آيه ۶۴ توبه و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

به دنبال توطئه عظيم قتل پيامبر صلى الله عليه و آله توسط [[منافقین]] در عقبه هرشی و خنثى شدن آن، چهار آيه از قرآن درباره اين اقدام آن منافقين سركش نازل شد، تا براى هميشه معرّف آنان باشد:

{{متن قرآن|يَحْذَرُ الْمُنَافِقُونَ أَنْ تُنَزَّلَ عَلَيْهِمْ سُورَةٌ تُنَبِّئُهُمْ بِمَا فِي قُلُوبِهِمْ ۚ قُلِ اسْتَهْزِئُوا إِنَّ اللَّهَ مُخْرِجٌ مَا تَحْذَرُونَ}}

از امام عسکری علیه السلام روایت شده که فرمود: رسول خدا  صلی الله علیه و آله  بعد از رسیدن به گردنه کوهی که رسوایان منافقین و کفّار در برابر آن قرار داشتند، در پایین گردنه فرود آمد. سپس آنان را جمع کرد و فرمود: «جبرئیل روح‌الأمین مرا آگاه ساخته است که بر ضدّ علی  علیه السلام  چنین و چنان توطئه‌ای طرح ریزی گشته است، ولی خداوند عزّوجلّ با الطاف و معجزات عجیب خویش به کذا و کذا از او پاسداری کرد ... سپس علی علیه السلام  به آن مکان بازگشت و از آن سرپوش برگرفت و در نتیجه گودال آشکار گردید.

سپس رسول خدا  صلی الله علیه و آله  به عمّار فرمود: «از این کوه بالا برو و با این عصایت بر صورت شترهایشان بزن و آن را پرتاب کن». عمّار نیز چنین کرد و شتران آنان را رمانید و یکی از آن‌ها فرو افتاد و بازویش شکست و از آنان کسی پایش و دیگری پهلویش شکست و از این رو دچار درد و رنج سختی گردیدند. و هنگامی که شکستگی‌هایشان بسته شد و التیام یافت، آثار شکستگی تا لحظه مرگ در آن‌ها باقی بود. و به این سبب بود که رسول خدا  صلی الله علیه و آله  درباره حذیفه و امیر المؤمنین  علیه السلام  فرمود: «آن دو آگاه‌ترین مردمان به منافقان هستند». چرا که او (حذیفه) در پایین کوه نشست و کسانی که از رسول خدا  صلی الله علیه و آله  پیشی گرفتند و از آنجا گذشتند را مشاهده کرد. و خداوند رسولش را در توطئه‌ای که بر ضد او ترتیب دادند، کفایت کرد. و رسول خدا به مدینه بازگشت و خداوند لباس ذلّت و ننگ را بر سرباززدگان از همراهی او پوشاند. و با پاسداری خداوند از علی  علیه السلام ، توطئه منافقان بر ضد او نقش بر آب شد و خداوند آنان را به خواری دچار ساخت.<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۲۲۴؛ بحار الأنوار، ج۲۱، ص۲۲۶.</ref>

</ref>