، تا سندى مكتوب از غدير براى آينده‏ ها و آيندگان تاريخ باشد.
همه اين گفتگوها طبق دستور حضرت در ورقه ‏اى ثبت شد، تا سندى مكتوب از غدير براى آينده‏ ها و آيندگان تاريخ باشد.
خط ۶۴: خط ۶۲:
هم زمان آيات ۱ تا ۴ سوره نجم نازل شد، تا از يک سو تأييد ديگرى بر وَحْيانى بودن غدير باشد، و از سوى ديگر مشتى محكم بر دهان ياوه گويانى باشد كه نسبت گمراهى و اغوا و هواى نفس به مبلغ اعظم غدير پيامبر اكرم ‏صلى الله عليه و آله مى ‏دادند. آيات چنين بود:
هم زمان آيات ۱ تا ۴ سوره نجم نازل شد، تا از يک سو تأييد ديگرى بر وَحْيانى بودن غدير باشد، و از سوى ديگر مشتى محكم بر دهان ياوه گويانى باشد كه نسبت گمراهى و اغوا و هواى نفس به مبلغ اعظم غدير پيامبر اكرم ‏صلى الله عليه و آله مى ‏دادند. آيات چنين بود:


«وَ النَّجْمِ اِذا هَوى، ما ضَلَّ صاحِبُكُمْ وَ ما غَوى، وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى، اِنْ هُوَ اِلاّ وَحْىٌ يُوحى»:
{{متن قرآن|وَ النَّجْمِ اِذا هَوى، ما ضَلَّ صاحِبُكُمْ وَ ما غَوى، وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى، اِنْ هُوَ اِلاّ وَحْىٌ يُوحى}}:


«قسم به ستاره هنگامى كه سقوط كرد، صاحب شما (پيامبر صلى الله عليه و آله) گمراه نشده و اِغوا نشده و از روى هواى نفس سخن نمى‏ گويد. آنچه مى ‏گويد وحيى است كه بر او نازل مى ‏شود».
«قسم به ستاره هنگامى كه سقوط كرد، صاحب شما (پيامبر صلى الله عليه و آله) گمراه نشده و اِغوا نشده و از روى هواى نفس سخن نمى‏ گويد. آنچه مى ‏گويد وحيى است كه بر او نازل مى ‏شود».
۴٬۰۶۴

ویرایش