آیه ۳۲ انفال و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی محققان بستر نزول آیه ۳۲ سوره انفال درباره منکران غدیر را چنین توصیف کرده‌اند:<ref>چهارده قرن با غدير، ص۲۵؛ واقعه قرآنى غدير، ص۱۵۳، اسرار غدير، ص۶۰.</ref> پس از ماجراى غدير، وقتى [[حارث بن نعمان فهری|حارث فهری]] مقابل پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و اعتراض خود را به انتخاب غدیر اعلام كرد، حضرت فرمود: اى حارث، از خدا بترس و از آنچه درباره دشمنى على بن ابى‏‌طالب بر زبان آوردى توبه كن.

حارث سر به‌سوى آسمان بلند كرد و گفت: «خدايا، اگر محمد در آنچه مى‏‌گويد راستگوست، سنگى از آسمان بر ما ببار يا عذابى بر ما نازل كن كه انتقامى در اولينِ ما (منكرين ولايت) و نشانه‏‌اى براى آيندگان ما باشد؛ و اگر آنچه محمد مى‏‌گويد دروغ است عذابى بر او نازل كن».

خداوند فوراً سخن حارث را با نزول آيه ۳۳ سوره انفال بر پيامبر صلى الله عليه و آله ثبت کرد:{{قرآن|وَ اِذْ قالُوا اللَّهُمَّ اِنْ كانَ هذا هُوَ الْحَقُّ مِنْ عِنْدِكَ فَاَمْطِرْ عَلَيْنا حِجارَةً مِنَ السَّماءِ اَوِ ائْتِنا بِعَذابٍ اَليمٍ|ترجمه=خدايا اگر اين حقى از طرف توست بر ما سنگى از آسمان ببار يا عذاب دردناكى بر ما بفرست}}.

در اينجا بود كه دشمنان غدير با غدیر وارد [[مباهله]] شدند؛ اين سخن حارث به‌معناى درخواست پاسخ الهى براى نشان‌دادن حق و باطل بود، و بايد معجزه‌‏اى رخ مى‌‏داد تا ثابت شود غدير «حقیقتی از سوی خداوند» است.<ref>بحارالانوار، ج۳۷، ص۱۳۶؛ بحارالانوار، ج۳۷، ص۱۶۲-۱۶۷؛ عوالم العلوم، ج۲/۱۵، ص۵۶-۵۷؛ الغدير، ج۱، ص۴۸۸-۴۸۹.</ref>